DİDE'M

'Aşk.'

Yazardan*

Genç adam ve genç kadın araba da yolculuk yapıyordu.Sanki sözleşmiş gibi konuşmuyorlardı.

Gün fazla heyecanlıydı, onlar için.Allah'ın huzurunda birbirlerinin eşi olmuş, hayatlarını birleştirmişlerdi.Bu kararın doğru olup, olmadığını zaman belirleyecekti.

Genç adam gözlerini bir an bile yoldan ayırmayarak, gidecekleri yere zamanında yetişmeye çalışıyordu.

Saati bilmiyordu ama güneş rengini sarıdan kızıla bırakmıştı.

Didem sessizlikten sıkılmış gibi, "Ne kadar kaldı?" diye sordu.Esved kara gözlerini, kadının mavi gözlerine kısa bir süre değdirip yeniden yola döndürdü."Sabret sevgilim, çok az kaldı."diyerek cevap verdi.

Didem yolculuk başladığından beri yaptığı gibi tekrardan başını cama yasladı ve yolu izlemeye devam etti.
Enes'in onu nereye götürdüğünü merak ediyordu.

Bir süre sonra araba yavaşladı.Araba ıssız bir yolda durdu.Didem Enes'e güveniyordu.Bu yüzden bu durumu sorun etmedi.

Enes'in kapıyı açmasıyla Didem de haraketlenerek arabadan indi.Enes ve Didem ellerini birbirine kenetleyip, yürümeye başladılar.

Çok uzun sayılmayacak bir süre yürüdüler.Ormandaki ağaçların seyrekleşmesiyle karşılarına bir uçurum çıktı.Günbatımının güzel renkleri insana huzur veriyordu.Uçurumun kenarında bir bank vardı.

Esved banka doğru yürüyüp, oturdu.Didem hâlâ manzaraya bakıyor, hayran olduğunu sonuna kadar açtığı gözleriyle belli ediyordu.

O da yürüyerek, Esved'in yanına geldi.Ve oturdu.Bir süre sessiz kaldılar.Sessizliği Enes bozdu."Anlat bana." dedi.Didem anlamadığını belirterek baktı.Kaşları çatıldı."Neyi anlatayım?" diye sordu.

Esved başını çevirip, içinde kaybolduğu maviliklere baktı."Bilmem...anlat işte.Hayatını, çocukluğunu, seni ne mutlu eder?..."

Didem, Esved'in ne yapmaya çalıştığını anlamıştı."Beni tanımak mı istiyorsun?" diye sordu.Enes küçük bir tebessüm edip, "Evet, imam nikahlı karımın kim olduğunu merak ediyorum." dedi.