DİDE'M

'Hatunum'

Lafı uzatmaya gerek yoktu.

"Ben evleneceğim."

***
Sözlerimden sonra ailedeki herkes şaşırmış, tepki vermiyordu.İlk kendine gelen Büşra oldu."Enişteme bak be!...Sizden hızlısı mezarda kuzen." diye dalga geçti.

Amcam kaşlarını çatarak "Hele bir otur kızım.Kimdir, kimlerdendir bu adam?Huyu, suyu nasıl?Emin misin evlenmeye?" dedi.Aynı zamanda yengemin yanında boş olan yeri eliyle gösteriyordu.Koltuğa oturup, anlatmaya başladım.

"Aslında tanıdığınız birisi...Esved." Bu nasıl söylenirki, insan ister istemez utanıyordu."Birbirimizi seviyoruz ve...evlenmeye karar verdik."

Halam derin bir nefes aldı."Yavrum...Esved'i biliriz iyi, mert çocuktur lâkin ne tür işlerle uğraştığını sen de biliyorsun.Emin misin?Mardin'in en büyük ağalarından biri olan, yeraltının korkulu rüyası olan adamla bir ömür geçirebilir misin?"

Halam doğru söylüyordu ama onlar Esved'i tanıyordu, bana Esved'i anlatıyorlardı.Ben Enes'in merhametine, sevgisine inanıyordum.
Esved'in gücü ve kudretini seviyordum.Onlar sürekli kötü özelliklerinden bahsediyorlardı.

"Neden geçiremeyim hala?Onu seviyorum, o da beni seviyor.Allah'ın izniyle evliliğimiz ölene kadar sürer.Sizin de izniniz olursa Enes'e haber edeceğim.Onlarda münasip bir zamanda beni istemeye gelsinler."

Amcam sıkıntılı bir nefes verdi."Yavrum, güzel kızım.Senin mutlu olmanı herkesten çok isterim.Ve eğer sen evlenmek istiyorsan bize laf düşmez.Ama senden şu an bir söz istiyorum.Olur da anlaşamazsanız, kötü bir şey olursa hemen bana haber vereceksin."

Gülümseyip, ayağa kalktım.Amcamın yanına gidip, kollarımı ona sardım."Söz amca, umarım öyle bir şey olmaz ama kötü bir şey olduğunda ilk sana haber vereceğim."

***
Enes Esved Şadoğlu*

Konaktan içeri girip, salona geçtim.Herkes birbiriyle sohbet ediyordu.Amcam yoktu.Beni ilk farkeden yengem oldu."Hoşgeldin yavrum.Erkencisin?"dedi.Yengemin sesini duyan herkes bana baktı.

"Hazırlanın, yakında kız istemeye gidiyoruz." diyerek koltuğa kelimenin tam anlamıyla çöktüm.

Annem "Bismillahirrahmanirrahim, hayırdır evladım?Ne bu yangından mal kaçırır gibi?Hem kim bu kız.Enes bana bak, benim istemediğim bir kız olmasın.Hem ben gelin bulmuştum.Tüh kız." diyerek yengemin omuzuna hafifçe vurdu.

Yengemde anneme katılarak "Evet yavrum, biz sana çok güzel bir kız bulduk.Belki fikrini değiştirir."

Annemgilin bulduğu kızın Didem olduğunu biliyordum.Çünkü sürekli bana onla ilgili sorular soruyor, evde onunla alâkalı konuşuyorlardı."Benim bulduğum kız daha güzeldir de, siz de söyleyin bakayım, bana kimi uygun gördünüz.

"Enes kardeşim salak ayağına mı yatıyorsun?" Emir'in isyanına Zeynep'te katılmıştı."Off yaa, ne güzel hem kuzen hem elti olacaktık."Hemen ağlama moduna geçmişti.Hamilelik ona duygu bozukluğu vermişti.Gülerken ağlaya biliyordu mesela...

Annem tekrar konuşmaya başladı."Bizim dünürün yiğeni Didem'i düşünüyorduk sana.Sende bir düşünsen mi?Hem kız maşaallah okumuş, edepli, çokta güzel.Belki fikrin değişir?"

Ardından yengem söze girdi."Sen kimi düşünüyordun?"Aslında dinleseler, hemen açıklayacaktım ama ailemin dinlememe gibi bir huyu vardı.

"Aynı kızı düşünüyormuşuz.Didem'e evlilik teklifi ettim o da kabul etti." dedim gayet rahat bir şekilde.Bu cümlemden sonra zılgıtlar, tebrikler vb.