Beauty and the Beast

#37: Hindi Pwede

"Jared..." I called him as I look at him again. Napatigil naman siya sa pag-inom pero hindi niya ako nilingon. Bahagya siyang tumango at hindi pa rin nagsalita. I sighed. "Jared, sorry" I almost whispered but it's enough for him to hear.

"Why are you saying sorry?" malumanay na tanong niya sa akin.

"Sa nakita mo kanina, hindi ko naman kasi alam na gagawin pala niya 'yon. Kung alam ko lang sana iniwasan ko na agad. Sorry talaga Jared" mahinang sabi ko.

Pagkatapos kong magsalita ay hindi siya nagsalita. We remained silent for a minute. Nanatili lang akong nakatingin sa kanya habang inaantay ko kung ano yung gagawin niya. Napayuko na lang ako nung wala akong nakuhang kahit anong respond sa kanya.

"Jared..." I called him again. I heard him sigh and he looked above.

"You should not be telling me sorry, Gail. Ako dapat, I'm sorry" mahinang sabi niya sa akin.

Dahan-dahan akong lumapit sa tabi niya. I looked at him and he's looking at the city lights. Bahagya siyang ngumiti at tinignan ako, he's eyes are telling me how sorry he is. He looked at me directly.

"I'm sorry, Gail" sabi niya sa akin. The way he said those words really touched my heart, I can feel how sincere he is. "I'm sorry for being like this. Sorry because I'm jealous about what I saw earlier even though I shouldn't" he sincerely said as he touched my face using his right hand.

"Jared, wala ka namang kasalanan-" hindi ko na natuloy yung sasabihin ko ng magsalita ulit siya. Sinabi niya iyon habang pinagmamasdan ako dahilan para medyo makaramdam ako ng pagkailang ng konti. 

"I'm sorry being so selfish" pagkasabi niya nun ay sandali siyang napapikit at muli akong tinignan ng diretso sa mata. Hinawi niya yung mga buhok na humaharang sa mukha ko bago siya muling magsalita. "Aaminin ko, galit ako kanina Gail. Gusto kong magwala, gusto kong ilayo ka sa kanya, gusto ko siyang suntukin. I want to keep you away from him, natatakot kasi ako na baka kunin ka niya sa akin. But you know what I'm not mad at him, I'm mad at myself. Nagagalit ako sa sarili ko dahil sobrang makasarili ko" halos mabasag na ang boses niya ng sabihin niya iyon.

Halos mapaawang naman ang bibig ko sa sinabi niyang iyon. There, I feel his pain.

"Gail, gusto ko akin ka lang, gusto ko ako lang. Ayokong may ibang lalapit sa'yo kasi gusto ko ako lang ang makikita ko, ako lang yung kailangan mo. Gusto ko ako na lang ang buhay mo pero hindi pwede. Kahit gusto kitang solohin pero hindi pwede" halos mamaos na sabi niya. He closed his eyes and took a deep breathe.

So it's still about his possessiveness. He's being paranoid about me. His fears and anxieties make him so scared that one day I might leave him. Pinagmasdan ko lang siya, I want to say something this time but I don't know. I want to assure him that I'm his and I will never leave him but I can't choose the right words to tell it to him.

"I want to make you completely mine pero hindi pwede. Kung pwede lang kitang ikulong na lang dito kasama ko gagawin ko just to make that assurance that you'll never leave. Gusto kong saktan na lang lahat ng magtatangkang lumapit sa'yo at agawin ka sa akin Gail. Gusto kong gawin lahat ng bagay para makasiguro na akin ka lang pero hindi pwede" he took a deep breathe again as he hold my hand and hugged me.

"Hindi ko pwedeng gawin yun kasi alam kong masasaktan kita. Alam kong matatakot ka sa akin, maybe one day you'll hate me for being selfish. Mahirap makasama ang tulad ko Gail, parte na ng pagkatao ko ang pagiging makasarili at dahil dun natatakot ako na yun ang maging dahilan para mawala ka sa akin. I don't want to hurt you. I don't want you to leave me" sabi niya at naramdaman ko ang paghaplos niya sa buhok ko.

I hugged him back and closed my eyes as I feel that tears are falling from my eyes. I buried my face into his chest as I cried silently. Bakit ganito? Why does he need to experience this kind of pain? Bakit kailangan niyang mabuhay na may ganitong pangambang nararamdaman? Bakit kailangan niyang makaramdam ng takot?

I want to help him ease that fear.

"Kaya lagi kong sinasabi sa sarili ko na hindi ako pwedeng gumawa ng kahit anong makakasakit sa asawa ko. Hindi kita pwedeng masaktan. Kahit ako na lang ang masaktan, huwag ka lang" sabi niya sa isang basag na boses. Bahagya akong umiling.

"Ano ka ba naman, ayoko ring masaktan ka Jared" I sobbed. I heard him laugh for a while.

Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at tinignan ako. He wiped my tears and kissed my forehead. I suddenly closed my eyes and feel his kiss. Bahagya akong ngumiti nung muli niya akong niyakap.

"Simula nung mahalin kita, alam ko ng sa'yo ako Jared. Kahit naman masaktan mo ako ayos lang, because at the end mahal pa rin kita" I softly said. Kumalas ako sa yakap sa kanya at tinignan siya. I smiled at him.

I don't know if what I said is enough to prove to him that I will never leave him but I'm willing to prove to him my worth. Mahal ko si Jared, and every single day I'm falling for him deeply. Despite of our fears, we can meet halfway and that's our love for each other.

"Thank you, Gail" aniya at bahagya siyang ngumiti, tumango na lang ako.

Lalayo na sana ako sa kanya pero hinawakan niya ang kamay ko at marahan akong hinatak palapit sa kanya. He looked at me intensely as he again touched my face.

"But then he kissed you," he huskily said as I felt his finger traced my right cheek. "He shouldn't do that, ako lang ang may karapatang humalik sa'yo, sa bawat parte ng katawan mo" aniya.

Magsasalita pa sana ako pero nagulat na lang ako ng maramdaman ko ang labi niya sa may kanang pisngi ko.

"Hindi niya pwedeng basta na lang halikan ang akin" he said then he kissed me.