ရဟတ္ယာဥ္၏ ပန္ကာသံမွ အသံက်ယ္သည္ အေဝးေျပးလမ္းမတစ္ေလ်ာက္ရွိ ဇြန္ဘီးေကာင္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚေနသလို ျဖစ္ေနသည္။
အေဆာက္ဦးထဲမွ မွန္ျပတင္းမ်ားကို တိုးေဝွ႕ ႐ုန္းထြက္ကာျဖင့္ ရဟတ္ယာဥ္ေပၚ အေျပးတက္ခ်င္ေနသည့္ အုပ္စုမ်ားႏွင့္လည္း ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ ဇြန္ဘီးအုပ္စုမ်ား ပို၍ ပို၍ စုေဝးလာကာမွ မီးမႈတ္ေလာင္ခ်ာမ်ားျဖင့္ ပစ္ထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ထိုအခါ လမ္းမတစ္ေလ်ာက္မွာ မီးပင္လယ္ႏွင့္ တူသြားေတာ့၏။
ထိုမီးပင္လယ္ထဲ စစ္သုံးတင့္ကားတစ္စီး ျဖတ္သန္းလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။တင့္ကားပုံစံ ဂ်စ္ကားတစ္စီးသာ ျဖစ္ေသာ္ျငား အျမႇောက္လက္နက္ မပါဝင္သည္က လြဲ၍ အလုံးစုံမွာ တင့္ကားပုံစံအတိုင္းသာ။ မီးေလာင္ေနေသာ အစုအ႐ုံးသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို တင့္ဗန္ကားေပၚ ေျပးခုန္အုပ္ၾကသည္။ အလုံပိတ္ထားေသာ တင့္ကားေပမို႔ အၾကမ္းခံနိုင္သည္က အျမင့္ဆုံးျဖစ္၏။
" Fuck !! ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ကေန ဘာလို႔ ဒီ့လို တင့္ ရွိေနရတာလဲ ... စစ္တပ္ကေတာင္ ဒီထိ မဝင္နိုင္ေသးဘူးေလ !!
" ေျပာေတာ့ ဒီေကာင္ သေဘၤာေပၚကေန လက္ခ်ည္း ထြက္ေျပးလာတာဆို .... ဒီ တင့္က ဘယ္ကရလာတာလဲ။ သာမာန္ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး"
ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း ေတြးဆဆျဖင့္ ဆိုလာသည္။ " အထက္က သူ႕ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ခိုင္းထားကတည္းက သာမာန္ မဟုတ္ေတာ့တာ ေသခ်ာတယ္ "
ရဟတ္ယာဥ္ ေပၚမွ လူတစ္စုမွာ ပိုလို႔ စိတ္ဝင္တစားရွိလာသည္။ လုံၿခဳံေရးေခါင္းေဆာင္မွာ အေျပးႏွင္ေနေသာ တင့္ကားကိုသာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့၏။
အလုံပိတ္ထားေသာ ကားျဖစ္သည္မို႔ မည္သည့္ အတားဆီးျဖစ္ျဖစ္ ဝင္ႀကဳံးသြား နိုင္သည္။ လမ္းမေပၚမွ အသားတုံးမ်ား၊ အစိုင္ခဲမ်ားကိုလည္း နင္းခ်သြား႐ုံသာရွိေတာ့သည္။ အေပၚရွိ ရဟတ္ယာဥ္မွာ မီးမႈတ္၍ တစ္မ်ိဳး၊ ပေဒသာမိုင္းမ်ား တစ္မ်ိဳး အုပ္စုလိုက္ႀကီးကို ရွင္းပစ္ေနရသည္။
အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးမွ တစ္ဆင့္ လူရႈပ္ေသာ ၿမိဳ႕တြင္းအထိ လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္သည္ မီးမ်ားေလာင္ကြၽမ္းေနေပ၏။ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ လွ်ပ္စစ္မီးမ်ား ျပတ္ေတာက္ေနၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာတြင္ေတာ့ မီးမ်ား ယခုထိတိုင္ လာေနေသးဆဲ။ အစိုးရမ်ားက ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီးအျဖစ္ စာရင္းသြင္းရန္ ေစာင့္ဆိုင္း ေနတာမို႔ မၾကာမီအခ်ိန္တြင္း မီး၊ေရ၊ ဂတ္စ္ လိုင္းမ်ားလည္း ရပ္ဆိုင္းသြားနိုင္သည္။
