Chapter 22

29 1 0
                                    

!!!TYPO AND UNGRAMMATICAL AHEAD!!!

Chapter 22

I don't know what to do or what to say after what I've heard. He was just staring back at me with painful eyes, I was about to walk away when he suddenly ask me something

"Kanina ka pa ba?" He asked, his voice was serious but i can sense the pain in it

"U-uhm Yes, S-sir" Hindi ako makatingin sa mga mata nya dahil pakiramdam ko ay bibigay ako sa pagkakatitig nito

Tumango-tango lang ito pagkatapos marinig ang sagot ko, hindi na sya nagsalita pa ngunit hindi rin naalis ang mga tingin nito sakin kaya naman napagdesisyonan kong tanungin sya upang basagin ang tahimik na palagid

"S-sir, Are you okay? Do you need someone to—" hindi nito pinatapos ang sasabihin ko at sumabat na kaagad

"—to what? To judge me? No thanks Amelia, I've heard enough from them" Pagkatapos nitong sabihin ang mga kataga na iyon ay tumalikod ito akala ko nga ay aalis na sya ngunit naupo lang ito sa gilid naisipan kong samahan ito kaya naupo rin ako hindi kalayuan sa kanyag tabi

"You don't answer my question though" sambit ko habang nakayuko at pilit na ipinopokus ang mata sa aking mga paa

"What question?" Naramdaman ko ang paglingon nito sa gawi ko ngunit pinili kong hindi ito tignan pabalik

"Are you okay?" I asked thinking that he will answer my question seriously but instead i just heard a small laugh from him—I mean NO its not just a simple laugh I can sense something from it. Pain.

"I think you already know the answer."

I just nodded my head after hearing what he said. He was right, what's the point of asking if you already know the answer at the first place? But, at the same time i just want a confirmation there's still a part of me hoping he will say 'Yes'  he's my almighty Boss after all.

"That was my dad and his wife." Bigla nitong wika habang nakatingin sa malayo

"Huh?" Taka kong tanong dito

"I said it, just in case you're wondering" sabi lang nito saka nagkibit balikat

"Its okay, you don't have to tell me if you don't want to." 

"But aren't you here now so you can know something about my weakness and use that against me?" Curious na tanong nito habang nakakunot ang noo at nakatitig muli sa akin

"Of course not! Who cares about your weakness? I believed all people have that and also I'm here because I'm concern! What makes you think I'm here to use your weakness against you?! That's horrible, I'm not that kind!"

He chuckled. "Yeah, you're just bossy but you're not like that. I get it."

"So okay ka na?" Tanong ko dito dahil pakiramdam ko ay gumaan na ang aura nito at hindi na kasing bigat kumpara kanina

"Yup! Concern ka kamo e" may pang-aasar na wika nito, hindi ko na magets ang ugali nya minsan mapang-asar, minsan okay lang, minsan naman mabait pero madalas masungit

Tsk tsk malala na ata sya...

"Should we go inside?" tanong nito

"Bakit ayaw mo na ba dito?" Balik kong tanong sa kanya sa tagal ko nang nagtatrabaho sa kompanya ay alam na alam ko na kung gaano nya kaayaw ang maraming tao

"No, actually i feel more comfortable here" pag-amin nito

"I feel the same, darkness is giving me comfort but it makes me feel scared at the same time." If you're a girl you know....Napansin kong napalingon sya sa akin kaya naman tinanong ko ito kung bakit

"It sounds weird, but i get it" tatango-tango pang wika nito sumang-ayon naman ako may pagka magulo nga naman ang binitawan kong mga salita

Lumipas ang mga sandali ng walang nagsasalita sa aming dalawa parehas lang kaming tahimik na nakatingin sa kalangitan natigil lamang ito ng bigla naming narinig na tinatawag ang pangalan ni Sir Chase sa mikropono agad kaming nagkatinginan at sabay na tumayo at nagmamadaling naglakad papuntang loob

"Sh*t" rinig ko pang wika nito habang papasok kami natatawa nalang ako dahil mukhang nalimutan na nya ata na kailangan nya pang magbigay ng speech sa kalagitaaan ng celebration

"Stop laughing, Amel—" humarap ito sakin at biglang napatigil sa pagsasalita

"What?" nawi-weirdohan kong tanong sa kanya

"You're wearing a nice dress..."

"Oh you mean I look nice in this dress?" Pangloloko ko dito kaya lang ay seryoso itong sumagot

"Exactly." mabilis lang nitong wika at deretso ng lumakad papunta sa harap

Nang nasa harap na ito ay buong kompyansa itong nagsalita tila ba biglang nawala ang Chase na nakausap ko kanina lang dahil ang Chase na nasa harap ngayon ng mga tao ay ibang iba. He seem so perfect from a far that you won't notice how broken he is.

After he finished ay napansin kong lumingon lingon pa ito sa paligid na tila may hinahanap kaya naman nilapitan ko ito ay tinanong

"What's the matter?" Pagkausap ko sa kanya  napalingon naman ito sa gawi ko at napabuntong hininga

"I was looking for you, saan ka ba nagpunta?"   Kalamado nitong tanong ngunit may pagkairitang mababakas sa boses nito

"Dyan lang naman, bakit mo ba 'ko hinahanap may ipapagawa ka ba, Sir?"

He cleared his throat as if he can't find the words to answer my question  "Wala naman."

"Ah okay." Aalis na sana ako dahil wala naman pala syang ipapagawa but he suddenly grabbed my arm i can feel the chill in my bone from his touch but i chose to ignore it and ask him instead

"Bakit?" Mahina kong tanong dito habang nakatingin sa kamay nyang hindi parin inaalis sa braso ko

"Dance with me" mahinang wika nito na halos hindi ko na maririnig kung hindi lang kami nakatitig sa isa't isa

And just that we started dancing on the dance floor. We're holding each other's  hands while our body is dancing to the music , i don't know but i never feel awkward with our position I actually enjoy it, it makes me feel like we are slowly being friends through this


~        Melestial        ~


His Bossy SecretaryUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum