“Karina??” tawag ko rito nang mapansin kong nasa labas siya mag-isa, sobrang aga pa.
nilapitan ko siya at agad na tinanong “anong ginagawa mo rito sa labas?”
“hmm, nagpapahangin lang..”
“6am palang huh, matulog kapa ulit”
Nang titigan ko siya ay parang may iba sa mga tingin niya ngayon, ang tamlay kasi sobra tapos namumutla pa 'yung labi niya. Baka dahil kakagising niya lang, siguro.
“you? are you going somewhere?”
umiling ako “jogging..”
napatawa siya nang bahagya at kaagad na iniwas ang mukha niya nang umubo siya..teka hindi naman siya inuubo kagabi ha??
Kakapain ko na sana ng kamay ko ang noo niya pero mabilis niyang nailayo 'yon, i look at her suspiciously.
“may sakit kaba?”
“no..wala!”
Wala siyang nagawa nung makapa ko na ang noo niya, shocks! sobrang init!
may sakit siya tapos nasa labas pa siya?!
“ang init mo, karina!” saad ko bigla na tinaasan pa siya ng kilay
“that's normal..”
“anong normal!?”
“too early for you to be hot headed like that..” sagot niya naman
“ano? pumasok ka nga!”
kumunot ang noo niya bago ako tignan “why? look..i'm totally okay”
“Huwag ka ngang desisyon!” singhal ko pa sakaniya saka siya hinatak papasok sa apartment niya, hindi naman siya kumontra at nagpadala nalang sa hatak ko.
“stay here, hintayin mo 'ko..” pagkalapag ko sakaniya sa couch at mabilis siyang iniwan saka tumungo ng cr niya, sakto namang may maliit na towel do'n. Binasa ko at pinigaan.
Mabilis ko siyang nabalikan sa salas at nasa ganoon parin 'yung pwesto niya nung iniwan ko siya.
“what is that?” she asked when she noticed my hand with a towel
“may available na gamot kaba diyan?”
mabilis siyang umiling at napairap nalang ako nang wala sa oras, anong mangyayari sakaniya kung hindi ko pa siya napansin sa labas?? hays
“kung hindi pa kita napansin, mas lalala 'yang sakit mo..”
“you're just overreacting, Winter!” halos wala nang boses na aniya, kaagad ko siyang sinamaan ng tingin.
“tss. diyan ka na muna ulit, bibili lang ako ng gamo--”
hindi ko natuloy ang sasabihin ko nang pigilan niya ako “just stay here, that's enough.”
“gamot ang kailangan mo karina, hindi ako!”
“hey, kanina m-mo pa 'ko sinisigawan” malungkot na saad niya
