Hayatımda hiç olmadığım kadar heyecanlı hissediyordum. Tarif edilemez bir duyguydu bu. Sanki ciğerlerime çektiğim her nefes sonrası içimde yeşeren tohumlar filizleniyor, dallanıp budaklanıyordu.
Berzan'ın gece gelmesini beklerken uyuyakalmıştım. Yüzüme kondurduğu minik öpücüklerle uyandığımda ilk başta rüyadaymış gibi hissetmiştim fakat ardından kocaman sarılmıştım. Çok mutlu olmuştum ona görünce.
Hazırladığım eşyalarımızla sabahın erken saatinde kapıdaki arabanın bagajına yerleştirmiştik. Emine ana ve nenenin elini öptüğümüzde onlar da bizim kadar heyecanlıydı. Özellikle Emine ana ve nene aramızın böyle olmasına çok seviniyorlardı. Bunu hissediyordum. Evliliğin ilk zamanlarından beri ikisinin de en büyük isteğiydi bu. Bu konakta Berzan'a karşı hassas olan kişilerdi onlar. Belki de bu yüzdendi. Ayrıca annesine göre Berzan uzun zamandır bu kadar mutlu değilmiş. Onu mutlu ediyormuşum ve bunun için minnettardı. Açık açık böyle söylemese de ima etmişti. Böyle düşünmeleri beni de mutlu ve iyi hissettirmişti. Başta ben de bu evliliğe karşı çok ön yargılı olsam da şimdi mutluydum.
Annemle birlikte Berzan ve kardeşleri bizi kapıya kadar geçirmişti. Haluk abi haricinde. Son kez onlarla vedalaşıp arabaya bindiğimizde içimdeki heyecanı bastırmıyordum.
Balayı için Fethiye'yi seçmiştik. Bir aralar televizyonda gördüğüm ve çok beğendiğim bir yer olduğu için ben önermiştim. Berzan da benim istediğim olsun diye villa kiralamıştı. Gittiğimizde çok beğenirsek satın alabileceğimizi, ara sıra tatile gidebileceğimizi söylemişti. Ayrıca özellikle kalabalık villalardan uzak, sadece baş başa kalabileceğimiz bir villa seçmişti. Kafaya çok takıyordu, bizi kimsenin rahatsız etmesini istemiyordu.
Arabayla bir yere kadar gideceğimizi, ondan sonrasını helikopter ile gideceğimizi söylemişti. Buna istemsizce şaşırdım. Çok zengin olduklarını biliyordum zaten ama kendilerine ait bir helikopterleri olması yine de şaşırtmıştı beni.
Yanımda arabayı süren adama baktım. Üzerinde her zamanki görünüşünün aksine spor ve rahat şeyler vardı.
Ona baktığımı hissetmiş olacak ki yandan bir bakışla baktı bana.
"Heyecanlı mısın?" diye sordu gülümseyerek.
Kafamı salladım. "Evet."
Gülümsemesi büyüdü.
"Sınavların bitti değil mi?"
"Evet. Kesin olarak ikinci sınıf öğrencisi oldum denebilir." dediğimde dudağını büküp kafasını salladı.
"Tebrik ederim." dedi. "Üniversite zamanlarım aklıma geldi şimdi..."
"Nasıl bir öğrenciydin acaba?"
"Sence?" diye sordu bana dönerek fikrimi öğrenmek istercesine. "Tahmin et."
"Bence bölüm birincisi falandın. Hatta okul birincisi. Herkesten uzak, sessiz sakin biriydin büyük ihtimal."
Güldü. "Bölüm birincisi olduğum doğru ama bunun çalışkan olmamla alakası yoktu. Dersi derste dinlerdim. Ayrıca hiç de sessiz sakin değildim. Üniversite yıllarımda arkadaş ortamım beni bayağı etkilemişti. Kötü alışkanlıklar edinmiştim." dediğinde kaşlarımı çattım.
"Ne gibi?"
"Gece eğlenceleri, alkol, sigara, birkaç kere uyuşturucu..." dediğinde gözlerimi büyüttüm.
"Ciddi misin?" Şokla baktım ona.
Kafasını salladı. "Hastalığımın başlangıç zamanlarıydı. Tedaviye falan başlamadığım için kendi kendime iyi hissetmeye çalışıyordum. Bir arkadaşımın yönlendirmesiyle denemiştim. Hiç unutmuyorum, bilinçsizce burnumdan öyle sert çekmiştim ki beynime kurşun yemiş gibi hissetmiştim. Bilincim kapanmıştı zaten, uyandığımda hastanedeydim. Babam ve abimden dayak yemiştim hatta." dediğinde gülmüştü."Zaten sonra tövbe ettim ağzıma sürmedim. Alkol de çok nadir alırdım ama sen sevmediğin için bıraktım onu da."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEDEL | BXB
Teen Fiction[Tamamlandı] Bu sadece bir berdel değildi, aynı zamanda başkalarının hayatı karşılığında hayatımı hiçe sayarak ödediğim bir bedeldi.
