Sandıklara Saklı Anılar ("Saklı" Serisi #1) - Tamamlandı

~ Final ~

Merhaba 🙃
Geldik yine sona...
Ama biliyorsunuz ki her son yeni bir başlangıç anlamına da geliyor aynı zamanda.

Kısa bir moladan sonra, Berrak'ın hikâyesi ile devam edeceğiz inşaAllah.

Bu hikâye boyunca beni yalnız bırakmayan herkese kocaman teşekkür ederim.
Iyi ki varsınız ❤️

Keyifle okuyun ❤️

Yine bir yaz günü, yine Alaçatı'da evlenmiştik.

Ama bu sefer ilkinin aksine sevdiğimiz arkadaşlarımızın da katıldığı küçük bir düğünümüz de olmuştu.

Mutluyduk.

Ve çok âşıktık!

Çektirdiğimiz fotoğraflarda ise artık iki kişi değil, üç kişiydik!

Mutlu anlarımıza bebeğimiz de şahitlik etmişti.

Balayında bir otel odasına tıkılıp kalmak yerine ise bir karavan kiralayıp, tüm turistik kentleri birlikte gezmeyi planlamıştık. Bu sadece küçük bir Türkiye turu olsa da, Murat'ın hayalinin biraz olsun gerçekleşmesi anlamına da geliyordu aynı zamanda.
Zaten birlikte olduktan sonra nerede yattığımızın, nerelere gittiğimizin pek bir önemi kalmıyordu bizim için.

O yaz gezmediğimiz yer kalmadı desek yalan olmazdı. Hamileliğimin de bize zorluk çıkarmaması işimizi epey bir kolaylaştırmıştı üstelik.

Murat ile gönlümüzce gezmiş, baş başa olmanın tadına doyasıya varmıştık.

Fakat artık Istanbul'a dönme vakti gelmişti.

Gece Murat'ın kollarının arasında yatarken bakışlarım karavanın açık penceresinden görünen deniz manzarasındaydı. Murat ise aheste hareketlerle saçlarımı okşamakla meşguldü.

"Babaannem ile dedemin hatrı olmasaydı, o holdinge bir daha ayak basmazdım," dedi.

Göğsünde duran başımı hafifçe kaldırarak göz göze gelmemizi sağladım.

"Orada, o pozisyonu hak eden biri varsa o kesinlikle sensin Murat. Çok iyi bir iş adamısın sen."

Dudakları hüzünlü bir gülümsemeyle kıvrıldı. "Benim hayalimdeki meslek bu değildi ama."

"Biliyorum," dedim içimi çekerek. "Ama olan oldu artık. Bundan sonrasında hep önümüze bakmamız gerekiyor. Hem..." diyerek elini tutup karnıma yerleştirdim. "Bebeğimizin geleceğini düşünmemiz gerekiyor en başta. Anne-babası olarak ona iyi bir gelecek sunmamız lazım. Bu da ancak çalışmakla mümkün."

Karnımı hafif hareketlerle okşarken alnımdan öptü. "Sizi seviyorum. Yaşama sıkı sıkıya tutunma sebebimsiniz siz benim."

"Biz de seni seviyoruz babamız," dedim gülümseyerek.

***

Aylar geçtikçe bebeğim varlığını bize daha çok hissettirmeye başlamıştı. Attığı her tekmeyle anne ve babasının yüzünü nasıl güldürdüğünü biliyor muydu acaba? Ayrıca genelde gece gelen aşermeleri yüzünden babasını ne denli uğraştırdığını?

Gerçi bunlar küçük yorgunluklardı Murat için. Oğlu için bir şeyler yapıyor olmaktan dolayı çok mutluydu o.

Evet, bizim bir oğlumuz olacaktı. Ismini ise Bulut koyacaktık.

Bulut Mercan.

Sadece iki ay sonra kucağımıza alacaktık onu. Kokusunu doyasıya içimize çekip, üç kişilik bir çekirdek aile olmanın sıcaklığını kalplerimizde hissedecektik. Ama nedense doğum yaklaştıkça günler geçmez olmuş gibiydi.