Verloren - Flikken Maastricht

V

Wolfs pov
Ik lig in mijn bed en zit steeds te piekeren over deze dag. Hoe kan het dat ik in slaap ben gevallen op het bureau?! Dat is echt een raadsel voor mij. Eva ergerde zich kapot aan mij, dat zag ik gewoon. Maar ik kon er niks aan doen. Morgenavond is dat personeelsfeest, dus dan moet ik wel een beetje uitgerust zijn. Dat betekent goed slapen dus. Dan doe ik dat maar. Ik draai me om en sluit mijn ogen.

Zodra ik wakker word, merk ik dat ik goed uitgerust ben. Gelukkig maar. Ik sta op en loop naar beneden waar ik Eva aan de tafel aantref. 'Goeiemorgen.' groet ik haar. 'Lekker geslapen?' vraagt ze geïntresseerd, maar de sarcasme druipt er vanaf. Ik loop naar haar toe en leg mijn hand op haar schouder. 'Eef,' zucht ik, 'het spijt me van gister oké? Het zal niet meer gebeuren.' Ze daait zich om en kijkt me aan. 'Waar doe jij nou zo moeilijk over?' vraag ik als ze nog niks heeft gezegd. 'Ik weet het niet.' Ze wendt haar ogen af. 'Ik zit in mijn maandelijks periode.' zegt ze zacht. Dat verklaart een hoop. Ik pak haar arm en trek haar omhoog zodat ze tegenover me staat. Mijn armen leg ik over haar schouders en druk haar tegen me aan. Even later voel ik haar armen ook om mij heen. 'Het spijt me.' zegt ze tegen m'n borst. 'Het is al goed.' fluister ik. 'Mag ik verder?' vraagt ze als ik haar nog steeds vast heb. 'Eeh, ja natuurlijk.' laat ik haar gauw los. Ik was even teveel van dit moment aan het genieten. We gaan verder waarmee we bezig waren en een kwartier later rijden we de parkeerplaats van het politiebureau op. Dan hoor ik mijn ringtone. Ik graai mijn mobiel uit mijn binnenzak en kijk op het scherm. Fleur Wolfs. Ik schuif het groene icoontje naar rechts en breng hem naar mijn oor. 'Hai schat. Met mij.' Hey, met Fleur. Ik dacht: we hebben elkaar al lang niet meer gezien, dus heb je misschien zin om vanavond iets samen te eten? Ik betaal. 'Aaii, vanavond kan ik niet. Dan hebben we een personeelsfeest. Morgen misschien?' Oke, dat kan ook wel. Ik kom morgen dan wel om half zes naar De Ponti. 'Ja, is goed. Zie ik je dan. Doeidoei.' Ik hang op en loop Eva achterna naar binnen. 'Was dat Fleur?' vraagt ze nieuwgierig. 'Hoe weet jij dat?' 'Als Fleur belt, neemt je altijd op met: hai schat, met mij.' grinnikt ze. 'Ooh, ik snap het al. Ze vroeg of ik morgen iets met haar ging eten.' 'Gezellig. En dan laat je mij zeker weer alleen.' 'Jíj begrijpt het.' grinnik ik nu ook. Ze schudt lachend haar hoofd en start haar laptop op.

Evapov
'Kom je Wolfs. Het is vier uur, we gaan ons klaar maken.' Ik pak mijn jas van de stoelleuning en trek hem aan. 'Klaar maken?' kijkt hij me verbaasd aan. 'Het personeelsfeest, weet je nog?' Nu begint erook bij hem een belletje te rinkelen. Hij staat ook op en samen lopen we naar de auto om naar De Ponti te vertrekken.

Ik sta voor mijn kast en heb er al verschillende dingen uitgepakt maar toch weer terug gelegd. Wat moet ik in hemelsnaam aan? Het wordt sowieso iets simpels. Uiteindelijk houd ik het bij een lichtgrijs blousje en een zwarte, strakke spijkerbroek. Niet echt bijzonder, maar ik vind het goed genoeg. Ik werk mijn make-up nog wat bij en dan ben ik er klaar voor. Nog een laatste keer kijk ik in de spiegel en ga daarna opzoek naar Wolfs. Al snel vind ik hem in zijn slaapkamer. Hij heeft alleen een broek aan en is op dit moment bezig om zijn overhemd aan te doen. Ik kan het niet voorkomen dat mijn ogen blijven hangen bij zijn ontblote bovenlichaam. Het staat echt ontzettend aantrekkelijk. Hij ís gewoon ontzettend aantrekkelijk. Jammer genoeg begint hij met het dicht knopen van de knoopjes. 'Is er iets?' vraagt Wolfs die mij aanwezigheid waarschijnlijk nogal vreemd vindt. Ik voel mijn wangen kleuren. 'Nee, ik vroeg me gewoon af of je al klaar was.' Hij trekt zijn wenkbrauwen op. 'Bijna.' is zijn antwoord. Als ik zie dat hij wat zit te klooien met zijn kraag, stap ik naar hem toe om te helpen. Ik vouw het netjes. Zijn adem is te voelen op mijn gezicht, zo heerlijk. Het liefst zou ik hier eeuwen willen blijven staan, maar dat kan niet. Ik zet een stap achteruit en probeer oogcontact te vermijden, wat aardig lukt. 'Ik wacht beneden wel op je.' deel ik hem mee. 'Is goed. Ik kom er zo aan.' Diep in gedachten loop ik zijn kamer uit naar beneden. Hoe zouden zijn lippen voelen? Hoe zou het zijn om in zijn armen wakker te worden? Daar droom ik de laatste tijd vaak over. Ondanks dat hij soms het bloed onder mijn nagels vandaan haalt, is hij de leukste en knapste man die ik ooit heb leren kennen. Ik droom vaak dat hij net zoveel van mij houdt als dat ik van hem doe. Een verliefde zucht verlaat mijn mond. 'Is het zo zwaar?' grinnikt Wolfs achter me waardoor ik uit mijn gedachten opschrik. 'Eeh, nee hoor. Hoezo?' 'Je zuchtte zo hard.' 'Ooh. Oeps. Maar ben je klaar? Dan kunnen we gaan.' Hij knikt en opent de voordeur al.

Ff iets heel anders: Is het 'Ik hou van jou' of ik houd van jou'? Of maakt het niet uit? Want je leest het allebei wel namelijk...