“Hello?” sagot ko sa kabilang linya, ngayon ko lang napansin na kanina pa tumatawag pala itong si Somi sa phone ko.
“hey, I just want to ask something.” parang nag-aalinlangan pa siya base sa tono ng pananalita niya
nagtaka naman ako “ano 'yon?”
“do you have any plans? plans na..like, to confirm and ask ate scarlet now na tama ang theory natin about kay ate min?” Kaagad akong bumuntong hininga nang malakas, napansin ko namang lumingon sa gawi ko si Karina.
Pinapakain niya kasi ngayon si winty at feeling ko hindi kami naging maayos na magulang ni Karina sakaniya, we barely give our full attention on her. Kahit na pusa siya, may feelings rin naman siya.
“I'm not r-ready..” mahinang sagot ko at tinalikuran si Karina
Nakarinig ako ng pagsinghap mula sa linya ni Somi “what do you mean? a-aren't you happy? and it was almost a week narin nu'ng malaman natin what's the truth.”
Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag sakaniya ang tumatakbo sa isip ko o ang kung ano mang balak kong gawin, when i said that i'm not ready. I'm not ready talaga, to face Scarlet and i know that she has her own problems rin, parang ayoko pang dumagdag nalang muna.
And the thought na wala rin siyang naaalala sa past niya, pero i know na na c-cope up niya na ang iba sa mga alaala niya kung siya nga si Min. Wala parin namang kasiguraduhan.
Malay mo coincidence lang talaga.
“I don't know how to explain my thoughts, i just want na gumaan muna ang paligid ko..just give me some time” sagot ko and i hear her long sigh again.
“okay, i'll try to visit nalang sa apartment mo.”
“not this time..”
“fine, maybe afterlife!” pataray pang sagot niya, narinig ko namang nag-end na ang call. Parang tangang binatukan ko ng isang beses 'yung screen ng phone bago bumalik sa loob ng apartment ni Karina.
“who's that?” tanong agad niya nang makalapit ako sa couch kung saan siya comfortable na nakaupo
“Somi..” i simply answered
“what did she say?”
“ang cute ko raw!” pagkasabi ko nu'n ay bigla niya akong tinarayan, wow. Parang hindi sumasang-ayon
Siya nga 'tong araw araw kung magsabi no'n na ang cute ko tapos nahalintulad pa ako sa puppy.
“she's really hungry! Look, wala na siyang stock.” pag-iiba ni Karina ng topic at nginuso pa ang pusa na hanggang ngayon ay nakatuon ang atensyon sa pagkain.
bumaling ako sa katabi “hindi mo kasi pinapakain, tapos hindi mo pa binibigyan ng time!” biglang kumunot ang noo niya sa inusal ko.
“I'm busy, Winter. Ikaw nga dapat ang umalala sakaniya! Gosh!” parehas kaming tumingin sa mata ng isa't isa habang nagpapataasan ang kilay.
“Fyi, sa 'yo nakatira! I'm also working 'no!”
“you should've atleast make time for her, i don't know if i could trust you with this anymore” iiling iling pa siya habang sinasabi 'yon sa akin ng harapan.
“Grabe, sa 'kin mo sinisi lahat! In the first place ikaw kaya nakaisip na bumili ng pusa!” galit na tugon ko, naiinis talaga ako. Edi sana hindi na siya bumili kung hindi niya naman mapaglalaanan ng oras!
“don't point your filthy finger on my baby!” napanganga nalang ako matapos niyang sambitin 'yon.
I can't believe this is happening!
