Folklore || cth

Bölüm 16

Calum'lara akşam yemeğine davetli olduğumuz günün sabahında annemle sözleşmiştik. Okuldan çıktıktan sonra Calum ile beraber direkt onların evine gidecektim. Burada Joy'un hazırladığı enfes atıştırmalıklarla yemek vaktine kadar açlığımı yatıştırabileceğimi söylemiş, bütün gün okulda giydiğim kıyafetlerle misafirin önünde oturmamın uygun olmayacağının da altını çizerek benim için bir elbise getireceğini belirtmişti.

Artık stajıma devam etmediğim ve her günüm canımı sıkacak kadar boş olduğu için kabul ettim. Eve gitsem belki sadece yatağımda yuvarlanacak, akşam babamın beni alıp da Calum'lara geçmemiz gereken saate kadar ev ödevlerimi bitirecek ve arta kalan vakitte de aptal bir televizyon programı seyrederek beynimi eritecektim. Ama annemin önerdiği planın ucunda Mali'yi çok daha erkenden görmek vardı. Yemekten önce Mali ile birlikte oturup sohbet etmek, hasret gidermek istiyordum. Onu görmediğim süre zarfı boyunca neler yaptığını anlatmasını da. Bunun için fazlasıyla vaktimiz olabilirdi.

Bu yüzden akşam yemeğinde giymem için seçip getireceği elbisenin ne kadar kötü olacağı konusunda zihnimi yormak anlamsızlaşıyordu. Mali'yi gerçekten çok özlemiştim. Londra'ya gitmeden önce en son Ağustos ayının sonunda görüşmüş, onlar ailecek havaalanına gitmeden önce vedalaşmıştık. Yazın yayınevinde staj yaparken okul olmadığı için Bayan Neil'ın elinin altında daha çok dolanmam gerektiğinden kimseyle istediğim kadar vakit geçiremiyordum; buna haliyle Mali de dahildi. Bu gelişlerinde de bize yeterli gelmeyecek kadar az bir zamanları olmasına rağmen, Noel'den önce onu görebilme şansını elde etmiş olmak beni mutlu ediyordu. Çünkü Mali de benim için bu kasabayı özel yapan ve ailemin en değerli insanlarından biriydi.

Çocukken benimle çok ilgilenmişti. Elbette evde ilgilenmesi gereken, annesi ve babasının evliliklerinin çalkalandığı dönemde kendini yaşından daha da olgun olmak zorunda hissedip tüm sorumluluğunu üstüne aldığı bir erkek kardeşi varken yanı sıra onun arkadaşına şefkat göstermek gibi bir mecburiyeti yoktu. David'in iflası, kumar problemleri, yalanlar, evlerini az kalsın kaybedecek olmaları, bütün bunların bir sonucu olarak anne ve babalarını her gün kavga ederken görmeleri ile en sonunda David'in neredeyse bir ay boyunca ortalıktan yok olup, ancak sular durulunca eve dönmesi on dört yaşındaki Mali'nin yüreğine erkenden acımasızca yaralar bırakmıştı.

Tabii Calum'un da.

Annesi harap olmuş bir halde, ne yapacağını bilemezken çaresizce eşinin eve dönmesini beklediği günlerde çocuklarına babalarına karşı kinle ve nefretle dolmalarını önleyecek makul bir açıklama yapamamıştı. Yapmak istemediğinden olduğunu düşünmüyordum, mutlaka David hakkında çocuklarının kötü düşüncelere ve duygulara kapılmasını istemediği için bir müdahalede bulunduğundan emindim. Gerçi ne söylerse söylesin çocukları için sonucu değiştirmeye yetmeyecekti ya, orası da ayrıydı.

Calum ve Mali için babaları bir güvenlik ağından, sıcak bir kalpten, ömür boyu sahip olacakları bir en yakın arkadaş ve ebeveynden birdenbire bencil, bağımlılığı olduğunu kabullenmeyip iyileşmeyi reddeden, işleri batırıp berbat ettiğinde bunlarla yüzleşecek cesareti bulamadan ilk fırsatta kaçacak delik arayışına giren korkak bir yabancıya dönüşmüştü. Her ikisi de ne zaman babalarına baksalar yalnızca onun yıllar boyu yüzüne kazınmış bu etiketlerle çevrili birini görüyordu. Masalarında oturup onlarla aynı yemeklerden yiyen, onların ceplerine harçlıklarını koyan, ihtiyaçlarını karşılayan, salondaki tekli koltukta oturup birasını yudumlayarak maç izlerken uyuyakalan ve günlerini bu labirentin içinde geçiren bir deney faresinden farksızdı o.

Evin içindeki varlığı boğucu, yokluğu rahatlatıcı bir gölge.

Bütün bu acılara rağmen Mali ve Calum aileden kopmamışlar ve başkalarına da nasıl aile olunacağını kanıtlamışlardı. Kimseye bir şey kanıtlamak gibi bir borçları olduğundan değildi, onlar bunu sadece kendileri için yapmışlardı. Fakat birçok insana da, parçalanmak üzere olan ailelere de örnek olmuşlardı.