သက်တန့်ရောင် မိန်းမပျို Book 1 (MMTranslation)

အပိုင်း -၁၈၈ ( အရှက်မရှိခြင်း )

သို့သော်လည်း ဤသည်က သူမ အပျော်စောနေခဲ့ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ တိုင်းအဆင့် စာမေးပွဲတွင် ခရိုင်အဆင့်၊ စီရင်စုအဆင့်၊ တိုင်းအဆင့်ဆိုပြီး အဆင့် သုံးဆင့်ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ခရိုင်အဆင့် စာမေးပွဲဆိုသည်မှာ ပထမဆုံး ခြေလှမ်းမျှသာ ဖြစ်သည်။ ဧပြီလမှာတော့ အဘွားကြီးကျန်းက ကြီးမားတဲ့ မျှော်လင့်ချက်နဲ့အတူ သားဖြစ်သူကို စီရင်စုမြို့ဆီ လိုက်ပို့ပေးခဲ့သည်။ အဲ့ဒီမှာ သူမက သားဖြစ်သူကို တစ်ခါတည်း စာမေးပွဲအောင်ပြီး တိုင်းအရာရှိအနေနဲ့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ ဟုဆိုကာ အားပေးခဲ့သည်။

သို့ပေမဲ့မျှော်လင့်ချက် မြင့်မြင့်ထားလေလေ စိတ်ပျက်မှု ကြီးမားလေလေ ဖြစ်သည်။ ယွီပေါ်က စီရင်စုအဆင့် စာမေးပွဲကျခဲ့တာကြောင့် တစ်အိမ်လုံးမှာ စိတ်တင်းကြပ်ပြီး စိတ်ဓာတ်ကျတဲ့ အငွေ့အသက်တွေ ဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့ရတယ်။ အဘွားကြီးကျန်းဆို ခါးသက်စွာနဲ့ တစ်ယောက်တည်း ကြိတ်ငိုရတဲ့အထိပင်။
သို့သော်လည်း ယွီပေါ်ကတော့ စာမေးပွဲကျရတာ သူတက်တဲ့ ကျောင်းမကောင်းလို့ဆိုပြီး စာသင်ကျောင်းကို လွှဲချတယ်။ ရုံရွှမ်စာသင်ကျောင်းက ကျောင်းသားဆယ့်ရှစ်ယောက်ကတော့ စီရင်စုအဆင့် စာမေးပွဲကို ခန့်မှန်းထားသလိုပဲ အောင်မြင်ခဲ့တယ်။ အောင်ရုံတင် မကသေး အဆင့်ကောင်းကောင်းတွေပါ ရရှိခဲ့တယ်။ အခုဆို သူတို့အားလုံးက တိုင်းအဆင့် စာမေးပွဲဖြေဖို့ စောင့်နေရုံပဲ! သူတို့တွေ တိုင်းအရာရှိ တစ်ယောက်ရဲ့ တရားဝင်ရာထူးကို ရသွားရင်တောင် ဒါက အံ့ဩစရာ ဖြစ်နေမှာ မဟုတ်ပေ။

စီရင်စုအဆင့် စာမေးပွဲပြီးလို့ မကြာခင်မှာပဲ ယွီပေါ်က ရွာကို ပြန်လာပြီး တကယ်လို့ ရုံရွှမ်စာသင်ကျောင်းမှာသာ တက်ရင် နှစ်နှစ်အတွင်း တိုင်းအရာရှိ ရာထူးကို ရနိုင်တယ်ဆိုပြီး လာပြောခဲ့တယ်။ အရင်က အခွင့်အရေး မရှိခဲ့ပေမယ့် အခု သူ့အား ရုံရွှမ်ကျောင်းကို ဝင်ခွင့်ရအောင် ကူညီပေးမယ့် အံ့ဩစရာကောင်းတဲ့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကို ရခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ငွေနည်းနည်း လောက်တော့ လိုနေတယ်။

အဘွားကြီးကျန်းက ထိုအကြံကို ချက်ချင်းပဲ စိတ်ဝင်စားသွားတယ်။ သူမလို စာမတတ် ပေမတတ် ငါးစိမ်းသည်တောင် ဒီရုံရွှမ်ကျောင်းရဲ့ ကြီးမားတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်တွေကို ကြားဖူးတယ်။ ရုံရွှမ်ကျောင်းဆိုတာက တော်ဝင်စာမေးပွဲမှာ ရွှေတံဆိပ်ဆု၊ ငွေတံဆိပ်ဆုရတဲ့ ပညာရှိတွေကိုပါ မွေးထုတ်ပေးနိုင်ခဲ့တာ!! တကယ်လို့ သူမသားသာ အဲ့ဒီကျောင်းမှာ တက်ပြီး နာမည်ကြီး ဆရာတစ်ယောက်နဲ့သာ သင်လိုက်ရင် စာမေးပွဲအောင်ဖို့ဆိုတာ လက်တစ်ကမ်းအလိုမှာပဲ! ဟားဟား... သူမကတော့ မကြာခင် အရာရှိရဲ့အမေ ဖြစ်တော့မှာပါလား!!