I'm Crazy In Love With A Runaway Badboy Prince

chapter 6

Humanap kami ni Lizzie ng mauupuan sa canteen. Isang lamang ang bakante roon at iyon ay ang pinakalast, doon na rin kami umupo.  Nag-order muna kami ng pagkain. I ordered burger, fries, and a bottle of mineral water. Si Lizzie naman ay ganoon din. Bumlik rin kami agad sa napili naming mesa.

"So, sino ang crush mo?" usisa ko kay Lizzie'ng katabi ko. "Baka matulungan kita..."

I looked inquirely at Lizzie as she shrugged her shoulder. Abala siya sa pagkagat ng kaniyang burger habang ako naghihintay sa sagot niya. Inagaw ko ang burger niya nang muli sana siyang kakagat dito. Inilayo ko ito sa kanya.

Lizzie try to snatch her burger from me. Mas lalong inilayo ko ito nang hindi sinadyang nahampas ko ito sa estudyanteng dumadaan sa aking likuran.

"What the hell!"

"I'm sorry." Dali-dali akong tumayo at kumuha ng tissue sa bag saka pinunasan ang uniform nitong nadumihan. Napatigil ako sa aking ginagawa nang hawakan niya ang aking pulsunan.

"Stop it! Stop!" Binalibag niya ang aking kamay.  

Iritable kong tiningnan ang mukha ng kaharap, umawang ang aking bibig nang makita ang tanglay nitong kagwapuhan. I can't look away, parang ang aking paningin nakapako sa kanya.

I was surprised by his handsomeness. His brown eyes, sharp nose, soft lips, perfect face and body...he is totally as one package. Lumapit si Lizzie sa akin habang nasa lalaki ang kaniyang paningin. And the way she look at the guy, nahulaan ko na agad. Ito ang crush na tinutukoy niya.

"Dollane please, forgive her..." Lizzie begged. "She will be careful next time."

Hinarap niya si Lizzie. "Little sister, pagsabihan mo yang kaibigan mo... Next time wag siyang tatanga-tanga."

Little sister... Magkapatid sila? Pero sa nakikita ko ngayon, para silang lover na nag-aaway. Subrang bagay nila.

Lahat ng nasa canteen ay nakatingin sa amin. They  looked at us as if they were watching opera. Napasinghap ako nang maalala ang huling salitang binigkas ni Dollane. Pinukulan ko siya ng masamang tingin, ibinalik rin niya sa akin ang kanyang paningin. Ngumisi siya saka simpleng tinitigan ako.

"Sinong tanga?" Tinuro ko ang aking sarili. "Ako? Hindi mo ba ako kilala!?"

"Of course I know you, ms. Transferee." Bumuntong-hininga siya na parang isa akong malaking pagkakamali na tinanggap ako sa paaralang ito. "Nadagdagan naman ang mga bubo sa paaralan na ito at naging magkaibigan pa."

Ang tinutukoy pa niya ay ako at si Lizzie? Wait... bakit ba niya ginaganito ang kapatid niya? Dapat pinuprotektahan niya ito.

Humawak sa braso ko si Lizzie. Nakuha niya ang aking pansin. Umiling-iling siya, nagpapahiwatig na hindi ko dapat patulan ang Dollane na ito. Hindi ako nakinig kay Lizzie, kinuha ko ang french fries na nakalapag sa mesa at isinaboy ko ito kay Dollane.

"Dont you ever say it to me," I shouted it to his face. "I'm not brainless or even your sister!"

Inaksyunan niya akong sampalin nang biglang mayroong bumato sa kaniya ng bola at tumama ito sa kaniyang likod. Napasinghap ang lahat ng mga estudyanteng nasa canteen. Tiningnan ko agad ang kung sinong gumawa nito kay Dollane. Namilog ang mga mata ko nang matantong si Soo-joon ito.

Humarap si Dollane sa papalapit na si Soo-joon sa kinaruruonan namin. He was walking aggressively. Hindi ko napigilan na hindi mapahanga sa taglay niyang kagwapuhan habang agresibong naglalakad papalapit sa amin. Mukhang galit siya. Hanggang magkaharap na silang dalawa na parehong galit.

"Subukan mong itapat ang kamay mo sa kanya, igigisa talaga kita ng walang halong mantika." pagbabanta ni Soo-joon. Dinampot ni Soo-joon ang pulsunan ko. Hinila niya ako upang lumisan roon ngunit natigilan kami nang magsalita si Dollane. Muling humarap kami dito.