အဝေးကကြည့်နေရသော နှင်းအဖို့ ကိုယ်တိုင်ချစ်ရေးဆိုကာ ကြည်နူးနေရသကဲ့သို့ခံစားရသည်။တီချယ်ငုံနှင့်ညိုမီအဆင်ပြေသွားသည်ကိုမြင်ရ၍ နှင်းပါမျက်ရည်ဝဲလာပြီး မြန်မြန်လက်ဖြင့်သုတ်လိုက်သည်။ထိုစဉ်နောက်က ဖက်ကနဲနှင်းကျောကိုရိုက်လိုက်၍ ဒေါသတကြီးပြန်လှည့်လိုက်ရာ သူမဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ကာ -
"သူငယ်ချင်းနဲ့ဆရာမကိုအရောက်ပို့နေတာပေါ့ဒါက"
"အဲ....ဟုတ်ပါတယ် ဒါပေမယ့်ညိုမီကမိကောင်းဖခင်သားသမီးပါ တီချယ်ငုံကံကောင်းပါတယ်"
"လူကြီးကျလို့သူ့ကိုယ်သူ"
"မျက်ရည်လေးစမ်းတမ်းစမ်းတမ်းနဲ့"
"မသိရင်သူ့သမီးကိုအိမ်ထောင်ချပေးလိုက်ရတဲ့အမေလိုလို"
"တီချယ်ကပြောတော့မယ် နှင်းက ညိုမီအတွက်ရော တီချယ်ငုံအတွက်ပါပျော်လို့ပါ"
"ဖူးငုံကိုဟိုလိုလိုဒီလိုလိုခေါ်သွားကတည်းက မရိုးသားလို့လိုက်ကြည့်တာ"
"ထင်တဲ့အတိုင်းမြှားနတ်မေလုပ်နေတာ"
"မြှားနတ်မေက မကောင်းဘူးလား တီချယ်"
"ချစ်ခြင်းတွေကိုဖန်ဆင်းပေးတဲ့နတ်တစ်ပါးလေ"
"တီချယ်ရော ညိုမီနဲ့တီချယ်ငုံကိုသဘောမတူဘူးလား"
"အဲ့တာဖူးငုံသဘောလေ ကျုပ်ကချိုတယ်လည်းမပြောဘူးခါးတယ်လည်းမပြောဘူး"
"အပျိုကြီးတွေများ လက်ပေါက်ကပ်ချက်"
(နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်ချိုးကာပြောရင်း)
"ကိုယ့်ဆရာမကိုယ်ပြောပြန်ပြီ"
"ပြောဦး ပြောဦး"
(နှင်းဗိုက်ခေါက်လေးကိုလိမ်ဆွဲလေသည်)
"အား......တီချယ်ကလက်ကအရင်ပါတာပဲအမြဲ"
"နာတယ် လွှတ်ပါတော့ မကြိုက်ဖူးဆို နှင်းမခေါ်တော့ပါဘူး"
"သမီးလေ တီချယ်ငုံတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်းစိတ်ကူးယဉ်မိတယ်သိလား"
"အမယ်.....စိတ်ကူးကယဉ်တတ်သေးတယ်ပေါ့"
"သမီးကညိုမီနေရာ တစ်ဖက်က တီချယ်ငုံနေရာမှာ သနပ်ခါးပန်းတွေဝေနေအောင်ပန်ထားတဲ့အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်"
