“kanina kapa nakangiti ha, parang walang bukas?” napatingin ako sa direksyon ni Ryujin nung sabihin niya 'yon.
Kahit tarayan ko pa siya ay hindi mawala 'yung ngiti ko sa labi, kakauwi lang kasi namin ni Karina galing isla na 'yon tapos doon din naging kami. Pagkauwing pagkauwi ko ay sinampal ko pa ang sarili ko kaliwa't kanan to confirm if i'm just dreaming or not
pero totoo, kami na talaga. hayss, ang sarap mabuhay kapag may jowang maganda na mabait pa.
“hoy!” nagulat ako sa pagsigaw ni Ryu na tinapik pa talaga ang kamay ko na nasa mesa.
“ano ba!?” angal ko, hindi nalang kasi kumain pinapakelaman pa 'ko rito na hindi parin makamove on kanina.
“mukha ka kasing tanga!”
“ano bang pakialam mo?” mataray na sabi ko tsaka sumubo, sabay sabay kaming kumakain ngayon pero kaming dalawa lang ni Ryujin ang maingay. Si gigi go lang sa pagkain, ganiyan talaga siya kapag kumakain kahit may nagsisigawan sa harap niya she doesn't care at all.
“may nangyari ba?”
“saka ko na ikukwento, kumain kana nga lang..tss!” sabi ko at wala nang nakapagsalita pa sa aming dalawa.
Kinabukasan ay maaga kaming nagising dahil first day of work namin ngayon, syempre alam ni Karina at siya rin nga ang maghahatid sa 'min.
mabilis lang ang naging paghahanda ko ng mga gamit at saka nilisan ang kwarto ko, i'm so excited na makita ang girlfriend kong naghihintay sa baba sa 'kin. Papasok rin siya ngayon sa opisina kaya isasabay niya na raw kami since first day rin daw namin as lover's.
“hey, goodmorning love!” bati niya at muntik ko nang harangin ng mga kamay ko ang bibig niya dahil narinig kong pababa narin ang dalawa.
hindi pa nila alam at masama kapag ginugulat sila, maybe later nalang pagkauwi namin galing trabaho.
“hi Karina, hehe..” i said while grinning, hindi ko maintindihan ang expression ng mukha niya para siyang nangangasim na ewan. Ang formal ata ng pagkakabati ko sakaniya, baka kasi mamaya makahalata 'yung dalawa.
“Let's go? ayaw kong malate sa unang araw.” masiglang pagyaya sa amin ng pabidang si Ryujin kaya nagsisunuran nalang kaming tatlo sakaniya.
“Karina..” tawag ko sa katabi ko habang naglalakad kami palabas ng village kung saan nakapark 'yung kotse niya
“yes, Winter?” sagot niya at pinagdiinan talaga ang pagtawag sa pangalan ko, nagtatampo ba siya?
I just gave her a huge smile bago abutin ang kamay niya at hinawakan 'yon tsaka pinisil, umiwas siya ng tingin and i'm sure nakangiti na siya ngayon.
kayo rin ba?
Napansin naming nangunguna na sa paglalakad ang dalawang kasama namin kaya binilisan nalang namin lumakad habang magka-holding hands parin, mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa 'kin. Can't help myself but to smile wider.
Bago pa makalapit sa dalawa ay bumitaw na kami sa pagkakahawak at mabilis na sumakay sa kotse ni Karina, ang dalawa ay sa backseat umupo while me, passenger seat.
“May napapansin ako sainyo.” halos sabay kaming napatingin ni Karina sa rearview mirror ng kotse niya nang magsalita si Ryujin, halata ba kami
