Verloren - Flikken Maastricht

XXVI

Wolfs pov
Ik open mijn ogen weer. Eigenlijk sliep ik helemaal niet, maar kennelijk dacht Eva dat wel. Want zij is inmiddels wel in slaap gevallen en voorzichtig bevrijd ik mijn hand uit die van haar. Ik voel een druk op mijn blaas, dus het is hoog tijd om een bezoekje aan de wc te brengen. Eva slaapt en het is ook een beetje gênant om haar om deze reden wakker te maken. Ik druk mezelf met nog trillende armen omhoog en probeer op te staan. Het lukt wel. Maar na een paar passen begeven mijn benen het en zak ik als een zoutzak in elkaar en zie ik de grond met een hoge snelheid op me afkomen. De klap is door m'n hele lichaam te voelen. Kennelijk heb ik mezelf toch iets overschat.

Eva pov
Door een harde klap ontwaak uit mijn slaap. Tot mijn schrik zie ik dat Wolfs niet op de bank zit maar een paar meter verderop kreunend op de grond ligt. Gelijk veer ik op en hurk ik bij hem. 'Wat heb jij nou weer gedaan?' In plaats van dat hij netjes antwoord geeft, kraamt hij alleen maar kreunen uit. Ik zet mijn hand onder zijn elleboog en zo help ik hem om weer rechtovereind te komen. Hij gaat gelijk op de bank zitten en verbergt zijn gezicht in zijn handen. Ik kom naast hem zitten en sla mijn arm om zijn schouder. 'Je had me wel mogen vragen, hoor.' Met tranen in zijn ogen kijkt hij me aan. 'Hé, het geeft niet. Jij kan er niks aan doen.' probeer ik hem een beetje te troosten. 'Maar wat wou je doen? Had je dorst?' Hij schudt zijn hoofd. 'Ik moet naar de wc.' zegt hij zacht. 'Dat is toch niks om je voor te schamen?' 'Ik zacht dat je me dan misschien zwak zou vinden of zoiets.' 'Nee joh, gekkie. Een verdovend middel werkt niet voor niets verdovend. Nou, hup. Ik help je.'

Het is alweer etenstijd en nu ben ik aan het koken. Nou ja, het is maar wat je koken noemt. Ik ben soep aan het opwarmen en er staan broodjes in de oven. Wolfs leest een boek om de tijd te doden. 'Eva, de oven moet nu uit.' geeft hij me een tip. 'Oja, shit.' Ik ren naar de oven en doe hem snel uit. Wanneer ik de klep open doe, zie ik dat de broodje nog niet aangebrand zijn. Wel hebben ze een iets te donker kleurtje gekregen. 'Het is vast nog wel eetbaar.' De broodjes doe ik allemaal bij elkaar in een bak en zet die midden op tafel. 'Kom je?' Wolfs staat op en schuift aan. Gelukkig hoef ik hem nu niet meer te helpen. Het middeltje is zo te zien zo goed als uitgewerkt. 'Je vergeet de soep.' zegt Wolfs droog wanneer ik ook aan wil schuiven. Ik rol met mijn ogen en sta weer op om de soep in 2 kommen te doen, één voor mij en één voor Wolfs. 'Wenst u nog iets anders?' vraag ik spottend maar met een grijns op mijn gezicht. 'Nee, het is wel goed zo. Nog even oefenen en je kan kok worden.' grapt hij. 'Ha-ha-ha.'

Wolfs pov
'Zullen we gaan slapen?' vraag ik al gapend. 'Hmmm.' Eva leunt tegen me aan met haar hoofd rust op mijn borst. 'We kunnen ook hier slapen.' stel ik voor als het er niet naar uitziet dat Eva actie gaat ondernemen. 'Mmm, ja.' Eva slaapt al bijna. Ik leg mijn hoofd tegen die van haar en ik concentreer me op mijn ademhaling. Zo hoef ik niet aan alle ellende om en rond mij heen te denken. Langzaam maar zeker begin ik steeds regelmatiger adem te halen, wat betekent dat ik ontspan. Ik sluit mijn ogen om een lange, maar rustige nacht tegemoet te gaan.