" အင္း။ ကိုယ္ ဟန့္ကို ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္ပါဘူး။ "

ဟန္ရဲ႕ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းအေတြးေၾကာင့္ သေဘာက်မိသည္။ ဟန္က တကယ္ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေတြးတတ္တဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္ဆိုတာ သူ ခဏတာေမ့သြားခဲ့သည္။

" ကိုယ္ ခဏေနရင္ မိတ္ဆက္ေပးမယ္။ "

ထိုစဥ္

ေဒါက္~ေဒါက္

" ဝင္ခဲ့ "

တစ္ေယာက္ေယာက္ ေရာက္လာတာေၾကာင့္ ဟန္မွာ ဉီးဇန္ကိုယ္ေပၚကထဖို႔ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း ဉီးဇန္က ျပန္ဆြဲထား၏။ အခန္းထဲ လူေလးေယာက္ဝင္လာ၏။ ႏွစ္ေယာက္က ဟန္သိၿပီးသားဆိုေသာ္လည္း က်န္ႏွစ္ေယာက္က မ်က္ႏွာစိမ္းသာ။

" မဂၤလာပါ ေခါင္းေဆာင္ "

" အင္း။ ထိုင္ၾကဉီး။ "

ဉီးဇန္ရဲ႕ ခြင့္ျပဳသံေၾကာင့္ ေလးေယာက္လုံး ထိုင္လိုက္၏။

" ဒီႏွစ္ေယာက္က ကိုယ္မရွိတဲ့ခ်ိန္ တာဝန္ယူေပးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ပဲ။ Joe နဲ႕ Sin ။ "

" မဂၤလာပါ အစ္ကိုေလး။ "

" မဂၤလာပါခင္ဗ်။ "

ထိုလူႏွစ္ေယာက္မွာ ခႏၶာကိုယ္ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းနဲ႕ ေသခ်ာ train ထားတဲ့သူေတြမွန္းသိသာလွသည္။

" ဒါေတာ့ ကိုယ္ မိတ္ဆက္ေပးစရာမလိုေလာက္ေတာ့ဘူးထင္တယ္။ "

" ဟုတ္ကဲ့ သိပါတယ္ ေခါင္းေဆာင္ "

" ခဏေနရင္ ကြင္းထဲမွာ အကုန္စုထား။ "

" ေကာင္းပါၿပီ ေခါင္းေဆာင္ "

ဒီလိူနဲ႕ ဉီးဇန္မရွိတဲ့အခ်ိန္အတြင္းက ကိစၥေတြကိုေျပာေနၾကသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာ၏။ ဒါကို ဟန္ နားမလည္ပါေသာ္လည္း ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ျဖင့္သာ ေနေနရ၏။

ဒီၾကားထဲ ျမတ္ေစယူလာေပးတဲ့ လိေမၼာ္သီးပန္းကန္ထဲမွာ လိေမၼာ္သီးေတြယူကာ အခြံခြာၿပီး ဟန့္အား ေကြၽးေသး၏။ အသီးေကြၽးတာလည္း မျပတ္သလို စကားေျပာတာလည္းမျပတ္ေသာ ဉီးဇန္အား ေရွ႕မွာထိုင္ေနတဲ့ ေလးေယာက္ကေတာ့ ေငးၾကည့္ယုံမွ်သာ တက္နိုင္၏။

ထို႔အျပင္ ေလးေယာက္လုံး၏ စိတ္ထဲ၌ တစ္စုံတစ္ခုကို ေသခ်ာေနေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။

DEARESTWhere stories live. Discover now