Dusk Till Dawn

Chapter-15(Zawgyi)

အမ်ားစုမွာေတာ့ ဇြန္ဘီးကပ္ေရာဂါဆို သည္ႏွင့္ တုန္လႈပ္စြာႏွင့္ ရွင္သန္ေနၾကရသည္။ အမိေျမကို စြန့္ခြာထြက္ေျပးသူႏွင့္ မေျပးနိုင္သူမ်ားမွာ နီးရာဆိုင္မ်ားမွ Panic buying ျဖစ္ပြားမႈမ်ား အထပ္ထပ္အခါခါ ႀကဳံေနရၾကသည္။

မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ကပ္ေရာဂါက မၾကာမီအခ်ိန္တြင္း ကာကြယ္ေဆး ေပၚလာခဲ့ေသး၏။ ကူးစက္နိုင္ေျခ ရွိလွ်င္ပင္ အျပင္ထြက္ သြားလာလို႔ အလုပ္လုပ္နိုင္ ေသးသည္။ ယခုတြင္ လူတိုင္းက ေနအိမ္ကို ခိုင္ခံ့ေအာင္ ျပင္ဆင္ၾကသည္။ အစာေရစာႏွင့္ အေရးေပၚ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား အတြက္လည္း ဓာတ္ဆီ၊ ေလာင္စာဆီမ်ား အလုအယက္ ဝယ္ေနၾကသည္။

လူတိုင္းကႀကဳံလာရမည့္ အခက္အခဲကို ႀကိဳတင္ ရင္ဆိုင္ဖို႔ စီစဥ္ထားႏွင့္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ လူေတြမွာလည္း ယခုထိ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ေသာ အာဏာပိုင္မ်ားအား ဆန့္က်င္ ဆႏၵျပမူမ်ားႏွင့္ နိုင္ငံတစ္ဝန္းသည္ အဓိက႐ုဏ္း ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေလသည္။

နိုင္ငံတစ္ကာေလဆိပ္သည္လည္း လႈပ္ခတ္မႈအမ်ားဆုံးႏွင့္  တစ္ေန႕တာလုံး အလုပ္အမ်ားဆုံး ေနရာလည္းျဖစ္သည္။ အေပ်ာ္စီးသေဘၤာျဖင့္ ခရီးလြန္ေနေသာ စုံတြဲမွာ သတင္းၾကားၾကားခ်င္း လမ္းတစ္ဝက္မွ လွည့္ျပန္လာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔မွာ နိုင္ငံေျမထဲ ေျခခ်ဖိဳ႕တင္ ပိတ္ပင္ ခံေနရၿပီး အရပ္ဘက္ အဖြဲ႕အစည္း၊ ပုဂၢလိက အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ယူနီေဖာင္းဝတ္ အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ အထပ္ထပ္ တင္းၾကပ္မူမ်ား ေၾကာင့္ ထင္သေလာက္ ခရီးမေပါက္ေပ။

နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေလဆိပ္တြင္ အစစ္ခံရၿပီးခ်ိန္တြင္ စုံတြဲမွာ ဆင္းကဒ္ျပန္ခ်ိန္းၿပီး ဖုန္းေခၚခြင့္ရလာသည္။

ည ၁၁ နာရီ။

ခ်န္းေယာလ္ အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္တြင္ အိမ္ေအာက္ထပ္မွ ဖုန္းသံျမည္လာသည္။

အိမ္ရွိ ေဟာင္းႏြမ္းေသာ ဖုန္းခြက္ေလးသည္ ယခုထိတိုင္ ဆက္သြယ္လို႔ ရေနေသးသည္ကို ခ်န္းေယာလ္ အံၾသမိသြားသည္။ ခ်န္းေယာလ္ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေသာအခါ တစ္ဖက္မွ လူသည္ အေလာတႀကီးဆိုလာေတာ့သည္။