Owning Her Innocence (R-18)

Chapter Twenty Five

 "Okay, babe. Ikaw na ang nagsabi, eh."

 "Tss. At kung hindi pala kita sinabihan, hindi ka kakain. Sige, kumain ka na. Mag-ingat ka d'yan."

 "Yes, i will. Tatawag ulit ako mamaya, ha?"

 "Sure, basta siguraduhin mo na tatawag ka lang kapag may free time ka. Baka naman tumawag ka sa kalagitnaan ng operation n'yo."

 "Will remember that, hon. I love you." 

Bago pa siya makapagreact ay pinutol na nito ang tawag. Napanganga siya sa huling sinabi nito. Hindi naman siguro siya nagkamali ng naparinig, hindi ba?

 Napalunok siya at pinilit balewalain ang mabilis na pintig ng puso. Ngunit buong araw siyang halos hindi nakapag-isip ng tuwid dahil sa huling sinabi nito. Kung hindi pa niya pinaalalahanan ang sarili na kailangan niyang magtrabaho ay hindi pa siya kikilos.

SAGLIT lang na tumawag si Callan kinagabihan. Overtime ito sa trabaho at siya naman ay nagdahilan na inaantok na kaya pareho silang nagkasundo na sa sunod na umaga na lamang mag-usap. Pinag-aaralan niyang mabuti ang negosyo na itatayo sa tabi ng Shakira's.

 Wala pa sa pangalan niya ngayon ang lote. Hindi pa naaayos ang proseso ng paglilipat sa kanya ang property ng loteng 'yon dahil hindi pa nila napag-uusapan kung magkano nito iyon ipagbibili sa kanya. Ngunit inaasahan niya na tutupad si Callan sa kasunduan nila. Nauna na siyang tumupad sa kanilang usapan.

 She was his girlfriend now.

 His girlfriend for just one month.

Humugot siya ng malalim na hininga. Bigla ay nagtaka siya kung bakit pumayag si Callan na isang buwan lang siyang magiging nobya nito. Kung tutuusin ay napaka-unfair ng kondisyon niya. Hindi biro ang presyo ng loteng ipagbibili nito sa kanya sa murang halaga. Sinong lalaki ang papayag sa ganoong kondisyon, di ba? Nakakasigurado siya na walang lalaking papayag sa isnag one-month relationship kapalit sa murang pagbebenta ng lote nito.

 Pero bakit pumayag si Callan? Oo, tahasan na ang pagpapakita nito ng matinding pagkagusto sa kanya. Hindi na siya manhid para hindi maramdaman na may pagtingin si Callan sa kanya. Bagaman hindi niya iyon mapaniwalaan noon. Ngayon ay napag-isip isip niya na hindi ito nagloloko o nagbibiro lamang. Kanina ay sinabihan siya nito ng "i love you", at aaminin niya na hanggang ngayon ay hindi pa rin siya maka-get over.

 Hindi siya baguhan sa pagsasabi ng isang lalaki ng ganoon sa kanya. Lagi siyang sinasabihan ni Jiro ng mga ganoong linya sa tuwing magtatapos na ang tawagan nila o kaya ihahatid na siya nito. And guess what? Parang dumadaan lang sa tenga niya ang ganoong klaseng line. Kinilig siya, pero mababaw lang.

 At hindi niya alam kung bakit nang si Callan na ang nagsabi ng linyang 'yon, sagad sa buto ang naramdaman niyang kilig. Hindi siya makapag-isip sa ibang bagay. Sa loob ng ilang oras ay ang lalaki lang ang nasa isip niya at tila sirang plaka na nagpaulit-ulit sa utak niya ang sinabi nito.

 Mariin siyang napapikit. Gusto na niyang makatulog ngunit ayaw siyang patulugin ng mga isipin na may kinalaman sa lalaki. Sa totoo lang ay parang gusto niya itong makita at mahaplos ang mukha nito.. O di kaya ay marinig ang boses nito habang binibigkas nito ang pangalan niya na ubod ng sensuwalidad.

 Nahilamos niya ang mukha. Goodness! Gusto na niyang isipin na kinukulam siya ni Callan. Pero alam niyang imposible 'yon.

Dahil sa kanilang dalawa ng binata, baka siya pa ang lumabas na nangkukulam dito para magkagusto ito sa kanya!

 TANGHALI na nang magising si Kira kinabukasan. Naibagsak pa niya ang alarm clock dahil walang tigil ang panggigising nito sa kanya mula pa kaninang umaga. Kung hindi pa niya naramdaman ang sinag ng araw na pumapasok mula sa bintana niya, hindi pa niya makukuhang bumangon.

 Alas-dose na rin siya nakatulog kagabi.

Humihikab na dinampot niya ang cellphone sa side table at binuhay iyon. Napakunot-noo siya ng makatanggap ng text kay Jiro. Tuloy naalala niya ang pagsugod nito sa bahay niya noong isang araw.

 Alam kong natakot kita noong isang araw. Gusto kong humingi ng pasensya sa 'yo. But please, sana kausapin mo ako mamaya. Pupuntahin kita ulit mamaya pag 'tapos na ako sa work.

 Lumalim ang pagkakakunot ng noo niya sa nabasang text ng dating nobyo. 

Ano pa ba ang kailangan nito? Last time na nagpakita ito sa bahay niya, tinakot siya nito ng sobra. Mukhang stressed na stressed ito at tila nakainom pa. Noon lang niyang nakitang nagwala ng ganoon si Jiro. Sa takot niya ay nagkulong siya sa kuwarto niya at to the rescue naman si Callan. Hindi niya tuloy nalaman kung anong dahilan ng pagwawala ng dating nobyo.

 Nagtype siya para mag-reply. Sige.

HINDI lamang halata sa mukha niya ngunit kanina pang mainit ang ulo ni Callan. Bukod sa maalinsangan na panahon sa kinaroroonan nila, wala pang signal ang cellphone niya. Tuloy ay hindi niya magawang matawagan o mai-text si Kira.

 He missed her terribly. Kagabi niya ito huling nakausap at wala pang sampung minuto. Kailangan kasi niya ang mag-focus sa operation ng team nila. Hindi sila puwedeng mabigo dahil ang misyon nilang 'yon ay ang mahuli ang isang malaking sindikato na nagkukuta sa liblib na bayan ng Camarines Sur. Ilang oras din ang naging byahe nila patungo doon. Dumagdag sa init ng ulo niya ang mga lamok na kanina pa niyang hinahataw ngunit hindi maubos-ubos ang pumapapak sa kanya. Marami silang pulis sa team na 'yon, pero siya lang yata ang pinapapak.

 'Pag minamalas ka nga naman.

 Inis na nagpakawala siya ng buntong-hininga. Pagkatapos ay pinaalalahanan ang sarili na maging kalmado lang. Hindi maaari sa propesyon niya ang pagiging mainitin ng ulo lalo na kung may ganoon silang kalaki na operation.

Napansin ni Diego ang pagkainis niya. "Pare, kalma ka lang. Ano ba'ng problema?" Sa mga ka-team niya, ito lang ang nakakakilala sa kanya lalo na sa mga ganoong sitwasyon.

 "Walang signal ang Globe, eh. Pucha."

Nakakalokong ngumisi ito. "O, akala ko ba abot ang mundo?"

 "'Langya, kahapon nakakatawag naman ako kay Kira. Ngayon, hindi na. Lintik na 'yan." Bumaling siya sa kaibigan. "Sa 'yo ba, meron?"

 "Meron namang signal."

 "Yon naman pala, eh." Napangiti si Callan. "Pahiram muna ng cellphone mo. Tatawagan ko lang si Kira." Kanina pa niyang gustong kausapin ang nobya. Hindi siya mapakali hangga't di niya naririnig ang boses nito.

 "Naku, pare. Signal lang ang meron, pero walang load." Natatawa pang sabi nito.

Napakamot siya sa batok. "Tang-nang cellphone 'yan. Ba't di mo na lang itapon?"

 Tinawanan lang ni Diego ang pagkainis niya.