BÖLÜM 12: HEP KAYBOLUR ZATEN ROZA

582 68 22
                                    

BÖLÜM 12: HEP KAYBOLUR ZATEN ROZA

İnanılmayınca küsen Tanrı

Kaçarken kovaladığın sanrı

Masallardaki canavarlar baba olup çıktı

Çocukluğumdan geriye bir acı, bir de acıtan kaldı

Lor; Windmill

꧁꧂

꧁꧂

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

꧁꧂

Bazı günler babamdan gizli gidip şekerlemeler alırdım. Fransa'daki evimize çok yakın bir yer vardı ve her çocuk, her gün oradan şekerleme alıp yerdi. Ben de alırdım fakat fazla şeker yiyince yüzüm atardı. Babam da beni sevmediği için hastaneye götürmekle uğraşamayacağını, bir daha şeker alırsam beni döveceğini söylemişti.

Bir gün yine Esmée ile oynarken şekerleme almak istedi ve beraber oraya gittik. O, her zaman yediğinden alırken ben bu sefer naneli almak istemiştim. Naneli olanları sadece Raphaël ağabey yiyordu ve bizim yiyemeyeceğimizi söylüyordu. Bazen emmek yerine ısırdığı için acı biber yemiş gibi hissettiğini de söylüyordu. Bizi hep korkutmuştu Esmée ile ama bu sefer cesaret ederek almıştım.

Esmée, aldığıma baktıktan sonra "Vay canına," diyerek yüzünü butuşturdu. "Çok cesursun."

"Raphaël ağabeye gösterelim, hadi." diyerek koşarak marketten çıktık. Beraber oyun oynadığımız yere gitmek yerine Raphaël ağabeyin yanına, eve gittik. İki katlı evlerinde sürekli tekerlekli sandalye ile üst kata çıkamadığı için onun odası alt kattaydı. Esmée kapıyı çalarak "Ağabey! Çabuk bak." dedikten saniyeler sonra kapı açılmıştı. Raphaël ağabey tekelerlekli sandalyesinin üzerinde duran kumandayı ileri iterek yanımıza geldiğinde Esmée "Hadi," dedi. "Göster şekerini."

ADIM ROZA {18+}Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin