အလွမ်းကဖေး(Miss cafe)U&Z Completeed

☕Part12☕

ကျွန်တော့်၏ အချစ်ဦးဇာတ်လမ်းလေးသည် အစက ချိုမြိန်ခဲ့သော်လည်းအဆုံးသတ်ကျ ခါးသက်မှု့ဖြင့်သာ။ရင်ဘက်တစ်ခုလုံးဖြင့်အရင်းတည်၍ချစ်ခဲ့ရသော်လည်းပြန်လည်ရရှိခဲ့ခြင်းက နာကျင်မှု့တစ်ခုသာ။

ထိုနာကျင်ခြင်းကအကို့ကြောင့်ဖြစ်တည်လာရ သည့်အတွက်ကျွန်တော် နောင်တမရပါ။

အချစ်အားလုံးကို အကို့ထံ၌ပုံအောခဲ့သည်။
သို့သော်အကိုသည် ထားရှိသည့်
ကျွန်တော့်၏ချစ်မေတ္တာအားငြင်းဆန်ခဲ့သည်။
ဒါကြောင့် နှလုံးသားလေးသည် ဗလာနတ္ထိအဖြစ်သာ ကျန်ခဲ့၏။

အချိန်က ကုစားတတ်တယ်တဲ့။
အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ကျွန်တော့် နာကျင်မှု့သည် လျော့သွားခဲ့လျှင်လည်းကောင်းသား။

အချစ်ကြီးလျှင် အမုန်းကြီးတတ်တယ်တဲ့။

ကျွန်တော်အဲ့ဒါကိုလက်မခံနိုင်ဘူး။
အကို့အပေါ်ထားသည့်ကျွန်တော့်၏မေတ္တာသည်ကြီးမားခဲ့သော်လည်း အကို့ ကိုမြူမှုန်မျှပင် မမုန်းနိုင်ခဲ့။
အခုအချိန်တွင် ကျွန်တော့်တက်နိုင်သည်က အချစ်နှင့်ဝေးရာထွက်ပြေးခြင်း။
အကိုနဲ့ ဝေးသည့်နေရာကိုပြေးရင် နာကျင်မှု့သည်လဲလျော့ကျနိုင်သည်။

*ဟုတယ် အဝေးကိုငါပြေးရမယ်။ ထွက်ပြေးတာက ငါလုပ်နေကျ အရာတစ်ခုပဲ မခက်ခဲပါဘူး။
ငါထွက်သွားဖို့ အားပြည့်တဲ့ ထိငိုရမယ်။
မှောင်မိုက်သော အခန်းငယ်သည် သိပ်ကိုကြေကွဲစရာကောင်းလှ သည်။
နာရီပေါင်းများစွာ ငိုပြီးသော်
စိုင်းအယ်သည် အိမ်အောက်ထပ်သို့ ဆင်းခဲ့သည်။
ထိုအချိန်တွင်ကြီးဆွေသည် မီးဖိုချောင်ရှိ
ထိုင်ခုံပေါ်တွင်​ ထိုင်နေသည်။ ကြီးဆွေ၏ မျက်ဝန်းများသည် မျက်ရည်များဖြင့်သာ။

"ကြီးဆွေ ဘာဖြစ်တာလဲဟင်"

"ကြီးဆွေ လူလေးအတွက်စိတ်မကောင်းလို့ပါ။ အမြဲတမ်း နွေးထွေးမှု့ကို မခံစားရတဲ့ သားအတွက် ကြီးဆွေ သိပ်ရင်နာရတယ်။ မင်းအဖေမဆုံးခင်က
ကြီးဆွေ သားတို့အိမ်ကိုလာတော့ အပြုံးအရယ်များတဲ့ သားလေးကိုတွေ့ခဲ့တယ်။ ဒုတိယအကြိမ်ကြီးဆွေ အိမ်ကို သားလာ တော့ သားက အေးစက်နေတယ်။ အများနဲ့မတူဘူးလို့ ထင်ထားတဲ့ သက်ပိုင်က သားကို ကြင်နာ လိမ့်မယ်လို့ထင်ထားခဲ့တာ..ခုတော့.."