My Lost Husband (Cousinhood Series 4)

CHAPTER FORTY-FIVE

🌷🌷🌷

INILAGAY NI SHY ANG KAMAY NITO sa labi na para bang sinasabi na wag siyang ma-ingay. Tumungo naman siya dito. Ma-ingat na lumapit sa kanya ang babae. Nakita niya ang isang patalim sa kamay nito. Pinutol nito ang tali. Nang makalaya siya ay hinawakan niya ito sa braso.

"What are you doing here?" pabulong niyang tanong.

"I have no time to explain. Kailangan maka-alis na tayo dito. Mamaya ay babalik na si Terence dala ang drug ana balak niyang iturok sa iyo." Pabulong din na wika ni Shy.

Tumungo siya. Tama ito. Hindi iyon ang tamang oras para mag-usap sila. Kailangan nilang maka-alis sa lugar na iyon. Nasa panganib pa sila at hindi sila pwedeng magkwentuhan. Maingat silang lumabas ni Shy at muli siyang nagulat ng makita si Shakey na nasa labas. May hawak itong baril.

"Shakey, let's go."

"Lead the way, Ate. Alam mo kung saan ang daan palabas dito," wika ni Shy.

Tumungo si Shy at naglakad na papunta sa kaliwang direksyon. Pinagitnaan siya ng dalawang magkapatid. Shakey is behind them. The place is empty kaya mabilis nila narating ang daan palabas. It's an exist door. Huminto muna sila sa gilid at hinayaan nilang ma-una si Shakey. Nakita niyang nagpangbuno si Shakey sa isang lalaki. May bantay ang exist na iyon.

Nang mapatumba ni Shakey ang lalaki ay suminyas ito na lumabas. Mga puno ang bumungad sa kanila. Tatakbo na sana sila papuntang kakahuyan ng biglang may narinig silang putok ng baril at pagsigaw ni Shy. Napatingin siya sa dating kasintahan.

"Ate..." sigaw ni Shakey.

Mabilis nilang dinaluhan ito. Nakahawak si Shakey sa kabilang balikat habang siya ay sa kabila.

"Nakatakas ang bihag." Sigaw ng lalaking bumaril kay Shy.

"Shit! They found us." Bulong ni Shakey.

Inalalayan nila si Shy na maglakad papunta sa isang puno. Doon sila nagtago. Pinaputukan sila ng mga armadong lalaki. Sumiksik lang sila sa puno. Kung lalabas sila doon ay siguradong uulanin sila ng bala. They keep their head down. Napapikit si Lorenzo. Kinakabahan sila pero kailangan niya iyong isang tabi. Maari siyang mamatay kapag hindi sila nakapag-isip ng paraan. Naririnig niya ang paglapit ng mga lalaki.

"We need to get out of here fast. They coming near." Shakey said. Tiningnan nito ang magazine ng hawak na bala. Tatlo na lang ang natitira doon.

"I will carry her," wika niya. Nang tumungo si Shakey ay mabilis niyang binuhat si Shy sa kanyang likuran.

"Are you alright?" tanong niya dito.

"Oo. Kaya ko pa." Shy said in painted voice.

Alam niyang hindi na ito okay. Hindi nila alam kung gaano kalalim ang tama ng bala dito. Madilim na din kasi ang lugar.

"In the count of three, we run," Shakey said. "One... Two... Three..."

Tumayo siya at mabilis na tumakbo. Nagpaputok naman si Shakey kaya nagtago ang mga kalaban. Isang putok lang ang ginawa nito at sumunod itong tumakbo. Nang gumanti na ang kalaban ay muli silang nagtago sa puno. They running out of bullet. Dalawa na lang ang natitira. Hindi sila makakatakas kapag na-ubos iyon.

"Shit!" sigaw ni Shakey.

Kahit siya ay nais din magmura. They are hopeless. Wala bang liligtas sa kanila. Napatingin siya kay Shakey na nasa kabilang panig at nakatago din sa isang malaking puno. Nagpapa-ulan pa rin ng bala sa kanila ang humahabol.

"Shakey, wala bang pulis na tutulong sa atin? You are a soldier," tanong niya dito.

"I didn't notify them. Natatakot akong madamay si Ate kapag nagkahulihan na."