နှင်းတို့စာသင်ခန်းမှာ Hallခန်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး ယောင်္ကျားလေး Rollနှင့်မိန်းကလေးRollဟူ၍ နှစ်ခြမ်းခွဲထားသည်။အလယ်နှင့်ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် ဆရာမများလှည့်ပတ်သွားလာရန်ဟထားသည့်လမ်းလေးများရှိသည်။စာသင်သည့်ကျောင်းသားကျောင်းသူအရေအတွက်မှာများလွန်း၍ Microphoneနှင့်stageပေါ်မှသင်ရလေသည်။
နှင်းသည်ထိပ်ဆုံးတန်းတွင်မထိုင်ပဲနောက်ဆုံးတန်း၌သာထိုင်လေ့ရှိသည်။အကြောင်းပြချက်ကြီးကြီးမားမားမှာ ဆရာမများနှင့်အနီးကပ်နေရသည့်အခါ စိတ်ကြဉ်းကျပ်လာသောကြောင့်ဟူ၍ဖြစ်သည်။ဒီနေ့ညမှာလည်း နှင်းနှင့်ညိုမီ အင်္ဂလိပ်စာအချိန်ကို ကပ်သီလေးအချိန်မှီရောက်သွားသည်။တရားခံမှာ ညိုမီကြောင့်ပင်။မယ်လှချင်၏မပြီးနိုင်သောပြင်ဆင်မှုများက နှစ်ယောက်လုံးစာသင်ခန်းကိုဣန္ဒြေရရမသွားရပဲ ဒုန်းပြေးရလေသည်။တစ်ခါတစ်ရံအလှက ရင်မောရတတ်ပေသည်။ညိုမီအလှကြိုက်မှုကြောင့် နှင်းပါအချောင်ပြေးရလေသည်။လှတာကြိုက်ရင် ညစာခက်မယ်ဆိုသည့်စကားကို သတိရမိသည်......လှတာကြိုက်လို့ ညစာသင်ချိန်ကိုခက်ခက်ခဲခဲပြေးလွှားသွားနေရသည်မဟုတ်ပါလား....
အင်္ဂလိပ်ဆရာ ဆရာဦးမျိုးနောင်မှာ နှင်းတို့မြို့တွင်နာမည်ရသောကျုရှင်ဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။စာအသင်အပြကောင်းသလောက် အရိုက်လည်းကြမ်းသည်။Grammer patternများကျက်ခိုင်းပြီး အလွတ်ဆိုခိုင်းသည့်အခါ တစ်လုံးမှားတစ်ချက်ရိုက်စနစ်ကိုကျင့်သုံးသည့်သူဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့်ကျောင်းသားများအားလုံးဦးမျိုးနောင်အချိန်ဆိုလျှင်အသက်ပင်၀၀မရှုရဲကြပေ။ဆရာဦးမျိုးနောင်ကအမြဲသဘောဆိုးသည့်ဆရာတော့မဟုတ်ပေ။သူ့စာကိုမလေးစားပဲ အပျင်းကြီးစိတ်မ၀င်စားသည့်အခါမျိုးကိုတွေ့လျှင်သာ ဒေါသထွက်တတ်သည်။
ဆရာဦးမျိုးနောင်အချိန်ဖြစ်၍ ညိုမီနှင့်နှစ်ယောက်သားအပြေးလေးနောက်ဆုံးတန်းတွင်၀င်ထိုင်လိုက်ပြီး သင်လိုက်ကြသည်။ညိုမီကဆရာဦးမျိုးနောင်အချိန်ကိုစိတ်မ၀င်စားသော်လည်း ကြောက်ရသဖြင့်စိတ်၀င်စားချင်ယောင်ဆောင်သည်။နှင်းသည်ဘာသာရပ်တိုင်းကိုစိတ်၀င်တစားသင်ယူတတ်သူဖြစ်၍ အင်္ဂလိပ်စာကိုလည်းဆရာပြောသမျှကို ဖောင်တိန်လေးနှင့်သေချာလိုက်မှတ်လေသည်။နှင်းကိုဆရာက ဒီနှစ်အတွက် D+စာရင်းထဲ၌ထည့်ထားသည်။နှင်းလည်းဆရာကပြောထားဖူး၍ သေချာအာရုံစိုက်ကာကြိုးစားလေသည်။
