DİDE'M

3-

Sabah alarmın sesiyle gözlerimi açtım.Biraz yatakta boşboş durup tavanı izledim. Bugün iki aile alışverişe çıkacaktı.Biz her ne kadar alışveriş yapmış olsakda yüzük,gelinlik,bindallı...gibi temel eşyaları iki ailenin ortak kararı ile alacakmışız.Artık kalkmam gerektiğini anlayıp,banyoya gittim.İşlerimi halledip dolabımın karşısına geçtim.Bugün hem rahat hem şık olmak istiyordum.Etek giymeye karar verdim.Üstüne de beyaz bir crop aldım.Bence güzel oldum.

Saydam çift bantlı topuklu ayakkabılarını giyip,aşağı indim.Yavaş yavaş herkes uyandı.Kahvaltı masasına oturduk. Hem yemek yiyor hem de sohbet ediyorduk."Kuzen çok heyecanlıyım.Aklımda bir kaç gelinlik modeli var ama kayınvalideciğimin  pek beyeneceğini sanmıyorum çünkü biraz açık. "Zeynep'in dediklerine göz devirdim. " Kuzen farkındaysan bu senin düğünün,istediğin gelinliği giymek hakkın.O yüzden ne beğenirsen onu al.Onlar almassa ben alırım."Zeynep yanıma gelip bana sarıldı."Kızlar,Dilşah hanımlarla çarşıda buluşacağız.Hadi gidelim."Yengemin ikazıyla hemen arabalara bindik ve yola çıktık.

Çarşıya gelip,ilk öncelikle biraz etrafı turladık.Sonra artık alışverişe başlamamız gerektiğini anlayıp,gelinlik satan bir mağazaya girdik.Zeynep hem kendi sevdiklerini hem de annelerinin beğendiklerini deniyordu.En sonunda bir gelinlik de karar kılındı.

Ben onlar alışveriş yaparken çocuklarla oynamıştım.Şuan da Karan ve Helin ile kendime elbise seçtiyordum."Didem abla bu çok güzel denesene.Lütfen,lütfen."diye ısrar etti.Helin'in elindeki elbise görünce nerede giyebileceğimi düşündüm.Fazla iddialiydı.Kısa ve göğüs dekoltesi vardı.Ankara'da çok rahat giyebilirdim ama Mardin'de bu pek mümkün değil gibi gözüküyordu.Üstümde bulunan crop ve eteğe bile ayıplarcasına bakışlar görmüştüm.Helin'in bu elbiseyi bu mağazada nasıl bulduğunu bilmiyordum.Ama denemekten zarar gelmez.Kabine girip elbiseyi giyindim.

Dışarı çıkıp aynada kendimi izlemeye başladım.Gözlerim aynada bir çift kara gözle kesişti.Esved biraz uzakta kıyafetimi inceliyordu.Bacaklarımdan başlayıp,aynadan göğüs dekolteme baktı.Gözlerini suratıma çıkardığında adem elması aşağı yukarı hareket etti.

"Amca!"Karan ve Helin Esved'e doğru koşmaya başladılar.Amcalarına sarılıp benim yanıma çekiştirmeye başladılar."Amca bak,Didem ablanın kıyafetini ben seçtim.Çok güzel olmuş değil mi?"Esved bir şeyler mırıldandı ve bana dönüp bir kez daha baştan aşağı bakıp"Evet,amcacım güzel olmuş"dedi.Adam sıradan bir iltifat etti ben niye bu kadar heyecanlandım?"Teşekkür ederim ama madem bu kadar beğendiniz ben kıyafeti alıp kasaya gideyim."deyip yanlarından kaçıp kabine girdim.

Kabine girdiğimden beri sırtımdakı fermuarı açmaya çalışıyorum.En sonunda birinden yardım almam gerektiğini anlayıp,kabinden çıktım.Esved mağazada bulunan puflardan birine oturmuş,telefonuyla ilgileniyordu.Çocuklar etrafta gözükmüyordu.Benim geldiğini fark edip bana döndü."Fermuarı açamadım.Görevli çağırabilir misin?"Ayağa kalktı yanıma doğru adımladı kolumdan tutarak kabinin içine soktu."Dön arkanı."Ben hâlâ olayın şokuyla yüzüne bakıyordum.Kendime gelip,"Bir çalışan çağırman yeterli."dedim.Ama o sanki söylediklerimi  duymamış gibi beni, sırtım onun göğsüne gelecek şekilde çevirdi."Eğer çağırmama gerek olsaydı çağırırdım.Ama fermuar açmayı biliyorum."deyip elini fermuara koyup yavaş bir şekilde açmaya başladı.Nefesleri boynuma çarpıyordu.Daha üç gün önce tanıdığım hatta tanışmayıp ismini bile kuzenlerimden öğrendiğim adama fermuarımı açtırıyorum.Fermuarın yarısını açınca"Bu kadarı yeter,gerisini halledebilirim.Teşekkür ederim."dedim.Sanki o da ne yaptığını yeni anlamış gibi geriye çekildi ve kabinden hızla çıktı.

Elbiseyi alıp kasaya doğru yürüdüm."Merhaba bu elbiseyi alabilir miyim?"kadın bana dönüp"Esved ağam toplu ödeme yaparken  elbisenin parasını da ödedi 'hanımağam.'"Kadının söylediklerinden sonra yengemgili bulmak amaçlı mağazada gezmeye başladım.İleride durmuş hâlâ kıyafet bakıyorlardı."Didem sen neredesin?Seni arıyorum sabahtan beri."Büşra bana kızgın gözlerle bakıyordu,ona dönüp"Kendime kıyafet aldım.Ne zaman gideriz."dedim."Alınacaklar bitti.Birazdan çıkarız."Başımı sallayıp onu onayladım.Arkasında duran Esved bana bakıyordu.Onun yanına doğru adımladım ve "Kıyafetimin parasını ödemene gerek yoktu." dedim.Bana bakıp omuz silkti bu şekilde bir çocuğa benzediğini biliyor muydu acaba?"Toplu ödeme yaparken seninkini de ödemiş bulundum.Hoşgeldin hediyesi olsun"dedi.Bunları söylerken nasıl bu kadar umursamaz, duygu belirtmeden söylediğini merak ediyordum."Peki öyleyse teşekkürler."deyip halamgilin yanına döndüm.Gülşah hanım bana bakıp gülümsüyordu.Bende ona gülümsedim.

Biraz daha mağazada vakit geçirip,vedalaşıp eve döndük.Yemekten sonra yorgun olduğumu söyleyip odama çıktım.Esved herkesin dediğine göre çok korkutucu bir insandı.Korkutucu olup olmadığını bilmiyorum ama duygularını belli etmeyen bir tip olduğu belliydi.Allah var yakışıklıda.Ben niye şuan bunları düşünüyorum?Uyu Didem,uyu!...

***
Selam!Canım sıkıldı yazı yazayım dedim.Not: kıyafet olayında amacım Mardin'i kötülemek değil.Günümüzde bile kıyafet olayı abartılıyor.Mardin'de genellikle yöresel kıyafetler giyinildiği için bu kıyafetler biraz tuhaf karşılanıyor.Ne demek istediğimi umarım anlamışsınızdır...Sevgiyle kalın.Hoşçakalın<3

16 Nisan 2022 Cumartesi