In Love With Your Pain...

64 ▪︎Gezicht▪︎

Welkom bij een nieuwe update!♥️

We beginnen met een vraag: wat is jullie favoriete moment uit dit verhaal?

Laat het weten in de comments!🥰

Vergeet ook niet om te stemmen, want bij 130 stemmen gaan we weer verder!

{En goed nieuws: ik ben klaar met mijn tentamens! Dus stem zo veel mogelijk, want als het aantal behaald is, krijgen jullie meteen een update!😬}

•••••••••

"Niet doen...schoonheid." Roept een luide stem dan ineens. Er verschijnt een zwakke glimlach op mijn lippen.

Langzaam draai ik me om en zie dat ik oog in oog sta met Kaine. Hij heeft de doordrenkte enveloppe in zijn hand en komt rennend mijn kant op. Zijn capuchon valt omlaag door het snelle tempo waarin hij rent, waardoor zijn natte zwarte lokken tevoorschijn komen. Maar het kan hem niks schelen.

Want het is al te laat.

Zonder oogcontact te verbreken laat ik mezelf naar achteren vallen.

"Nee Destiny!" Hoor ik hem nog zeggen voordat al het geluid om me heen verdwijnt. In een snel tempo flitsen de donkere wolken die aan de hemel staan mijn ogen voorbij. Ze lijken onstuimiger dan ooit en tegelijkertijd zo sereen.

Ik voel me zo vrij. Niks of niemand die me wat kan maken. Pure vrede.

Met een plons komt mijn lichaam in het koude water terecht terwijl de regendruppels me zachtjes bekogelen. Daar sluit ik mijn ogen als ik voel hoe mijn lichaam weggevoerd wordt door de ijzige stroming.

Ik ben vrij. Eindelijk.

...

Mijn wegdrijvende lichaam baant zich een weg langs de takken en stenen die aan het water liggen. Sommige zorgen voor schrammen, maar ik stoor me er niet aan en houd mijn ogen gesloten om te genieten van het moment.

De plotselinge zware plons in het water laat me zelfs niet opschrikken. Maar wanneer de koele spetters op mijn gezicht belanden til ik mijn hoofd lichtelijk op. Dan zie ik een zwart gedaante in een vaart mijn kant op komen zwemmen.

Ik slaak een zucht en ga weer liggen met mijn ogen dicht. Het valt me op dat het geluid van de kletterende regendruppels is gestopt.

"Laat me met rust Kaine." Zeg ik als hij mijn arm vastgrijpt.

"Nooit." Zonder verder wat te zeggen, grijpt hij me strak beet rond mijn middel. De onverwachtse aanraking laat me mijn ogen openen.

In een ongemakkelijke positie zwemt hij samen met mij gehaast naar de oever. Daar legt hij me neer op de modderige ondergrond en klimt hij overeind om vervolgens tegenover me te staan.

Hij wringt zijn hoodie uit en het water belandt op mijn benen die ik daardoor lichtelijk optrek.

Zonder wat te zeggen loopt hij een aantal passen van mij vandaan. Als ik me omdraai, zie ik dat hij me afwachtend aankijkt met opengeslagen armen.

"Wat the fuck Destiny?"

Ik staar hem aan met een vredige glimlach, waardoor zijn lichaamstaal verstrakt.

"Ik wist dat je zou komen..." Zeg ik zacht en probeer op te staan. Met moeite lukt het. In een kronkelige lijn loop ik op hem af.

"Je bent niet goed snik, weet je dat?" Vraagt hij als ik voor hem sta, waardoor ik moet lachen.

Moet hij zo nodig zeggen.

"Wat vond je van de brief?" Vraag ik hem dan. Hij blijft stil en bestudeert mijn gezicht. Er ontstaat een frons op zijn voorhoofd, die nat is door het druppelende water afkomstig van zijn gitzwarte lokken.