DİDE'M

'Niye Böyle Geç Kaldın?'

Enes Esved Şadoğlu*

Arabayı son sürat Şadoğlu konağına sürüyorum.İçimde, kelebekler halaya durmuş gibi bir his var. SEVDİĞİM KIZLA EVLENİYORUM.

Konağa geldiğimde saat gece yarısını geçmişti.Korumalar bana tuhaf bir şekilde bakıyordu çünkü ben akşamları uyumak için direkt yan taraftaki konağa geçerim.Sabah arada kahvaltıya gelirdim.

Bu konağı sevmiyorum.Bana babamı hatırlatıyor.Babamı sevsem de, hayatımızı mahvettiğinden dolayı içimde küçük de olsa bir kin besliyorum.

Anahtarımla kapıyı açıp, bağırmaya başladım."Anne!Evleniyorum!"Sanırım kapıyı biraz hızlı kapatmışım, ev biraz yerinden oynamış gibi hissettim.

Şiddetli kapanan kapının sesini duyan,ev ahalisi hızla merdivenlerden iniyordu.En önde babannem vardı."Ne oluyor, eşek sıpası?Gecenin köründe, kalbimize mi indireceksin sen, bizim?O nasıl kapı kapatmak?"Babannem söylenmeye devam ederken sözünü kestim."Evleniyorum, sultanım."dedim neşeyle.

Herkes bir süre durup, yüzüme bakmıştı.Anlamaları için açıklamaya karar verdim."Didem'le karar aldık.Beklemeye lüzum yok.Yarın düğün yapıyoruz, kendinizi hazırlayın."dedim.İlk tepki veren annem oldu.Kaşlarını çatıp, inanamamış gibi bana baktı.Yengemin koluna hafif bir şekilde vurup, "Bu oğlana ne oldu yahu?" dedi.Yengemin yüzünde imalı bir gülümseme olurken, "Eee buldu gül gibi kızı.Aklı başka bir yerlere kayıyor galiba." dedi kıs kıs gülerek.

Başımı sağa doğru çevirip, "Tövbe Estağfurullah.Anne, yenge ciddiyim.Yarın düğün var."dedim.

Merdivenlerden gözleri kısık bir şekilde inen Zeynep ve onun koluna girmiş Emir'i görünce istemsizce tebessüm ettim.Emir esneyerek, "Ne oluyor be?" diye sordu.Amcam derin bir nefes verip, "Bu oğlanların ikisi de tuhaf.Genlerden herhalde." dedi sıkıntıyla.

Annem güldükten sonra bana döndü."Yavrum, sen ciddi misin?" diye sordu.Yok arkadaş, anlamıyorlar."Anne evleniyorum.Yarın hem de.Akrabaları ara.Düğünümüz var."Annem ve Yengem bir şeyleri yeni kavramış gibi, "Ne?!" diye aynı anda bağırdılar.

"Evladım hiçbir hazırlığımız yok!Nasıl olacak?" diye sordu amcam."Ya, siz orasını karıştırmayın düğüne gelin, yeter."dedim.

Zeynep telefonunu yüzüne çevirip, "Merhaba sevgili yiğenlerim." sanırım video çekiyordu."Babanız delirdi ve bir gece ansızın evlenmeye karar verdi."Telefonu bana çevirip, "Esved ağam çocuklarınıza 'merhaba' deyin." dedi esneyerek.Onun bu haline gülümsedim.

Babannem söze girdi."Gınalı guzum, sanki erken değil mi?"Babanmemin sözlerinden sonra annem aydınlanma yaşamış gibi silkelendi."Biz bu kıza, kına yakmayacak mıyız?"diye sordu.

Bunu düşünmemiştim."Gerek var mı?"diye sordum.Annem sanki çok yanlış bir şey söylemişim gibi gözlerini kısarak bana baktı."Kınasız gelin mi olur?"dedi.Yengem de ona katılarak, "Ara Didem kızımı, yarın kına olsun.Hem düğüne hazırlanacak daha çok vaktimiz olur." Sıkıntıyla ellerimi saçlarıma geçirip, çekiştirdim.Didem'e kına istiyor mu diye hiç sormamıştım.Tabi ister, her kızın hayali...

Telefon rehberine girip, 'Gözbebeğim' yazısına tıkladım.Telefon açıldı.

Esved:ES' Didem:D'

ES:"Alo?"
D:"A-alo?" Didem galiba hâlâ kendine gelememişti, onun bu hâline güldüm.

ES:"Didem, yavrum, annemgil diyor ki yarın kına olsun, bir diğer gün düğünü yaparız. Sen kına yapmak istiyor musun gül yüzlüm?"diye sordum.Telefondan kısık bir gülme sesi geldi.