Verloren - Flikken Maastricht

XXXVIII

Wolfs pov
'Eef! Kom je beneden?' roep ik naar boven, wanneer Roel weg is. Eerst is er een korte stilte, maar die wordt snel gevolgd door Eva die de trap af stormt. Ik zet een stap achteruit en sprijd m'n armen om haar op te vangen. Zodra ze in mijn armen ligt draai ik een rondje en zet haar weer neer. Ze drukt haar lippen op de mijne en geeft me een innige zoen. Een zoen die al veel te lang is geleden. Zij denkt daar net zo over en begint de knoopjes van mijn overhemd los te knopen. Ik loop ahteruit en laat me in de woonkamer op mijn rug op de bank vallen, waarna zij bovenop me komt. Op dat moment hoor ik mijn ringtone. Een beetje balend kruip ik onder Eva vandaan en bekijk mijn scherm. Het is Fleur. Ik loop naar de keuken en leun tegen het aanrecht. 'He schat, met mij.' neem ik op. He pap, ik ben het, Fleur. Ik moet je iets vertellen. roept ze vrolijk in mijn oor. 'Nu maak je me wel erg nieuwsgierig. Kom maar op.' Ik heb een vriendje. 'Een...een vriendje? Wat leuk voor je.' probeer ik enthousiast te klinken. Het is niet dat ik haar geen vriendje gun, maar je weet maar nooit met die jongens van tegenwoordig. Drugs, illegale handel en andere shit. 'En, is ie leuk?' vraag ik toch maar. Ik hoor niet eens wat ze allemaal zegt, maar ze is in ieder geval erg onder de indruk van hem. Soms "humm" ik wat, zo lijkt het alsof ik luister. Maar ik moet hangen, doei. Nog voor ik iets kan zeggen hangt ze op. Zuchtend laat ik me via de lage keukenkastjes op de grond zakken en leg ik mijn hoor op mijn knieën. 'Slecht nieuws?' legt Eva haar hand op mijn schouder en komt naast ms zitten. 'Ja.' Aan haar gezicht zie ik dat ze schrikt. 'Nou ja, niet echt slecht. Fleur heeft een vriendje.' Eva begint te lachen. 'Wat?' 'Dat is toch geen slecht nieuws. Dat is hartstikke leuk!' lijkt zij wel enthousiast te zijn. 'Mwha. Er zijn een heleboel foute vriendjes tegenwoordig.' leg ik haar uit waarom ik niet blij ben. 'Maar er zijn ook een heleboel niet-foute vriendjes. Maak je niet zo druk, Fleur redt zich wel.' Oké, daar heeft ze een punt. 'Je hebt gelijk.' mompel ik uiteindelijk toch. Het is een tijdje stil. 'Zullen we maar gaan lunchen?' stelt Eva voor. Ik knik en trek me aan een handvat van een laatje omhoog.

Eva pov
Het is inmiddels al weer 7 uur 's avonds en we hebben wel 2 film gekeken. Wolfs stelde voor om nog een derde te kijken, maar dat zou mij net iets te veel worden. Eigenlijk zou ik verwachten dat ik helemaal gek zou worden van zo'n nutteloze en energieloze dag, maar het beviel me wel. Ik heb nog wel heel even hardgelopen, al vond ik het doodeng om Wolfs alleen te laten. Het waren uiteindelijk maar vijf minuutjes, maar wel vijf minuutjes van sprint. En nu zitten we weer naast elkaar op de bank, allebei in het niets te staren. Dan krijg ik weer een ingeving. 'We zouden nog iets doen, hadden we gisteren gezegd.' Ik kijk naar zijn vragende gezicht. Hij weet duidelijk niet waar ik het over heb. 'We gaan in bad.' Ik zie een hele subtiele verandering in de blik in zijn ogen, wat het precies is weet ik niet. 'Kom.' Ik trek hem aan zijn hand mee naar boven, waar ik het bad weer laat vollopen. Ik trek mijn kleren uit en ik zie dat Wolfs ook al langzaam bezig is. 'Nou, hup. Dat kan wel wat sneller.' help ik met zijn overhemd. Na een tijdje staan we allebei zonder kleren. Wolfs schudt zijn hoofd. 'Nee, Eef. Ik wil echt niet.' kijkt hij angstig naar het water. Ik trek me er niets van aan en stap in bad. Als hij over zijn angst heen wil komen moet hij er ook iets aan doen. Uiteindelijk stapt hij toch achter me in het water. Ik draai me om zodat ik hem aan kan kijken. 'Oke, waar ben je bang voor?' vraag ik. Wow, dit lijkt wel zo'n psychologisch gesprek. 'Gewoon.' 'Gewoon? Wat denk je dat er gaat gebeuren?' probeer ik lief te vragen. Hij geeft geen antwoord, maar staart naar het water. Met mijn vinger onder zijn kin haal ik zijn hoofd omhoog. Ik zie dat er tranen in zijn ogen staan. 'Er gebeurt echt niks. En anders kom ik je redden.' verzeker ik hem. Hij glimlacht kort. Als ik zie dat praten geen zin heeft moet het maar op een andere manier. 'Beide armen in het water.' pak ik zijn armen die zich vastklampen op de rand van het bad. Er stribbelt hij tegen, maar na een tijdje werkt hij toch mee. 'Ontspan.' Ik sluit mijn ogen en heb zijn handen in de mijne. Hij ontspant niet. Dan krijg ik een idee wat nog wel eens zou kunnen gaan werken. Ik buig voorover en druk mijn lippen op de zijne. Eerst werkt hij niet mee, maar na een poosje opent hij zijn mond. Dit gaat in ieder geval al de goede kant op. Met mijn hand strijk ik langs zijn kaak en naar beneden, langs zijn hals en borst, waar ik sierlijke bewegingen op maak. Langzaam ga ik nog meer naar beneden, over zijn buik en daaronder. Als ik "daar" ben aangekomen, stopt Wolfs de zoen en kijkt me aan. Hij glimlacht flauw. Geleidelijk begin ik met mijn hand op en neer te bewegen. Ik merk dat hij begint te ontspannen, nou ja, het is maar wat je ontspannen noemt. Ik glimlach, ik ben sowieso al blij dat hij kan genieten.