Chapter 19

28 4 0
                                    

45 Days With You

#My 45 days with you are enough; my time with you, Taymer, is beyond forever.

“Where’s Laspiranza?” rinig ko sa kabilang banda.

I know its him.

“Taymer, she’s not in good situation right now,” sagot ni Daddy. “I know that you knew the reason.”

“Can I visit her? I just wanted to talk to her,” usal pa niyang pakiusap kay Daddy.

I don’t know what happened next, but right after they talk naramdam ko ang pagbukas ng pinto. My eyes are swallowing. Pati paningin ko ay naramdaman ko na ang panghihina. I can see clearly pero palabo ng palabo na ito.

Tanggap ko iyong mga rason niya kung bakit siya nawala at hindi nagpakita sa akin.

I already accepted my defeat.

I am defeated. . .

Alam kong talo ako kahit saang angulo pa man tingnan. I maybe used to have a small urge to be mutually exclusive for him pero masyado nang huli para maging kami.

“May I talk to her for a second?” he asked my dad’s permission.

Palaging wala si mommy kaya si daddy lang din ang nakakasama ko dito sa hospital. Lalong tumatagal ay lumalala na rin iyong pagkirot sa iilang bahagi ng katawan ko. Kulang nalang na bawian ako ng buhay.

Bawat sandali ay humahaling-hing ako sa sakit pero hindi ko lang ipinahalata ng mga magulang ko dahil alam kung nahihirapan na rin sila na makita akong nahihirapan.

“You can do whatever you want hijo.” Daddy told him.

“Thank you Tito,” he said right after I feel some strange to look at him.

I also heard the click-lock of the door, nung lumabas si Daddy. We are all alone in this room and nothing would like to open up.

Ayaw ko rin magsimula. . .

I don’t want to move first either because we’re not in good terms.

Pero iisipin ko pa ba iyon na sa anumang oras ay pwede akong mawala dito sa mundo?

It’s just like a good time to cherish. Parang nakakalaki masyado ng tingin sa sarili.

“Lasp...” he started.

He held my hands and kissed it. Sa simpleng bagay na ginawa niya ay naramdam ko iyong pangunguli na kailanman ay minsan ko na ring naramdaman at naranasan.

I look at him and watch every detail of his face. I maybe not used to see that face for that long, in my mind I have to urge and fight for a small period of time.

“S-Sorry…” I said trying not to break my voice. I caressed his face as I want to remember the every part of it.

Naramdam ko rin iyong mole na malapit sa pisngi niya. I wondered myself bakit ngayon ko pa ito ginawa sa kanya?

“Alam kong nanghihina kana...” mariing saad niya na puno nang hinanakit. I felt a pang of pain in my heart.

This is not helping at all.

“Pwede bang magpakalakas ka muna kahit ngayon lang? Seeing you like this is like a heart attack to me,” saad niya na medyo pinangsingkit pa iyong magkabilang balikat niya.

“I can’t promise that… Taymer,” sagot ko sa buong lakas na makakaya ko. “I’m trying to be alright… but my body couldn’t.”

Iyong kaninang panginginit ng mukha ko ngayon ay may likido nang umagos mula dito. I couldn’t help but to cry. I wanted to cry out loud pero natatakot ako na makasakit ng ibang tao. Nahihiya ako na saktan iyong mga taong mahalaga sa akin.

45 Days With You ✓ (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon