In Love With Your Pain...

14 ▪︎Verleiding▪︎

Vandaag gaat de laatste dag van de heilige drie weken in. Het is sneller gegaan dan ik zou willen. Alles was weer zoals vroeger en voor het eerst voelde ik me normaal.

Je weet pas wat je mist, wanneer het van je wordt afgepakt.

Voor zover ik weet, heb ik me goed aan de afspraak gehouden. Ik heb Athan niet meer gezien. Behalve die ene nacht toen ik niet meer naar binnen kon.

"Des, wat doe je zo laat nog buiten?" Vroeg hij toen hij naar me keek vanuit zijn auto.

"Ik kan het niet uitleggen, maar mag ik vandaag alsjeblieft bij jou overnachten? Het is maar voor één nachtje en daarna doen we alsof dit nooit is gebeurd." Smeekte ik.

Hij keek me bezorgd aan toen hij de auto uitstapte. Hij trok zijn jas uit en gaf het aan mij, waar ik erg blij mee was. Het was namelijk ijskoud die nacht.

"Ik respecteer je privacy Des, maar ik wil het graag weten als je in gevaar bent." Zei hij serieus.

Natuurlijk vermoedde hij dat ik in gevaar was. Een paar uur terug had ik nog met hem afgesproken en nu smeekte ik hem om onderdak, op mijn bebloede voeten.

"Het is beter voor ons allebei als ik dit voor me houd. Voor nu." Zei ik.

De hele rit was het rustig en na een poosje waren we aangekomen in zijn huis. Het was een groot huis en het was duidelijk te zien dat zijn ouders erg rijk waren. Ik had ook niet anders verwacht toen hij vertelde dat hij op Cosmicis College zat.

Wanneer we uit de auto stapten, keek ik hem vol bewondering aan. "Woon je echt hier?" Vroeg ik vol ongeloof.

Hij knikte terwijl hij naar de grond staarde.

"Waarom heb je dat nooit verteld?"

"Laten we zeggen dat ik er niet echt trots op ben." Zei Athan toen.

"Hoe kun je nou niet trots zijn op dit alles?" Vroeg ik weer.

"Ik zal dat uitleggen op de dag dat jij mij vertelt waarom je niet naar je huis toe kon vandaag."

Toen ik doorkreeg dat hij hier duidelijk niet over wilde praten, stopte ik met aandringen.

Het huis zag er nog mooier uit vanbinnen, en ik kreeg zelfs mijn logeerkamer toegewezen.

"Sinds het overlijden van mijn ouders, zijn deze kamers logeerkamers geworden. Maar we krijgen niet zo vaak logés over de vloer, dus bij deze..." zei hij terwijl hij me aankeek.

"Je bent altijd welkom hier."

"Dankjewel Athan. Je hebt echt geen idee hoeveel je mij hebt geholpen vandaag." Zei ik en gaf hem een knuffel.

Dat was de laatste dag dat ik Athan echt heb gezien. We hebben daarna wel elke dag gebeld en geappt, want hij maakte zich zorgen om mij en ik maakte me juist zorgen om hem.

Zo kon ik in de gaten houden of hij Athan niks had aangedaan. Natuurlijk vroeg hij zich af wanneer we elkaar weer konden zien, maar ik bedacht telkens gewoon een excuus over huiswerk en leren voor examens. En gelukkig geloofde hij het.

Vandaag ga ik hem na lange tijd zien en ik kan niet wachten. Over een paar minuten ben ik eindelijk bij zijn huis aangekomen.

Ik controleer even of ik niet gevolgd ben, en wanneer ik het zeker weet, stap ik uit om aan te bellen.

"Wie ben jij?" Hoor ik dan ineens achter me.

Vlug draai ik me om en kijk in twee onbekende ogen. "Uhm, ik ben-"

"Dit is Destiny. Destiny, dit is mijn jongere broer Aeson." Zegt Athan die nu in de deuropening staat. Zit knapheid in zijn familie ofzo? Want als deze twee broers ontdekt zouden worden, zouden ze zomaar ineens op de cover van Calvin Klein kunnen.

Hij steekt zijn hand uit en ik pak hem aan. "Leuk je te ontmoeten Aeson."

"Insgelijks, hé als het niks wordt tussen mijn broer en jou..., ik ben nog beschikbaar." Zegt hij en geeft me dan een knipoog waardoor ik moet lachen.

"Ik zal het onthouden." Zeg ik.

"Erg leuk allemaal, Aeson zou net weggaan toch?" Vraagt Athan licht geïrriteerd.

"Ja grote broer, wees maar niet bang." Zegt Aeson en loopt dan weer naar buiten. Wanneer we zien dat hij wegrijdt, vraagt Athan me eindelijk binnen.

"Ik heb je zo gemist." Zegt hij en duwt me tegen de voordeur waarna hij een lange kus op mijn mond drukt. "Ik wilde je voelen..." Zegt hij en geeft een kus in mijn nek.

"Kussen..." nog een kus volgt er.

"Proeven..." en nog een kus.

Zijn handen glijden onder mijn jurkje terwijl hij overal kussen plaatst over mijn lichaam. Ik kan niet anders dan genieten, want ik heb zijn liefdevolle aanrakingen ook gemist.

Wanneer hij me optilt, sluit ik mijn benen om zijn lichaam. Zonder ook maar een seconde onze kus te onderbreken, lopen we warrig verder naar een van de slaapkamers. Daar drukt hij me tegen de muur aan en begint zijn hemd los te knopen. Zijn perfecte lichaam komt in beeld en ik kan niet wegkijken. Hij begint mijn jurk te ontdoen van mijn lijf, waardoor een koude windvlaag over mijn lichaam komt. Gelukkig is dit van korte duur door de warmte van zijn lichaam.

Hij pakt iets uit zijn zak en wanneer hij het voor me houdt, zie ik dat het een pakje met condooms is. "Weet je het zeker Des?" Vraagt hij hijgend.

Vandaag is de laatste dag waarop ik vrij ben. Alle ellende zal weer beginnen vanaf morgen, wat al over een paar uur is. Ik kan net zo goed van dit moment genieten, dan me inhouden omdat ik bang ben voor de gevolgen. Toch? Bovendien zal hij er niet achter komen, we zijn de enige twee hier.

"Ja Athan, ik weet het zeker." Zeg ik en druk een kus op zijn lippen.

Ik voel hoe hij moet glimlachen en het maakt me gelukkig. Het voelt geweldig om risico's te nemen en om eindelijk te leven hoe ik wil.

Na alles had ik gedacht dat ik hier nog lang niet klaar voor zou zijn. Maar het voelt goed nu, alles voelt goed na een lange tijd.

"Wat is dit Des?" Vraagt Athan dan ineens.

Wanneer ik hem aankijk, zie ik dat hij wijst naar mijn verwondingen op mijn been. De messteken van de eerste keer hebben lelijke littekens achtergelaten.

"Athan, alsjeblieft. Niet nu." Hijg ik. In zijn ogen zie ik dat hij moeite moet doen om er niet over te praten.

Hij wil nog wat zeggen, maar ik druk mijn lippen weer op die van hem om hem de mond te snoeren. Gelukkig gaat hij er daarna niet meer op in. Want ik kan er niet over praten, niet nu.

°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●

Vrolijk Pasen, lieve lezers!🐣

Vergeet niet te stemmen!⭐️😄
Voor een volgend update.