In Love With Your Pain...

34 ▪︎Halloween▪︎

🎃Welkom bij de tweedelige Halloween-special!!

Ja ik weet dat weinig mensen echt iets doen met Halloween, maar dat vind ik zonde dus geniet van de hoofdstukken!❤️

Tip: lees dit als je alleen bent en met de lichten uit voor optimale spanning!🙂

••••••••••••••••••••••

De afgelopen nacht ging moeizaam. En het feit dat ik naar The Ring keek op de dag voor Halloween heeft daar misschien aan bijgedragen. Wat kan ik zeggen... horrorfilms kalmeren me meestal, maar sinds gisteren heb ik al een vreemd gevoel in m'n maag.

Alsof er iets slechts gaat gebeuren...

Mijn gedachtes blijven maar naar het gesprek van Athan gaan, waardoor ik moeite heb om me te focussen op The Ring 2.

Hoe hij vertelde dat hij van me hield... het leek zo echt. Veel te echt. Is het dan echt mijn fout dat ik het geloofde?

Nee, ik kon het niet weten.

Voordat ik naar boven ga, loop ik naar de keuken voor een glas water. Door het raam staar ik naar het huis aan de overkant. Het is versierd met skeletten en pompoenen voor de deur.

Ik slaak een zucht...Halloween.

Voor de zekerheid controleer ik of alle ramen gesloten zijn. Ook al is Athan opgepakt, ik voel me nog steeds niet helemaal veilig en ik denk niet dat dit gevoel zal verdwijnen. Misschien wordt het weer eens tijd voor een gesprek met Jasmine.

Als mam morgen thuiskomt, zal ik vragen wanneer mijn volgende afspraak is.

Nog één nachtje doorbijten Des...

Zodra ik alle lichten uitmaak, valt het witte licht van de volle maan naar binnen.

Een vreemd gevoel bekruipt mijn lijf. Het voelt alsof ik in de gaten gehouden word... bekeken, waardoor ik me snel omdraai om vervolgens in het gezicht van mijn creatie te kijken. Zijn enge gezichtje is best goed gelukt.

Voor ik het vergeet pak ik een waxinelichtje uit de kast en maak het aan voor in de pompoen-lampion, die ik snel voor de deur plaats.

Als ik weer binnen ben bekruipt dat onprettige gevoel me opnieuw.

Snel loop ik de trap op, maar hoor dan iets vallen in de keuken. Het geluid van gebroken glas was duidelijk hoorbaar en bezorgt me rillingen.

Mijn hartslag begint te stijgen terwijl ik versteend op de trap blijf staan.

Dat was gewoon de wind toch?

Ja...

Als ik mijn weg wil vervolgen, hoor ik ineens voetstappen uit de keuken komen.

Dat verbeeldde ik me maar...toch?

Bang ren ik naar m'n kamer terwijl ik de deur op slot doe. Ook hier check ik met trillende handen of mijn raam dicht zit. Als ik er zeker van ben dat dit zo is, adem ik de adem uit waarvan ik niet eens wist dat ik het inhield.

Dan wordt er ineens aangebeld. De ringende toon van mijn deurbel galmt door het huis en van schrik zet ik een paar passen naar achteren, waardoor ik met mijn rug tegen de muur aangedrukt sta.

Wie belt er nou aan op dit tijdstip?

Deze scene zou zo uit een horrorfilm kunnen komen, maar ik ben niet het domme meisje dat de deur open maakt en vermoord wordt.

Ik besluit het maar te negeren en verder te gaan met mijn avondroutine. Maar een aantal tellen later, rinkelt de deurbel weer. En dit keer blijft het maar doorgaan.