45 Days With You ✓ (Completed)

Chapter 10

45 Days With You

#Be brave for me, my love

It's restless for me to find out who was the girl, that Taymer, pertaining to. My curiosity still snake-pit my mind.

Kahit sa mga nagdaang araw ay hindi niya sinasabi sa akin kung sino iyon.

Instead of thinking about that girl, mas nag focus nalang ako sa ginagawa ko.

"Are you sure you want to do this?" Ninong asked me.

"I will, but promise me first, na hindi mo sasabihin kina mommy?" I asked him.

Sinigurado ko lang baka kasi isusumbong niya ako sa parents ko, since they're friends syne and become buddies with my dad.

"Yes, I know the deal you wanted."

"That's good," sagot ko.

"Are you sure that you wanted to try this? This is the latest test I've been searched, and I don't know if this vial has a side effect. Iba ito sa ilang gamot na tinuturok ko sa'yo," paliwanag niya sa akin.

"Let's try. . ."

"Okay, take a sit before I will do the process."

Sumunot ako sa sinabi niya, just like before wala namang ibang nangyari sa akin. Mas gumaan nga iyong pakiramdam ko sa tuwing may gamot siyang ituturok sa akin.

Matapos ang session na iyon ay palihim din ako sa lahat ng bagay.

This is the better way to have another time. Gaya ng sabi ni Tito, naniniwala ako na bawat gamot ay may katumbas na buhay.

Pero hindi ko inisip na baka ito iyong isa sa mga dahilan kaya hindi ako gumagaling sa sakit ko?

Na baka ito iyong totoong may dala ng hindi magamot-gamot na sakit ko. Kakaiba iyong sakit ko, based on my research I have ACL or Acute myeloid leukemia.

Sa unang mga taon ay hindi masyadong malala iyong sakit ko. Pero habang tumatagal ay palala ng palala ito. Until umabot sa point na iilang buwan nalang meron ako. Kasi usually sa ganyang sakit ay 5 years lang ang itatagal. Recently ko lang din nalaman na matagal na pala akong may ganitong karamdaman.

(Acute myeloid leukemia is the most fatal type of leukemia. The five-year survival rate (how many people will be alive five years after diagnosis) for AML is 29.5%. Leukemia is a cancer that usually affects white blood cells, though it can start in other types of blood cells.)

Kung 'di ako mabusisi baka 'di ko nalaman iyong tungkol sa sakit ko.

Ang dami dami kung pagkukulang na hanggang ngayon ay naging malaking tanong sa isip ko. Sarili ko magulang ay itinago nila sa akin itong sakit ko.

Paano pag nawala na ako?

Kaya ko na bang mawala?

Isa iyan sa mga tanong ko. I'll wait for the answer. When I searched and studied my disorder, sana ay hindi ko nalang sinubukan dahil lalo itong nagpababa ng pagasa kong mabuhay.

I have a severe leukemia at patagal ng patagal mas lalo itong lumalala gaya ng sabi ko. ACL is the servere leukemia Ilang ulit na akong sinalinan ng dugo, at ilang ulit na akong nagpa-chemotherapy para sa pag-asang mabuhay pa ako ng matagal.

The only source of my life is blood, pero 'nung nalaman ko na iyon nalang ang naguugnay sa akin ay hindi ko na alam kung bakit pa ako lumalaban.

I know that I fight because of my parents. Pero sa sarili ko. I didn't see myself fighting at all. Nakakapagod lumaban sa larong talo ka na sa una palang.