ကိုယ့်ရဲ့အရှင်-My Lord[Completed]

Part-45

[Unicode]
အပြစ်ဒဏ်အနေနဲ့ တိုက်အတွင်းထည့်ပိတ်ခံထားရသည့် ရက်၂၀ အတွင်း သူ့မှာတစ်နေ့တစ်မျိုးမပျင်းရ။
နေရောင်လင်းက စကားလာပြောလိုက်၊ ချီရိုက စကားလာပြောလိုက်၊ အာကာက စကားလာပြောလိုက်နှင့်။ တစ်ခါတစ်လေကျ ဒီလူတွေကို နည်းလမ်းပြောပြခဲ့တာ မှားပြီလားဟုတောင် တွေးမိသည်။

"နန်းတော်ဧရိယာတစ်ခုလုံးကို ဒယ်ဒီဝယ်လိုက်ပြီး သားငယ်လေး နာမည်နဲ့လွှဲပေးခဲ့တယ် သိလား"

"အန်ကယ်ကအဲ့လိုလွှဲပေးခဲ့တော့ရော ရှင်းက သုံးလို့မှမရတော့တဲ့ဟာ"

"သုံးလို့ရရ မရရလေ၊ ငါ့သားလေးပိုင်တဲ့ နေရာတစ်ခု ဒီမြို့မှာကျန်ခဲ့တာပေါ့"

"နေဦး နေဦး ကျွန်တော်ပြောဦးမယ်၊
ဟေ့ ရှင်း...18နှစ်တောင်ရှိသွားပြီ ငါတော့ဟိုလိပ်ပြာကောင်လေးကို တစ်ရက်မှမေ့မရဘူး၊ မင်းနဲ့တွေ့ဖြစ်ရင် ပြောပေးဦး၊ အာကာကသတိရနေတယ်လို့"

တိမ်ယံရှင်းစိတ်ညစ်စွာ ခေါင်းကုတ်လိုက်မိသည်။

ဒီကောင်ကငါ့ရဲ့ညီကို ကြံနေတာပဲဟ...

ပြန်ပြောလို့မရတာခက်သည်။ ဘာပဲပြောပြော သူတို့ပြောတာ နားထောင်ရတာတော့ အတော်လေး အပျင်းပြေသည်။ တကယ်တော့ နေရောင်လင်းတို့ဘက်မှ တစ်နှစ်တစ်ခါသာ တိမ်ယံရှင်း ပြောခဲ့သည့်နည်းအတိုင်း ဆက်သွယ်နေကြခြင်းပင်။ သူကတော့ လက်ရှိမှာ နတ်ပြည်သက်တမ်းနှင့်နေနေရသည်မို့ နေ့တိုင်းလိုလိုကြားနေရ၏။

တိုက်ဒဏ်မှမထွက်ခင် တစ်ရက်အလိုတွင် နေရောင်လင်းသေဆုံးသွားပြီဖြစ်ကြောင်း ကြားလိုက်ရသည်။ အနည်းငယ်မျှ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရုံကလွဲလို့ ဘာမှထွေထွေထူးထူး မခံစားရ။ လူဆိုတာ တစ်နေ့မွေးပြီး တစ်နေ့သေရမှာပဲ မဟုတ်လား။

သူ့ရဲ့ပြစ်ဒဏ်ကာလ ပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်သည်။ နတ်မင်းကြီးများအား အရိုအသေပေးကာ တက်ကြွနေသော ခြေလှမ်းများဖြင့် ဂိတ်တံခါးဆီသို့ လှမ်းခဲ့၏။

နောက်ဆုံးတော့ သူအိမ်ပြန်ရတော့မည်။ မှော်ကြေးမုံမှတစ်ဆင့် ဘေဘီသူရဇ္ဇလေးကို မြင်ရဖို့ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။