ငါးႏွစ္ခန႔္ၾကာေသာအခါ သူမေမေမဆံုးပါးသြားၿပီးတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သြားေသာခ်စ္ရသူကို ႏွင္းႏွင့္တူတူေခၚထားခဲ့သည္။ႏွင္းမွာ Englishႏွင့္ေက်ာင္းၿပီးကာ မိဘလက္ငုပ္လက္ရင္းျဖစ္ေသာေရႊဆိုင္လုပ္ငန္းႏွင့္သစ္လုပ္ငန္းကိုဆက္လက္လုပ္က
ႏွင္းကအျပင္ထြက္အလုပ္လုပ္ေနေသာ္လည္း သူမကိုအိမ္၌ဘာမွမလုပ္ရေအာင္ အိမ္အကူကအစထားေပးၿပီး ေျခေမႊးမီးေလာင္လက္ေမႊးမီးမေလာင္ထားသည္ကႏွင္းမွစစ္ေတာ့သည္။တစ္ခုခုဆိုလ်ွင္ကေလးငယ္ေလးကဲ့သို႔အရိပ္တၾကၫ့္ၾကၫ့္ခ်စ္ေနရေသာႏွင္းက -
"ေဝ"
"ႏွင္းေျပာတာနားမေထာင္ဘူး"
"ဒီပန္းအိုးေတြကိုၿခံထဲကအလုပ္သမားေတြေခၚေရြ့ခိုင္းတာမဟုတ္ဖူး"
"အသက္ကငယ္ေတာ့တာမဟုတ္ဖူး"
"မေတာ္လို႔ ခါးေတြဘာေတြနာသြားရင္ ႏွင္းပဲစိတ္ပူရမွာ"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကေလးရယ္"
"ခ်ထား ခ်ထား ဒီမွာ"
"ေဟ့ အိမ္ထဲက ဘယ္သူရိွလဲ"
"လာပါၿပီမမ"
"ေအး ေမာင္တိုး ဒီပန္းအိုးေတြကိုေနာက္ခါမင္းေရြ့ေနာ္ ေဝေရြ့တာျမင္ရင္ မင္းအျပစ္ေနာ္"
"ေဟာေတာ္ ကေလးကလည္း ေဝဘာသာေရြ့တာပါ"
"မဆိုင္တဲ့လူေတြေအာ္ေငါက္မေနပါနဲ႔"
"ေငါက္ပါေစ အန္တီေဝရာ မမကအန္တီကိုစိုးရိမ္လို႔ပါ"
"ၾကၫ့္ ေမာင္တိုးေတာင္သိတယ္"
"သြားၾကစို႔ ေဝ ႏွင္းဗိုက္ဆာေနၿပီ"
"ဘာဟင္းခ်က္လဲ"
"လိုက္ၾကၫ့္ေလ"
"ဒီေလသံအတိုင္းဆိုေသခ်ာလက္စြမ္းျပထားပံုပဲ"
"ဟုတ္ပရွင္ ေဟာဒီကေလးအတြက္ ေဝကိုယ္တိုင္ခ်က္ထားတာ"
"အားးးးအေျပာနဲ႔တင္ဗိုက္ျပၫ့္ကုန္ပါၿပီ"
ေန့လည္ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္းႏွင္းကအိမ္ျပန္စားေလ့ရိွသည္။သူမကလည္းႏွင္းအတြက္အိမ္ရွင္မတာ၀န္ကိုေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ရင္း တစ္ေန့တစ္မ်ိဳးမရိုးရေအာင္ခ်က္ေကြၽးေလသည္။ႏွင္းတို႔အိမ္ကေလးမွာ အခ်စ္တို႔ႏွင့္ျပၫ့္လ်ွမ္းေနၿပီး ရန္ျဖစ္သံၾကားရသည္ကရွားသည္။ျဖစ္လိုက္လ်ွင္လည္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္သ၀န္တိုရင္းျဖစ္ၾကသည့္ျပႆနာေလာက္သာရိွသည္။
