Verloren - Flikken Maastricht

XXXI

Eva pov
Ik merk dat ik al aardig moe ben. Misschien is het tijd om te gaan slapen. Ik doe mijn avondroutine en een kwartiertje later lig ik in m'n bed. Ik rol me op in de dekens en ik focus me op de regelmatige tikjes van de klok. Ik tel ze, ik tel zoals ik geleerd had om schaapjes te tellen. Gek genoeg werkt het, want bij 328 val ik in slaap.

Ik draai me om om in Wolfs' armen te liggen en zijn geur op te kunnen snuiven, maar hij ligt er niet. 'Wolfs?' fluister ik zacht. Hij slaapt vast in zijn eigen kamer omdat hij me gister niet wakker wilde maken. Wat is hij toch een schat. Nog ongeveer vijf minuten blijf ik liggen om rustig wakker te worden en dan ga ik eruit. Ik schuif mijn voeten in mijn sloffen en schuif ermee over de vloer richting de woonkamer. Op mijn gemak eet ik m'n dagelijkse broodje kaas en drink ik een glas met chocolademelk. Ik voel dat ik naar de wc moet en zuchtend sta ik op. De deur naar de gang gaat open en al sloffend loop ik langs de kapstok naar de wc. Ik wil al bijna op de wc bril gaan zitten als ik het idee krijg dat ik iets over het hoofd heb gezien. Snel trek ik mijn broek weer omhoog en check ik de kapstok. Wolfs' jas hangt er niet. Mijn blik gaat naar beneden, zijn schoenen ook niet. Met een iets versnelde pas ga ik naar boven waar ik voor Wolfs' deur blijf staan en er zachtjes op klop. 'Wolfs? Ben je daar?' vraag ik. Wanneer ik geen reactie krijg besluit ik de deur maar open te doen en loop een stukje naar binnen. Het is donker, maar ik kan wel zien dat hij niet in z'n bed ligt. Zodra ik er naartoe wil lopen, voel ik dat er iets onderaan mijn slof plakt. Ik haal het eraf en met een beangstigend voorgevoel draai ik de tekst naar me toe. Dag Wolfs, ben ik weer. Jij en je collegaatjes zijn echt ontzettend dom. Ik maak altijd af waaraan ik begonnen ben, dus ook hierbij. Bereid je maar vast voor, want binnenkort ga jij de bodem van de Maas eens van dichtbij bekijken. Gnagna.
Nee, nee dit kan niet waar zijn. Ik wrijf in mijn ogen in de hoop dat ik snel wakker word en dit een verschrikkelijke nachtmerrie blijkt. Ik wrijf en wrijf, maar ik word niet wakker. Het is echt. Ik ren naar beneden en gris mijn mobiel van het kastje en tik Wolfs nummer in. Voicemail, shit. Oke, denk na Eva.  Wat kan ik doen? Mechels, ja ik moet Mechels bellen. Ik sla de sneltoets aan en hij gaat over. Kom op, neem nou op! Ondertussen ren ik weer terug naar boven en kleed ik me aan. Wanneer mijn shirt half over mijn hoofd heb, hoor ik Mechels' stem. Frieda Mechels. 'Mechels, Eva hier. Ik heb een helikopter nodig die de hele Maas uitkamt en opzoek gaat naar Wolfs. Zorg ook dat de waterpolitie klaar staat zodat die kan vertrekken wanneer ik er ben.' Wat is er dan?  'Te lang om uit te leggen. Het komt er in ieder geval op neer dat de bedreigingen niet gestopt zijn en dat Wolfs mogelijk bij de Maas is.' leg ik kort uit. Oke, ik regel het. Ik hang op en stop het in mijn broekzak die ik inmiddels al aan heb. Mijn hardloopschoenen doe ik aan en pak de autosleutels van het kastje om daarna razendsnel te vertrekken.

Nu weten jullie nog niet hoe het gaat met Wolfs xD