Rinig na rinig ko mula rito sa kusina ang tawa ni dad, ang kulit kasi ni Ryujin e kaya nga magkasundo silang dalawa kasi parehong jolly ang personality.
As usual, ako ang nagluto ng dinner namin for today. Mag-oorder nalang sana kami kaso sabi ko mas better if ako ang magluluto para special.
Ginabi narin sila ate and dad na dumating dito, and oh. Somi didn't come, may urgent daw na nangyari so hindi siya natuloy.
“hey, you're spacing out!” napaayos ako ng tayo nang magsalita si ate mula sa likuran ko. I smiled at her reluctantly
“ang bango naman niyang niluluto mo, i can't wait to taste it!”
we're both giggled “i'm going to cry if hindi kayo masarapan dito.”
“I can't remember na you disappointed us with your cooks” si ate naman, pinapalaki masyado ulo ko
“grabe ate, stop it..i'm blushing”
“you're so cute, manang mana sa 'kin”
“you're not cute kaya, maganda ka kasi”
“gosh winter, bahala ka nga diyan.” natawa ako sa inasta niya, dahil nagwawalk-out siya kapag ni c-compliment ko siya.
Pagtapos ko sa kusina ay dumiretso na kaagad ako sa sala kung saan kami kakain, mas masaya raw kasi kapag doon nalang kami sa maliit na lamesa magsasabay na kakain.
“Nga pala, how's your interview girls?” tanong ni dad sa kalagitnaan ng pagkain, actually we got a message kanina regarding sa interview and they want to see us daw by next week.
“pinapapunta po nila kami next week, they want to see us daw..” si Ryujin ang sumagot at kaagad na tumango si dad nang ilang beses bago isubo ang pagkain niya.
“That's good to know, i'm sure na kukuhanin nila kayo. So be patient girls” saad ni dad kaya nginitian namin siya nang sobrang lawak, mas malawak pa sa apartment namin.
“ako na diyan liit, may naghihintay ata sa 'yo sa labas.” biglaang sulpot ni Ryujin sa tabi ko na nakangisi pa at inagaw ang mga basong nililigpit ko, kaagad naman akong nagtaka.
“sino?”
“Secret! Tignan mo nalang.” hindi nawala ang ngisi niya bago pa ako talikuran, naiwan ako ditong walang kamalay malay kung sino ba 'yong naghihintay sa 'kin sa labas nitong halos midnight na.
Out of curiousity I step out of apartment, and i'm not expecting this na nasa labas si Karina na parang may hinihintay siya.
ako ba 'yung hinihintay niya?
Lalapitan ko na sana siya nang may biglang lumapit sakaniya na lalaki at agad nilang niyakap ang isa't-isa, hindi ko alam ang mararamdaman ko. Napako lang ang tingin ko sakanilang dalawa
“You should've waited for me inside..” narinig kong sabi ng lalaki pero hindi pamilyar sa 'kin ang boses niya.
who is he sa buhay ni karina?
“you didn't tell me that you're coming today, magkasama lang tayo kahapon.”
“i know love, but i missed you and knowing that you're living alone.”
love?
Gustuhin ko mang pumasok sa loob ng apartment namin pero parang hindi ko magalaw ang mga paa ko, naguguluhan ako.
