I'm Crazy In Love With A Runaway Badboy Prince

chapter 21

Inabot ni Mrs. Park ang platong may lamang kanin sa akin. Sabay kaming kumakain ng tanghalian na parang tunay na pamilya. Ilang linggo na ring kasama ko sila kaya medyo nasanay na ako sa presensya nila. Pero iba parin talaga kapag tunay na magulang ang kasama sa hapagkainan.

Dati nagagawa ko lahat ng gusto ko. Kahit ang pag-hindi ko at kapag ayaw kong kumain. Pero ngayon parang hindi ako makatanggi dahil nahihiya ako. Natatablan rin talaga ako ng hiya. Lalo na kapag Mrs. Park Hye rain ang nagluto. Pinaghirapan niya kasi. Meron naman kaming dalawang katulong pero si Mrs. Park Hye rain parin ang tagapagluto sa kinakain namin.

"I was been in palace," entro ni Mr. Park. "Crown prince said you have to prepare yourself after dinner because he'll get you here."

Natigilan ako sa pagsubo nang marinig ko ang tinuran ni Mr. Park Dong min. Wala siyang binanggit na pangalan pero tiyak na ako ang sinasabihan niya. Nang tumingin ako sa kanya, nakatingin na rin siya sa akin.

"Where are we going?" I asked him in polite manner. "It's already night."

"I don't know, Hye Ssa." Mr. Park Dong min shrugged his shoulders. "Pinagbilin lang niya sa akin," he response.

I finished my dinner in a minute. Tapos umakayat ako ng kwarto para maghanda. I was excited to see Soo-joon again. Pero mas nananabik akong malaman kung saan niya ako dadalhin.

Dinala ako ni Soo-joon sa daungan ng yate. Mag-isa niya akong sinundo sa bahay at kasalukuyang dalawa lamang kami na sumasakay sa isang yate. halata talagang tumakas lamang siya sa palasyo dahil hindi niya kasama ang kanyang mga bodyguard at si Mr. Johnny Park.

Inalalayan ako ni Soo-joon papasok ng yate. Nakasuot ako ng mini skirt at siya naman ay simple black T-shirt at pants lang. May cap pa itong suot saka mask. Sinadya niya siguro ito para walang makakakilala sa kanya kung may makakakita sa amin. He is the crown prince and the next emperor of North Korea. He needs to double protect his self.

"Dito ka lang, babalik ako. Papaandarin ko lang ang yati," paalam ni Soo-joon.

"okay," Sagot ko sabay tango.

Iniwan ako ni Soo-joon sa bow deck ng yatch. Hanggang sa tumatakbo na ang yati hind parin siya bumabalik habang nakatanaw ako sa daungan na unti-unting lumalayo. Hanggang sa hindi na ito maabot ng aking paningin at ang nakikita ko na lamang sa paligid ay ang malawak na tubig.

Huminto ang yatch bago ako binalikan ni Soo-joon sa pinagbilinan niya sa akin. Humarap ako sa kanya nang nakangiti, ganoon din siya. Niyakap niya ako, ganoon din ako. Ang nararamdaman ko lamang habang yakap-yakap namin ang isat-isa ay walang katapusang kilig.

"Masaya ako na kasama kita ngayon dito," sabi niya. "I can't believe your here with me hugging me like there's no tomorrow."

"Ako rin, masaya ako na kasama kita." Malumanay kong sabi. "Sana habang buhay na ito, no..."

Dumungaw ako sa mukha ni Soo-joon. Nakatingin pala siya sa akin kaya nagkatitigan kami, mata sa mata. Sumeryoso siya ganoon din ako. Parang may gusto siyang sabihin pero hindi niya masabi. Iyon ang nararamdaman ko sa pagiging seryoso niya.

Pinisil ko ang pisngi niya. Nawala ang pagiging seryoso nito at napalitan ng ngisi. Lumapit ang mukha niya sa akin saka humalik sa tangkay ng ilong ko bago sa aking noo. Napangiti na lamang ako sa kilig. Every moment we spend time in yatch I cherish it. Pakiramdam ko kasi hindi na ito mauulit.

Soo-joon was lying in the bed while I was watching at him. Nakatayo lamang ako sa gilid ng kama at hinintay na yayain niya akong yumiga. Ang lahat ng kailangan namin nasa loob ng yate na ito. Kasama na doon mga damit kaya ako nakapagbihis ng pampatulog. Ganoon din siya.