45 Days With You ✓ (Completed)

Chapter 11

45 Days With You

#You'd better not to think than rethink

When botched suddenly came into my life. I know that this is not yet over.

All I know is that-I'm affected to it, Taymer has a big infact in me. I barely notice the feeling of being happy.

Simula noong inamin niya sa akin na gusto niya ako, naging consistent na iyong pagdalaw niya dito sa hospital, very well-said ganun iyong araw namin.

One morning, pumunta ako sa office ni Ninong. Buo na iyong loob ko para ipagpatuloy ang ginagawa naming session.

"What's up?"

"I'm good now, usually I'm going great."

"Good, let me check you for a while."

After that may kung ano siyang ginawa sa aking test. Tahimik lang din ako sa isang couch.

"The test is normal. . ." rinig kong sabi niya pero may kung anong bumara sa boses niya at natahimik nalang.

"Ano na pong resulta, Ninong?" tanong ko.

"Well, good."

Ngumiti ako sa kanya at nagpasalamat.

"You should care about yourself now," my Ninong told me.

"Opo."

"Then, why are you still doing this?"

Hindi ako sumagot at nagbalik tanaw ng sa kung saan.

I'm doing this not for myself, kundi para sa kanila.

I wanted to spent more time to them, kaya ako humantong sa nagmamakaawa na akong punan ang buhay ko.

Iyon lang din ang paguusap namin ni Tito at saka ginawa na niya iyong session.

After the tiring day, bumalik ako sa loob ng kwarto ko. Dala-dala iyong salita ni Tito na parang sirang-plaka na paulit ulit na tinatanong sa akin at natatak sa utak ko.

Why are you still doing this?

Binabalaan na niya ako. . . Pero ako itong may gusto. Kung ano man ang mangyari sa akin ako lang din ang may kagagawan.

. . .

Being with me, is tiring. Ewan ko kina Mommy and Daddy hindi man lang sila napagod sa kakaalaga sa akin. Maybe because I'm the only child kaya pinagtyatyagaan nila akong alagaan.

Hindi ko hinangad na magkakaganito. Kasi if I have time to consider myself as living? Gusto ko iyong walang inaalala, kahit mahirap lang, kahit walang magulang. As long as wala akong inaalalang sakit o kahit na anong karamdaman.

"We'll be back, soon. Okay?" paalam nina Mommy sa akin.

From the other side, I averted my sight to whom, the person will be there for me. Three days na wala silang mommy and I'm happy to say that they give me a permission to do what I wanna do.

"Enjoy yourself okay, Taymer?" maawtoridad na saad ni Daddy sa amin ni Taymer.

"Yes. Tito," sabi niya at nakangiting tumingin sa akin.

"Good, so we got to go? Laspiranza? Mga bilin ni Daddy mo, Okay?" isang tanong pa ni Daddy sa akin.

"Hindi na ako bata daddy, I can handle myself," sagot ko.

Tumingin din ako kay Taymer na malapad ang ngisi.

Niyakap pa nila ako at ganun din si Mommy. She tapped my shoulder as she whispered. "Be good,"