HAYAL

~24~ Planlar!

Ne bu nası olur?! Bu küpe Büsranın mı?! Olamaz Büsra da mı yoksa?.. Diye düsünürken birden bi ses geldi.. "Gizem cık ortaya!!"

Olamaz! Aceleyle pencereye kostum. Burası o kadar eski bir yer ki bastıgım tahtalar hemen gıcırdamaya basladı! "Demek burdasın! " diye birden kapıda Cenk belirdi!

"Cenk bırak beni!" "Olmaz güzelim!" git gide pencereye yaklasıyordum.. "Bak yaklasma bana!" "Korkma Gizem! Eskisi gibi olabiliriz yine!" "Asla! "

"İnat etme güzelim!" artık pencerenin dibindeydim. Ellerimi oraya koydum. Lan! Ah! Az daha düsecektim! "Bak bisey olucak simdi! Gizem bu tarafa gel!" "Hayır! Uzak dur benden!"

"Gizem gercekten düseceksin! Buraya gel! Ev saglam degil!" "Ev mi burası neresi!? Nereye getirdin beni!?" "Bak anlatıcam? Gizem korkmaya basladım gel bu tarafa!" "Hayır simdi anlat!

Büsra da mı bu iste!?" Cenk bi an duraksadı ve sunları soyleyebildi.. "Sen.. Sen bunu nerden biliyosun?" elimdeki küpeyi Cenke fırlattım "İste bundan!"

Cenk yerdeki küpeyi aldı ve baktı. "Bu bu..Büsranın küpesi!" "Yaa! Bugün biz bulustugumuzda tek kupesi yoktu! Bak buraya dusurmus! Siz ne haltlar karıstırıyorunuz!?" "Gizem! Buraya gel düseceksin!"

"Konuyu degistirme Cenk! Hem senin Büsrayla ne isin olur! Bunu en bastan beri planladınız degil mi! O sevgili numaraları her sey yalandı! Beni kandırmak icin koca bir yalan!"

"Gizem!" "Sus Cenk! Hem orda ben Büsrayı aradıgımda birden telefon yuzume kapandı.' Kapat sunu' diyen biri! O ses senindi Cenk! O zaman ben anlamıstım zaten!"

"Evet! O bendim! Busrayla biz burda konusuyorduk. Birden sen aradın. Bende kapatmasını istedim. Hemen elinden alıp telefonu kapattım. Ama daha sonra bi bulusma oldugunu ogrendim ve senle tekrar konustu! Simdi uzaklas ordan!"

"Bak ya sunlara bak! Lan bende sevinmistim be! Senle Büsra sonsuza kadar mutlu mesut yasarsınızda bana dokunmassınız sandım! Nerdee!? Sen hâla beni seviyosun! Sen ne pis birisisin ya!?"

"Gizem! Bak tamam hatalıyım! Konusalım bunları ama şimdi hemen uzaklas ordan!!" "Of! Yeter! Hem burdan düssem ne yazar! Birinci kat falandır!" "Degil degil Gizem! Şuan besinci kattayız!" "Ne!?"

Dedim ve basımı pencereden asagı uzattım. Oha hakikaten cok yuksekteyiz! Ahh! Ayagam! Ayagım bi tahtanın icine girdi! Bu ev ne zamandan kalma be!?

Ahh dusuyorum! Ha?! Cenk beni kollarımdan tuttu ve cekti kendine.. Oh be az daha düsecektim! "Gizem iyi misin!?" "Bu nası soru ya!? Eger iyiligimi düsünsen beni kacırmazdın Cenk!"

Dedim ve sinirle cıktım odadan! Merdivene kostum. Ouv! Az daha yine dusecektim! Bu tahtalar curumus! Merdivenlerden indi! Ama Cenk pesimden geliyordu sanırım!

"Biliyorum seni kacırmamam gerekti Gizem! Ama beni anlamalısın! Seni hâla sevdigimi biliyorsun!" "Seni dinlemiyorum!" off şu merdivende bi bitmedi ücüncü kata yeni geldim.

"Beni dinle!!" "La lalala! Seni dinlemiyorum!"  "Gizem bak sinirleniyorum!" "Bak sen! Sinirleniyormus! Sen sinirlensen ne yazar ya!? Ahh! Yeter Ardayı arıyorum!" diyerek telefonumu çıkardım ki..

Cenk birden bana yetisti ve telefonu elimden itti. Telefonum yere dustu. "Ha!? Napıyosun lan!? O telefon kac para haberin var mı!?" "Yeter bu kadar Gizem!"

"Artık! Su Ardadan kurtulma vakti!" "Napicaksın! Onu da mı kacıracaksın!?" "Ya olabilir!" "Cenk sakın ona dokunma!" "Bu is guzellikle olmucak Gizem! Sana duzgunce telefonu uzattım onu ara dedim. Sen aramayarak onun ölmasini secmis oldun!"

"Cenk sakın!" Cenk beni eliyle itti ve cebinden telefonu cıkarttı. Bitini aradı ve hapörlere verdi. "Alo Ahmet!" "Cenk naber kardesim!" "İyi ! Bi is vardı da onun icin aradım seni!" "Tamam abi söyle hallederiz!"