Roza, bir gün kendini yabancı bir adamın evinde ajanlık yaparken bulmuştur.
Birkaç paket uyuşturucu için.
"Benim için her şeyi yapan adam, benim ihanetim yüzünden gitti," dedim göz kapaklarım ağırlaşırken. "Şimdi bu ilaçlarla onu unutturmaya çalış...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
꧁꧂
Annem her zaman beyaz atlı bir prensin, pelerinlibir adamın veya örümcek adamadönüşen bir insanın olmadığını, benim bir an öncebüyüyerek kendimi kurtarmam gerektiğini söylerdi. Anneme göre bir erkek bana yardım edemezdi, beni sadece ben kurtarabilirdim. Yattığım yataktan biri gelip kaldırarak ödevlerimi yaptırmayacaktı, benim yerime yürümeyecekti veya beni o içine hapsolduğum depresyondan çıkarmayacaktı. Gün başında, ortasında veya sonunda her zaman yalnızdım. Annemi hep bu konuda destekler, haklı olduğunu söylerdim.
Evet, bir erkek bana yardım edemezdi. Her şeyimi kendi başıma yapmalı, kendimi bataklıktan yukarı atmalıydım.
O güne kadar.
Reha doğana kadar.
Annemin gözlerini ilk kez parlarken görmüştüm. Daha adı bile koyulmayan bu bebeğe ağlayarak bakıyordu fakat onu yeni doğduğu için değil. Aksine, yıllarcaişkencegördüğüadamınçocuğuolduğu için aldırmakistemişti ama babam buna engel olmuş, annemi hamileliğinin kalan sekiz ayı boyunca evde hapis yaşatmıştı. Sadece doktor kontrolleri için çıkıyordu ve evde de peşine takılan bir kadın vardı. Olur da annem kendine bir şey yaparsa diye yanından ayrılmıyordu.
Babam eve gelip annemin karnını sevmek istediğinde annem midesinin bulandığını söylüyordu. Hamile olduğuiçingerçekten bulanıyor sanıyordum ama annem bunu babamın gözlerinin içine bakarak söylüyordu. Midemi bulandıran sensin der gibi bakıyordu.
