CHAPTER 41

1.7K 49 2
                                    



Maybe we'll just leave...

I want to talk to him first before I decide to go. Maybe he has something to say or maybe not. I don't know if all he told me was the truth or everything was a lie. I want to talk it out with him.

I got chan-chan from school and dropped her off to my mom. Just incase hindi maganda ang kalabasan ng pag uusap namin ni Keith. Ayokong makita ng anak namin na nag aaway kami.

I droved to where he works.

I hurriedly walked towards his office. Muntik pa akong hindi papasukin sa building na ito dahil hindi nila ako kilala. I just told them I have an appointment for Keith para wala ng gulo.

I was about to open his office door when I heard them talking. Sigurado akong si Keith ang nagsasalita.

"You need to leave, raffy."

"Why? Dont you wanna have fun still?"

"Im done. You can leave."

"Fine... Ill see you tomorrow then!"

Narinig kong papalabas na ang babae. I was about to runoff but it was too late. She caught me listening, she opened the door widely.

"Oh! You have visitor, Keith" malanding pagkasabi niya.

Kitang kita ko si Keith. He is sitting still on his chair, his hair is messy and his dress shirt is unbottoned. Mayroon din siyang marka ng lipstick sa kanyang labi.

Napatingin ako sa babae. This was his fiance if I can still remember. Her lipstick is a little off it looks like she just got done kissing someone.

Nagtinginan kaming tatlo.

I looked at keith. "Whats going on here?" Kunot noo kong tanong.

Napasentido ang lalaki. Iniayos pa niya ang kanyang dress shirt at dahan dahan niya itong ini buttones. "What are you doing here?" Singit niya habang inaayos ang sarili.

"Really? I should be the one asking questions here." Mapakla kong sagot.

"We were just talking about business." Said raffy.

Tinaasan ko ng kilay ang babae. "Im not stupid. What's going on with the both of you?!"

I can feel my tears running down my face. Ang sakit. Ang sakit pala... my heart wants to explode.

"Keith, how do you sleep when you're lying to me all along?"

Napahagulhol na ako. "You told me you want me to accept you again. I thought you still love me!" Umecho ang boses ko sa buong opisina niya.

I looked at them furiously and slowly turning away. I ran and went to my car and runoff.



I stopped in the middle of my driving. I cannot focused I can't keep my sanity naiisip ko palang ang pangalan na Keith ay parang gusto ko ng ibangga itong kotse ko.

Fucking Asshole! He is an asshole! I fucking hate him. I regret every single thing I said about him about us hinding hindi na kami magkakaayos. He will never change people dont fucking change!

"Fuck my life..." napahagulhol ako at napayakap sa sarili.

This is enough. Enough on crying and being heartbroken walang mapapala itong pag iyak ko sa kanya. He don't deserve my tears, He's not worth my tears.

Kinuha ko ang aking cellphone sa bag at tinawagan si Drew. I just need a friend to vent to right now he can probably help me move on fast.

"Yes? What's going on?" Tanong agad ni drew pagkasagot. Halata sa boses nya ang pag alala.

Pinahid ko ang luha sa mukha ko. I need to remain calm and composed. Hindi ko ipapahalata sa kanya na broken ako ngayon.

"Are you available? You wanna meet me somewhere?" Tanong ko

"Sure." Sagot niya.



Nandito kami ngayon sa bar. I wanna drink for my broken heart. Hindi ko maiisip na broken ako kapag nakainom ako. I wanna get out of this misery just for tonight.

"Cheers" sabay taas ko saaking glass.

Nakipag cheers din naman si Drew. Im surprised he is not asking me any questions why I asked him to meet me here in Long Bar. Siguro ay alam niya na hindi ako good mood today. He is a doctor he can probably read my facial expressions and my eyes because eyes don't lie.

"You need to slow down." Salita niya.

Finally nagsalita na rin. "But I wanna drink more..." anas ko, para na nga akong lasing medyo nahihilo na ako pang anim na Margarita ko palang ito. Ang baba talaga ng alcohol intolerance ko ang bilis ko malasing or baka kasi ang petite ko na babae. Whatever! Iinom ko nalang itong miserable kong puso.

Blurry na ang aking paningin at hilong hilo na ako. Ito na yata ang sign na tigil na sa pag inom. Nilingon ko si Drew, blurry na ang mukha ng lalaki pero ang gwapo pa rin. Bakit ba hindi nalang si Drew ang minahal ko mas matino pa ito kaysa doon kay Keith.

"You need to stop..." rinig ko siya. "Hindi maganda ang sobrang pag inom."

Ang gandang lalaki naman nito. Hahawakan ko na sana ang mukha niya ng biglang may humawak sa braso ko. Si Drew ba ito bakit niya ako hinihila.

He roughly pulled me towards him. "You're coming with me." Banggit ng lalaki.

"Saan tayo pupunta, Drew?'' Sagot ko.

Si Drew ba ito, why is he so rough on me.

Hilong hilo na ako sa bilis maglakad ng lalaki. I am drunk and it feels so good. Kinabig nya ako at biglang kinarga. Mabagal ba ako maglakad?

Im drunk pero nasa tamang pag iisip pa ako, hindi ko nga lang makita ang paligid sa blurry ng paningin ko at sa hilo.

"Drew, where we going?'' Tanong ko.

"STOP calling me that name! woman!" Galit na singhag niya.

Kumunot ang noo ko, "Diba, Drew ang name mo?"

Ipinasok niya ako sa car ng galit. "What's your problem, Drew?" Bakit ba siya naging rough saakin hindi naman siya ganito.

"Just shut up! I am taking you home."

Nagulat ako. "Drew, No! I don't wanna go home." Hinawakan ko ang balikat niya.

"Please, I don't wanna see him. He's an asshole! Ayoko na makita siya. Lagi nalang niya akong sinasaktan. He don't deserve my love. Please... dont take me home."

Tahimik lang ang lalaki. He probably didn't see that coming. Hindi siguro niya alam na hindi pa kami in good terms ni Keith.

Narinig ko ang malalim na paghinga niya.

"Where you wanna go then?" Salita niya, para siyang nagpipigil.

"Anywhere. Basta wag lang sa bahay ni Keith." Nandidilim na ang paningin ko. Dahil din siguro sa alcohol.

Bago ako makatulog ay nagsalita ang lalaki.

"I am going to punish you for saying those words to me."

The Ruler Has Returned (R18)Where stories live. Discover now