Ufak Tefek Karışıklıklar

27. Bölüm

Bölüm şarkısı: Kolpa - kafam senden bile güzel

1. Kısım

"b-ben.."

Tüm bakışlar bana dönerken gözyaşlarımı dindirmeye çalışıyordum ben onu hiç unutmamıştım ki sadece öldüğünü düşünüyordum.

Peki Asil neden bunu söyleyemiyorsun?

Derin bir nefes alarak oturduğum yerde dikleştim "Duman" yutkundum "madem ölmedin ben bunca aydır yanınızdaydım niye daha önce söylemedin? Hem ben senin öldüğünü düşündüm. Evet benim bi dedem olduğunu yıllar sonra öğrendim benim kız çocuk olarak doğmamadan ailemi suçlamış ve bizi terketmiş hatta ve hatta İzel ile o yüzden karışmıştık yani dedem yapmış bu mektupta da yazıyordu. "tek nefeste anlattıklarıma baba bey kafasını kaldırdı "dur bi dakika ne? " gözlerimi kırpıştırdım "neden daha önce söylemedin bunu Asil?" kaşlarımı çattım "nasıl söylememi bekliyordunuz? Bunca zamandır başıma gelenler çok mu normal ben daha yaşadığım olayı sindiremeden biyolojik ailem olacak insanlar yani siz hepiniz beni bir sürtükle karşılaştırıp yok o öyle bu böyle ayrımı yapıyorsunuz beni hep aşağılama ezikleme derdindesiniz daha geldiğim ilk hafta ya! Sonra gerizekalı aklım kafa dağıtmak için başka arkadaşlar ediniyorum.." gözlerim Duman ile buluştu "aslında İzel'in bir oyunu çıkıyor başıma gelmeyen kalmıyor. Yıllar öncesinde aşık olduğum çocuk benim kuzenim çıkıyor tamam gerçekte kuzen olmasakta.. Ama siz benden neden size açıklama yapmadığımı soruyorsunuz."

Hıçkırığıma engel olamayı  elimi Metehan abi ve Barlas abimin üzerine götürdüm." ilk geldiğimde şu ikisi dışında bana iyi davranan yoktu hepiniz çekingen ve ön yargılı davrandınız ve hala öyle olanınız var. "gözlerim baba beye kaydı çünkü o hala bana karşı mesafeliydi."ben geldiğim yerde ailenin birbirini sevmek koruyup kollamak olduğunu düşünürdüm. Tabi zaten öyle ama geldiğim yerde benimle hiç bu açıdan ilgi kurulmadı ben kendimi acındırmak için konuşmuyorum ancak buraya geldiğimde orada eksikliğini yaşadığım anne sevgisinin burda yaşarım sandım bir baba sevgisinin kardeş abi sevgisinin yokluğuna düşmem sandım koca bir ailem varmış dedim fakat.. "dizlerimde birleşen ellerimi yüzüme götürerek elimi yüzümü sildim. Ağlıyordum hemde çok fazlasıyla ben bunları haketmemiştim sadece biraz sevilmek istemiştim aile duygusunu tatmak istemiştim.

Elim yüzümde kapalıyken sesler yok olmuş adeta rahatsız edici bir sessizlik kaplamıştı odayı ayaklanarak odama çıkarken kimseye bakmamıştım kendimi yatağıma bırakırken bu zamana kadar yaşadıklarımı patlamamın verdiği rahatlamayla derin bir uykuya dalmıştım.

İlahi bakış açısı

Asil odasına çıktıktan sonra ailesi ortada kalmış bi şekilde birbirlerini izliyorlardı. En çok yıkılan o olmuştu küçücük kalbi dayanamamıştı bu kadar sevgisizliğe tek istediği zaten sevgiydi. Para, mal mülk hep boştu onun için.

İlk ayaklanan Duman oldu ama onu durduran ise Esin'di "Duman bırak şimdi gitme yanına biraz siniri üzüntüsü geçsin." Esin ikiziydi Asil'in hissettiklerini o da hissedebiliyordu Duman bişey söylemek için ağzını açmıştı ki sabahtan beri konuşmayan Demir bey'in sesi duyuldu "Duman sen evine git. Çocuklar sizde gidin bi yerlere bi kaç gün gelmeyin. Ben bu durumu halledicem. Baba kız olarak çözmemiz gereken sorunlar var."

Demir bey'in emri üzerine Duman sadece başını sallamakla yetindi evin çıkış kapısına giderken Demir bey aile üyelerinde göz gezdirip "iyi geceler çocuklar."

Demir bey merdivenleri yavaşça tırmanırken aklında söyleyeceklerini düşünüyordu. "ah be canım kızım."

O kadar ağına sıçtıktan sonra mı canım kızım oldu?

Demir bey iç sesine kızdı. Aslında kendine kızıyordu salaklığına kızıyordu bu sefer kendini gururunu geçip bir babanın kızıyla anlaşmasını, ağladığında yanında olmasını, mutluluğuna şahit olmasını istiyordu. Gidip her ne kadar inatçı olan Asil kızının inkarlarına yenik düşse de özür dileyecekti.

Kapıyı yavaşça çaldı ses gelmedi bir kez daha çaldı bu sefer ses gelmeyince korkmuştu. "Asil?" hızla odaya daldığında balkon kenarında sandalyede oturmuş Asil kulağında kulaklıklar ile ay ışığına karşı sigarasının dumanını üflüyordu. Sanki bu dünyadan ayrılmış başka bir evrende gibiydi.

Demir bey kızının yanına gitti ve omzuna dokundu. Asil, Demir bey'in dokunuşuyla titredi. Yüzünü gördüğünde ona bağırmak veya kovmak istemedi.

Takati kalmamıştı.

"kızım.." Asil'in ifadesiz bakışları altında ezildi büzüldü ve az daha yok olacaktı. Ama bir baba gibi konuşmanın vakti gelmişti.
"üzgünüm kızım.. Sen yaptıklarımızın zerresini haketmedin aslında ve bu hikayede en masum sendi-" sözünü Asil hızla kesti.

"bana bildiğim şeyleri anlatmayın Demir bey. Ben geride kalanlarla artık ilgilenmiyorum yeniye gelin ileriye gidelim geleceğe bakalım artık." Demir bey heycanlandı ne yani kızı onları affedecekmiydi?

"bizi affettiğini mi söylüyorsun." genç kız şaşırdı bu olanlardan sonra bunu düşünmesine ama son cümlesinden sonra haklı da bulmuştu.

"hayır. 2 gün sonra 18'ime giricem ve bu evden ayrılmaya karar verdim."

🧸

Dıf dıf dıff

Üzgünüm soryy soryy beni özledinizmi yoksa bu gelişiniz ağzıma dıtlamak içinmi?

Öhöm sizleri çok seven yazarınızın başına neler geldi bilirmisiniz?

Hastalandı ölüyordu ve..

Bir bad boy watyy erkeği mafyası hemde vampir olanından beni kaçırdı ve bende bari telefonumy ver kitabımı yazıyım okurlarım beni kıskansın dedim LCODKCKFMCKFMF

ÖYLE İŞTE BENİM RÜYALARIN SAÇMALIK SEVİYESİ

Lan caps clok açıkmış. Neyse yeni bölüm yakında eğer girebilirsem uygulamaya atıcam çünkü hesap çalındı aldım şuan google üzerinden girip yazdım.

Sizleri seviyorum.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum

Okur kalın🧸