Kadın, karlı dağların manzarasına bakarken elindeki sigarayı ateşledi. Arkasından gelen kokuyla burunun direği sızladı, ciğeri yandı,bir kez daha paramparça oldu...
O'nun kokusuna daha fazla maruz kalmamak için aceleyle bir nefes daha çekti sigarad...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Geçen bölümden hatırlatma:
"-Evet, söz vermiştim; ellerimizdeki yüzükleri ölünceye kadar çıkmayacağımıza söz verdiğimiz o gün, Komutanım.
Kadın daha fazla sabredemeyeceğini anladığı vakit kalktı ve karları eze eze gitti.. Adam ise dört yıldır olduğu gibi sadece arkasından baktı..."
•••
Helikopter inişe geçtiğinde derin bir nefes aldım. Sonunda kurtuluyordum ondan. Muhtemelen bir daha aynı ortamda olmak zorunda kalmayacaktık. Yani, umarım...
Tugay'a girdiğimizde kısa bir toplantı yapılmış ve şu an için onlar çağırana kadar serbestik. Bu yüzden odama gelmiş ve üzerimi değiştiriyordum.
Alışkanlık gereği elimi boynuma attığımda boş olduğunu farkettim. Yüzükler, yüzükler yoktu. Aceleyle dolabı ve tüm odayı karıştırdım ama hiçbir yerde bulamadım. Yoklardı, çıldıracaktım. İkinci kez göreve gittiğimde takmadığıma emindim. Nereye koymuştum peki?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Gümüş olarak düşünün, hoşuma giden hiç alyans fotoğrafı bulamadım...)
Elime direkt telefonumu alıp,Yusuf'u aradım. Konuşmasına izin vermeden,"Benim odama temizlikçi girdi mi? Ya da başka birisi?" diye sordum.
"Komutanım kata temizlikçi gelmedi,kimse benden de anahtar istemedi ama kamera kayıtlarına bakmamı isterseniz bakayım komutanım."
"Tamam Yusuf,bak ve dön bana." Tam telefonu kapatacakken ekledim. "Haa, aramızda bu arada Yusuf."
•••
Binadan çıktığımda karşıma Umut Üsteğmen'in çıkmasıyla epey şaşırmıştım. Çünkü misafir odaları bildiğim kadarıyla burada değildi,bu binadan sürekli personle kalıyordu sadece.Buna takılmayarak devam ettiğim sırada Umay diyerek kolumdan tutulmamla duraksadım. Şaşkıdım açıkçası. Kim oluyordu ki benim kolumu tutabiliyordu? Konuşma ihtiyacı duymadan bakışlarımla bırakması gerektiğini söyledim. Öldürücü bakışlarım etkili olmuş olacak ki bir anda ateşe değmiçesine kolumu bıraktı ve iki adım daha geriledi.
