ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို

အခန်း ၃၆

ဖုန်းလီက ချန်ဖိ စကားပြောပြီးသည်အထိ စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်လိုက်သည်။

ကျန်းလော့က ကသိကအောက် ဖြစ်နေတဲ့ပုံပေါ်ပြီး သူမလုပ်ချင်မှာစိုး၍ ချန်ဖိက သူ့ကို စကားအနည်းငယ် တီးတိုးပြောလိုက်သည်။ ဖုန်းလီ သူ့ဘက်ကနေစပြီး တပည့်လက်ခံခြင်းမျိုး မရှိခဲ့သလို တစ်ဖက်လူကလည်း အင်တင်တင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူ့ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုခံစားနေရလဲဆိုတာ မပြောတတ်တော့ပေ။ အတိုးချုံးပြောရရင်တော့ သူ့အတွက် နည်းနည်းအသစ်အဆန်း ဖြစ်နေခဲ့သည်။

တစ်ခဏလောက်ကြာပြီးနောက် ကျန်းလော့ နောက်ဆုံးမှာ ခေါင်းညိမ့်လာခဲ့သည်။ "ဟုတ်ကဲ့ ... ကျွန်တော် လူကြီးမင်းဖုန်းကို ကျွန်တော့်ဆရာအဖြစ် လက်ခံပါ့မယ်"

တပည့်လက်ခံသည့် လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်က ရှုပ်ထွေးပြီး တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာ ရိုးစင်းသည်။ ကောင်းကင်ဘုံ ဆရာသခင်၏ တပည့်လက်ခံသည့် လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်က သာမန်လူများ တပည့်လက်ခံရာတွင်လုပ်သည့် လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်နှင့် ကွာခြားမှုမရှိပေ။ ကျန်းလော့ ညွှန်ကြားချက်‌ကို တစ်ဆင့်ချင်းဆီလိုက်လုပ်ပြီး နောက်ဆုံးမှာ ဖုန်းလီအတွက် ရေနွေးတစ်ခွက် ငှဲ့ပေးလိုက်သည်။

ဖုန်းလီက ရေ‌နွေးကို တစ်ငုံသောက်လိုက်ချိန်မှာ ဆရာတပည့်ဆက်ဆံရေးက အတည်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

မလိုအပ်သည့်လူများ ထွက်သွားပြီးချိန်မှာ ကျန်းလော့ကို စာကြည့်ခန်းဆီ ဖုန်းလီ ခေါ်သွားလိုက်သည်။ "မင်း တတိယအဆင့်ပြိုင်ပွဲရဲ့ တည်နေရာကိုတော့ သိနှင့်ပြီးပြီမလား"

ကျန်းလော့ ခေါင်းညိမ့်လိုက်၏။ "ရှန်းရှိမှာလို့တော့ ပြောပါတယ်"

ဖုန်းလီ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ပြောလာခဲ့၏ယ "ငါ မင်းရဲ့ကံကြမ္မာကို မနေ့တုန်းက ဖတ်ကြည့်တော့ တော်တော်လေး ဆိုးနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်"

ကျန်းလော့၏အပြုံး တောင့်တင်းသွားခဲ့သည်။

ဖုန်းလီ၏လေသံက အနိမ့်အမြင့်မရှိ တစ်ပြေးတည်းဖြစ်နေခဲ့ပြီး သူ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြောလိုက်သည့်စကားက ကြောက်စရာကောင်းသည့်ဟာ မဟုတ်သည့်အတိုင်းပင်။