"ဆရာမႏွင္းမခ်ဳပ္ရဲဘူး"
"သမီးရယ္ လိမၼာပါတယ္ခ်ဳပ္လိုက္ေနာ္ ဒါမျွမန္ျမန္က်က္မွာအနာက"
"သမီးမခ်ဳပ္ခ်င္ဘူးေဒါက္တာ"
"ကဲပါဒါဆိုဒီလိုလုပ္ ခ်ဳပ္သလိုျဖစ္ေအာင္ပတ္တီးနဲ႔တင္းၿပီးစည္းေပးလိုက္မယ္"
"တစ္ပတ္ေလာက္မလႈပ္ရဘူး ၾကားထဲအနာကေသြးေတြဘာေတြထြက္လာရင္ဆရာ့ဆီျပန္လာကေလးမ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါေဒါက္တာ"
"ဒါဆိုေဆးထၫ့္မယ္နည္းနည္းစပ္မယ္ေနာ္ဗ် ခဏသည္းခံကေလးမ"
"သံနဲ႔ထိုးမိတာမို႔ေမးခိုင္ကာကြယ္ေဆးပါထိုးေပးလိုက္မယ္ စိတ္ခ်ရေအာင္"
"ရပါတယ္ေဒါက္တာ"
ဆရာ၀န္မွႏွင္း၏ေပါက္ၿပဲေနေသာဒဏ္ရာအက္ေၾကာင္းထဲသို႔ေဆးထၫ့္ေနရာ ႏွင္းမွာစပ္လြန္း၍မ်က္ရည္ေလးမ်ားဝဲေနေလသည္။သို႔ေသာ္အသံတစ္ခ်က္မွမထြက္ပဲ အံႀကိတ္လက္သီးဆုပ္ထားသည္။ႏွင္းပံုစံကိုေဘးကျမင္ေတြ့ေနရေသာညိုမီ၊ပိုပို၊၀တီတို႔မွာလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းေပ။ႏွင္းကိုယ္တိုင္မွာ ဒဏ္ရာအနာတရေၾကာင့္မ်က္ရည္ဝဲေနေသာ္လည္း သူ႔စိတ္ထဲတြင္တစ္ေယာက္ေသာသူမ်က္ႏွာကိုျမင္ေယာင္ရင္းနာၾကင္မႈကိုသည္းခံေနရသည္။
ႏွင္းလက္ကိုေဆးထၫ့္ပတ္တီးစီးေပးၿပီး ဆရာ၀န္ကတစ္ပတ္စာေသာက္ေဆးမ်ားေပးလိုက္သည္။ဆရာမေဒၚမ်ိဳးမ်ိဳးခိုင္က ႏွင္းကိုလိုက္ပို႔ရန္လိပ္စာေမးရာ -
"သမီးအိမ္ဖုန္းနံပါတ္ေျပာဆရာမကို"
"ဒီပံုနဲ႔ကေက်ာင္းတစ္ပတ္ေလာက္နားၿပီးမျွပန္တက္ က်န္တာသမီးအတန္းပိုင္နဲ႔ဆရာမၾကၫ့္ရွင္းလိုက္မယ္"
"အိမ္ဖုန္းနံပါတ္ကရိွတာကရိွပါတယ္ဆရာမ ဒါေပမယ့္ေဖေဖကအလုပ္ကိစၥနဲ႔အေဝးမွာ ေမေမကလည္းဒီေန့မနက္မွဖြားဖြားေနမေကာင္းလို႔ျပည္ကိုခဏသြားတယ္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာမွာ"
"သမီးကိုေဘာ္ဒါပဲလိုက္ပို႔ေပးပါလားဆရာမ"
"ဖူးငံုတို႔ေဘာ္ဒါလားသမီး"
"ဟင္ ဆရာမသိတယ္"
"သိတာေပါ့သမီးရဲ့ ဖူးငံုရယ္ဆရာမရယ္သမီးအတန္းပိုင္ကအထက္တန္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္းေတြ"
Episode - 9(Zaw gyi)
Começar do início
