In Love With Your Pain...

33 ▪︎Opgelucht▪︎

Deze is voor de loyal fans van dit verhaal!😘

•••••••••••••••••

Na een van de vreselijkste nachten, schijnt de zon door het raam waardoor ik blij ben dat het al ochtend is.

Als ik de kamer rondkijk, zie ik Nate en Maya nergens. Ze zullen vast wel beneden zijn. Met mijn ogen halfopen, grijp ik naar mijn telefoon waar ik de foto's bekijk die mijn moeder me heeft gestuurd.

Er ontstaat een glimlach op mijn gezicht wanneer ik ze zo zie genieten. Saphire en Polly eten een ijsje en hebben een stralende glimlach op hun gezicht. Ik besluit maar niks te vertellen over het ingeslagen raam. Dat zou de pret voor ze bederven en dat is niet de bedoeling.

Na mijn berichten gecheckt te hebben, loop ik naar beneden waar ik verwelkomd word door de geur van een heerlijk ontbijtje.

"Goedemorgen slaapkop." Zegt Nate terwijl hij de eieren aan het klutsen is.

"Lekker geslapen?" Vraagt Maya. Ik zie hoe ze een bord met fruit op de gedekte tafel legt. Naast fruit, zijn er ook nog broden, pannenkoeken, en muffins!

"Ja! Maar wat is dit alles? Waarom?" Vraag ik blij.

"Omdat je het wel verdient na alles wat er is gebeurd." Zegt Maya dan lief.

Mijn glimlach wordt groter wanneer ik allebei een dikke knuffel geef. "Bedankt! Ik hou van jullie." Zeg ik terwijl ik ze fijnknijp.

"Wij houden ook van jou hoor Dessie." Zegt Nate. "We moeten wel opschieten, want over anderhalf uur moet je daar zijn."

Ohja, Athan's overhoring vindt vandaag plaats. Ik was het bijna vergeten.

Na het heerlijke ontbijt, maken we ons snel klaar.

Ik dacht altijd dat meiden er lang over deden, maar Nate...

Jezus.

"Nate! Duurt het altijd zo lang?" Zeg ik terwijl ik op de deur bons.

Maar door het geluid van de föhn, hoort hij me niet.

"Ja, het duurt altijd zo lang." Zegt Maya die naast me komt staan.

Een half uur later, ben ik dan eindelijk aan de beurt. Wat vreemd is, aangezien ik degene ben die straks naar binnen moet gaan. Maya en Nate mogen niet eens mee.

"Klaar voor?" Vraagt Nate wanneer we voor het bureau staan.

Ik knik.

"Succes Des." Zegt Maya voordat ik naar binnen loop. Met knikkende knieën betreed ik de afdeling waar ik moet zijn.

Al snel kom ik sheriff Johnson tegen. De man die mijn zaak leidt.

Het is echt een hele lieve man en volgens roddels is zijn eigen dochter ook verkracht, waardoor hij extra gemotiveerd was om mijn zaak op zich te nemen.

"Als je het niet aankan, gewoon zeggen, dan stoppen we." Zegt hij serieus.

"Ja. Dankuwel...en niet alleen voor dit. Maar voor de afgelopen weken."

Hij glimlacht. "Het is mijn plicht om voor zo'n prachtige meid als jij te vechten. Degene die dit op zijn geweten heeft, komt hier niet mee weg." Zegt hij met een trilling in zijn stem. Ik zie dat hij moeite moet doen om zijn tranen in te houden.

In de zaal aangekomen, word ik begeleid door nog twee agenten die bij de deur blijven staan.

Wanneer ik voor het glas sta, zie ik een kamer met enkel een tafel en twee stoelen.

Sheriff Johnson geeft een teken via zijn walkietalkie en niet veel later loopt Athan de zaal in samen met twee agenten. Eentje blijft bij de deur staan en de andere neemt tegenover hem plaats.