မိုးကသဲသဲမဲမဲရြာေနၿပီး အေဆာင္တစ္ခုလံုးမီးမိွတ္အိပ္ေနၾကသၫ့္အခ်ိန္တြင္ အေဆာင္ေအာက္က တံစက္ၿမိတ္တြင္ေမွာင္ႀကီးမဲမဲငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ က်လာေသာေရစက္ကေလးမ်ားကို ေဆာ့ကစားလ်က္သီခ်င္းသည္းေနသံသဲ့သဲ့ေလးတစ္ခု......မိုးရြာသၫ့္အခါအလိုလိုအိပ္မေပ်ာ္ေတာ့၍ မိုးသံမ်ားကိုနားေထာင္ေနသူတစ္ေယာက္.....မိုးသံမ်ားၾကားအိပ္မေပ်ာ္ျခင္းမ်ားျဖင့္အခန္းမီးဖြင့္ကာ တံခါးဖြင့္ၿပီးေျခေညာင္းလက္ဆန႔္လုပ္ေလသည္။
ေျခေညာင္းလက္ဆန႔္လုပ္ရင္းသူမ ႏွင္းတို႔အခန္းေလးကိုၾကၫ့္လိုက္မိသည္။ဒီအခ်ိန္ဆိုမိုးေအးေအးႏွင့္ထိုကေလးအိပ္ေနေလာက္ၿပီေပါ့.......အိပ္ေနသၫ့္မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ခြင့္ရသၫ့္ႏွင္းလက္ဒဏ္ရာရသၫ့္ေန့ေလးကိုျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။ထိုကေလးမေလးကို ၾကၫ့္ေနရင္း နမ္းပစ္ခ်င္သၫ့္စိတ္မ်ားကိုထိန္းထားရသၫ့္ထိုည......တစ္ခါတစ္ခါၾကၫ့္ေနရင္း ေဒါသထြက္မိသၫ့္အခ်ိန္မ်ားလည္းရိွသည္။ဆရာမမ်ား၏အခ်စ္ေတာ္ကေလးျဖစ္သၫ့္အေလ်ာက္ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ထိုကေလးကိုခ်စ္ၾကေသာဆရာမ်ားကိုျမင္ေနရသည္မွာ သူမႏွလံုးသားသို႔မီးေတာက္တစ္ခုႏွင့္ထိုးဆြသၫ့္ႏွယ္ခံစားရသည္။
သို႔ျဖစ္၍ထိုကေလးမအေပၚ မၾကာခဏဆိုသလိုစိတ္တိုမိသည္။ဤအရာသည္စိတ္ဆိုးသင့္သၫ့္အေၾကာင္းအရင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ထိန္းခ်ဳပ္ရခက္ေသာစိတ္တို႔ေၾကာင့္ ထိုကေလးမကိုမာမာထန္ထန္ဆက္ဆံမိသည္။အရာရာသည္စိတ္ထဲကမပါေသာ္လည္း ေျပာမိဆိုမိသည္။ေျပာဆိုၿပီးလ်ွင္လည္း ထိုကေလးစိတ္တြင္ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္မည္ကိုလည္း ထပ္တိုးပူပန္မိျပန္သည္။အစိုးမရေသာစိတ္ႏွင့္သံေယာဇဉ္ပါးပါးေလးသာအုပ္ထားေသာ အခ်စ္စိတ္တို႔က တိုးထြက္ခ်င္ေနခဲ့ၿပီ........
မိုးစက္မ်ားကို၀ရန္တာမွၾကၫ့္ေနရင္းအေဆာင္ေအာက္ထပ္သို႔အေပါ့သြားရန္ ထီးေလးယူကာ လက္ႏိွပ္ဓာတ္မီးႏွင့္ေလွကားမွဆင္းလာခဲ့သည္။အေပါက္၀ေရာက္ေသာအခါမိမိေရ႔ွတြင္ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေသာအရိပ္တစ္ခုကိုေတြ့ရသည္။ညႀကီးေမွာင္ေမွာင္မဲမဲမို႔လူစိမ္းလား ေက်ာင္းသားလားသိရေအာင္ ဓာတ္မီးထိုးၾကၫ့္လိုက္ရာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္၍ အသံျပဳ၍ -
