DİDE'M

'Lacivert Gözler'

Didem Şadoğlu*

"Annesinin paşası!!" Diyerek elimi karnımda gezdirdim.Hamilelik boyunca kazandığım yeni huy, oğlumla konuşmak olmuştu.Duygularımı ona anlatıp, rahatlıyordum.

Elimdeki defter ve kalemi bıraktım.Ayağa kalktım, canım sıkılıyordu.Mutfağa doğru ilerledim.Dolabı açıp, çikolata kavonozunu çıkarıp, kaşıklamaya başladım.

Hamilelikten sonra kesinlikle diyete başlamam gerekiyordu.

Bunları yaparken sessiz olmaya çalışıyordum çünkü saat gecenin ikisiydi.

Karnıma giren sancıyla uyanmıştım.Yine her zaman ki yalancı sancılardan bir tanesiydi.Elimdeki kavanozu bırakıp, odaya çıktım.

Kasıklarım ağrısa da, Enes'in kollarının arasına girdim.Uyumaya çalışarak gözlerimi kapattım.

***
Enes Esved Şadoğlu *

Sakin
Sakinim
Çok sakinim

"Ahhhhh ENES!"

DEĞİLİM,  SAKİN DEĞİLİM!

Kucağımdaki Didem'i arabanın arka koltuğuna bıraktım.Hızla şoför koltuğuna geçip, titreyen ellerimle arabayı çalıştırmaya çalıştım.

Çalıştırmaya, çalıştım diyorum çünkü araba çalışmadı.

Direksiyona elimi geçirip, "Şansımı sikeyim!" Diye bağırdım.Kapının önündeki korumaları görünce, "Mal gibi niye dikiliyorsunuz?Araba bulun!" Diye bağırdım.

"ENES!"Didem'in yanına geçip, başını göğsüme yasladım."Tamam, yavrum.Getiriyorlar arabayı."

"Ahhh dayanamıyorum."Onun canının yanması, benim de canımı yakıyordu.Saçlarını okşadım.

Korumalar sonunda arabayı getirmişti.Arabaya binecekken, koşa koşa gelen amcamgili gördüm.Sanırım biraz fazla bağırmışım.

"Ne oluyor, oğlum?" Diye telaşla konuşan annemi umursamayarak, bağırdım."Oğlum geliyor, hastahaneye!"

Kendimi arabaya attım.Korumalardan birisi şoför koltuğuna geçti.

"Şşş derin nefes al, ver,al ver!"Kalan son gram aklımla konuşmaya çalıştım.Tabi bu ona pek fayda etmiyordu, benim meleğim çok acı çekiyordu.

*

Sonunda hastahaneye geldik.

Şükür yarabbi!!

"DOKTOR YOK MU LAN!KARIM DOĞURUYOR!"

Acil kısmından çıkan doktorlar, Didem'i sedyeye yatırdı.Elimi sıkı sıkı tutan kadının, elinden öptüm."Korkma, yavrum."

Amcamgilde arkamızdan gelmişti."Hızlı hızlı, hadi!"

Doğumhaneye girerken, bana bakan maviler doluydu.Yüzündeki korku benim kalbimin durmasını sağlıyordu.Sıkı sıkı birleşen ellerimiz ayrıldı.

Gitti.

*
Yazardan*

"Lan oğlum, otur artık."Emir, hastahane koridorunda volta atan kuzenine baktı.

Dış görünüşü o kadar sakindi ki, sanan sadece karısının parmağına kıymık batmış zannederdi.

İçinde kopan fırtınaları bir Enes, bir de Allah biliyordu.

Genç adam, kuzeninin yanına çöktü.Sıkıntıyla elini saçlarına geçirdi."Niye çıkmıyorlar bunlar?Kaç saat oldu?!" Diye homurdandı.

Emir bir elini, Esved'in omzuna koydu."Hayırlısıyla çıkarlar, inşallah.Sen duanı et kardeşim." Dedi.