His Bossy Secretary

Chapter 25

!!!TYPO AND UNGRAMMATICAL AHEAD!!!

Chapter 25

Ngayon ay nakaupo kaming tatlo dito sa garden, noong una ay natakot pa nga ako at baka magsumbong si Claire kay Auntie Emma ngunit nang mapagmasdan nya ang aking kasama ay bigla syang lumapit at tumabi ng upo dito

"What are you doing here? I thought you don't wanna come to my house?" Bahagyang napakunot ang aking noo sa paraan ng pakikipag-usap ni Claire dito, himala din at hindi pagalit ang tono ng boses nya ngayon .

Also—wait....did she know him?

"Mind your business, Miss" seryosong sagot ni Mr. Stranger dito at patuloy lang sa pagkain

"Aw, you're so sweet you even call me Miss, does that mean you miss me?" Lumapit pa ito ng upo at akmang yayakapin nya ang lalaki ngunit pinigilan ko ito

"T-teka Claire baka makita ka ni Auntie Emma saka bata ka pa—"

"Anong bata?! 22 na 'ko Amelia, manahimik ka nalang!" Biglang nag-iba ng tono ang pananalita nito ng ako na ang kausap nya

"P-pero hindi natin sya kilala baka—"

"Hindi kilala?" Nakakunot ang noo nito at parang nagtataka sa sinabi ko

"I mean oo nga at katrabaho ko sya pero hindi parin natin sya kilala ng personal" pagpapaliwanag ko dito ngunit nagulat ako ng bigla nalang ito tumawa ng malakas dahil sa sinabi ko

"Are you serious?! You really don't know him personally?!" Gulat na sabi nito at parang hindi makapaniwala

"Stop that, Claire" pagbawal ni Mr. Stranger dito at parang naiinis na ito

"Can you imagine that? She said she doesn't know you hahaha!" Wika nito at para bang tuwang tuwa sa kanyang narinig 

"She probably forgot about it." Maikling wika lang nito at para bang balewala lang sa kanya ang mga sinasabi ni Claire

"Uhh may mali ba akong nasabi?" nagtatakang tanong ko sa dalawa dahil patuloy paring tumatawa si Claire habang si Mr. Stranger naman ay napailing-iling nalang dahil sa kanya

"Nothing, don't mind her, She's saying nonsense—

"His name is Kiko, Kiko Fernandez." biglang singit claire dito habang matiim na nakatingin sakin at tila hinihintay ang magiging reaksyon ko

"Ooookay?" Medyo alanganin kong sagot dito nakita kong parang nanlumo silang dalawa, hindi ko alam kung ano ba ang inaasahan nilang maging reaksyon ko pero wala naman akong kilala na Kiko ang pangalan lalo na ang Kiko Fernan—

"DO YOU MEAN KIKO?! KIKO FERNANDEZ?! YUNG NATAE SA SHORT NOONG GRADE 3—" hindi ko natapos ang sasabihin nang biglang tinakpan ni Mr. Stranger ang bibig ko

"T-teka ano ba! Hindi ako makahinga!" Pigil hininga kong sigaw dito agad nya namang tinanggal ang palad nya sa bibig ko at nagsorry

"Bakit naman kase sa dinami dami nating memories yun pa talaga ang una mong naalala?!" May halong inis na sabi nito

"Alin? Yung natae ka sa sho—"

"AMELIA!" pagpigil nito sakin

"Seryoso ba—" mag-uusisa pa sana si Claire pero katulad ko ay agad nya din itong pinigilan

"Stop it, Claire!" Namumula na ito sa hiya na syang kinatawa naming dalawa ni Claire

"So you're really Kiko Fernandez?" Tanong ko kay Mr. Stranger nang matapos namin syang inisin,  napatingin naman ito sa gawi ko at dahan dahang tumango

"Why didn't you tell me when we first met?"

"I'm hoping that you will know me by yourself, I thought you would still remember me but—" hindi ko na ito pinatapos pang magsalita at hinila ko na sya upang yakapin ng mahigpit

"I miss you, Kiko" seryoso at buong puso kong wika dito

"Kahit hindi mo ko nakilala agad?" Mahinang at may halong pagtatampo nyang tanong, tumango tango naman ako bilang sagot

"Kahit matae ka pa ulit sa short—"

"AMELIA!" Bigla ito humiwalay sa yakap at tinignan ako ng masama natawa nalang ako dahil hanggang ngayon ay hiyang hiya parin sya tungkol sa bagay na 'yon

"Kaya pala andami mong alam na impormasyon sa buhay ko!" Saad ko dahil bigla kong naalala yung mga araw na nag-overthink ako dahil sa mga nalalaman nya tungkol sakin

Mahinang tawa lang ang sinagot nito sakin at tila ba tuwang tuwa sya na pinaglaruan nya ang isip ko noong mga nagdaang araw but I don't mind that now I'm actually happy that I met him again after a decade

I miss him...a lot. He's like a brother to me, he's always there when i needed him but sadly after my father died from an accident i never see him again. I always wanted to ask him why he left after that incident but i guess this is not the right time to ask him

"So—you guys work together?" nabasag ang pag-iisip ko nang biglang nagtanong si Claire sa aming dalawa

I almost forgot that she's here

"Yes, pero kakapasok nya lang ata sa kompanya. Am i right, kiko?" Pagtatanong ko sa lalaking nasa harap ko upang manigurado

"Yup." Maikling sagot lang nito

"But why do you need to work there? Diba your family have their own company naman bakit hindi ka doon pumasok?" Pagtatanong ulit ni Claire

She seem so curious about him, well i can't blame her, she probably miss him too since we used to be bestfriend in elementary

"My dad wants me to work there." Napatingin ako dito dahil sa naging sagot nya magsasalita na sana ako pero agad itong nagpaliwanag

"I mean don't get me wrong, I don't work there as a spy or what, I simply work there because my dad thinks it will be better for me kaya wag mo kong tignan nang ganyan, Amelia" mabilis nitong paliwanag

Grabe.Tumingin lang naman ako, wala naman akong sinabi na masama.

"So its your dad's choice?" Tanong ulit ni Claire dito

"Not really, I have my own reasons too" makahulugang sagot nito

"Is that about the woman you like?" Napataas ako ng tingin kay Claire dahil sa sumunod na tanong nito

"Claire, I think that's too personal—" hindi pa ako natatapos magsalita ay sumingit si Kiko

"Yes." Pabulong ang naging sagot nito ngunit dahil sa magkakalapit lamang kaming tatlo ay rinig na rinig namin ito

"Good for you" tugon ni Claire dito bago sya tumayo at maglakad papuntang loob ngunit bago pa man ito makalayo ay may narinig pa akong winika nito

"She's must be so lucky"

~          Melestial            ~