❝Sen bana sadece ihanet etmedin, sen aldattın da aynı zamanda. Katlettin duygularımı, kirlettin yaşanmışlıkları. Çizmişsin sen benim üzerimi; Ben ise herkesin üstünü, bir tek senin altını çizmiştim oysa ki...❞
#gençkurgu
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm şarkısı; Emre Aydın - Duymak istiyorum
🥀
Bir hatanın büyük kabuslara dönüştüğü günlerden birine göz açmak, göz kapaklarımı tekrar sımsıkı yummama neden olurdu, belki geçer diye, belki rüyadır gerçeğe döneyim diye...
Ancak ne kadar sıkı yumsamda gözlerimi, her aralayışım derin bir çaresizlik ile başbaşa bırakıyor; karanlık bir çukurun içerisinde mahsur kalmışlık hissiyatı ile karşı karşıya kalmamı sağlıyordu.
Aylardır kanımı emen, zihnimi çürüten yaralar gece boyunca zehirini damarlarımda gezindiriyordu. Ardından uykusuzluğa dayanamayan bedenim hep olduğu gibi sabaha karşı uykunun kollarına atılıyordu. Fakat birkaç saatin ardından her uyanışım gecemden daha beter, daha can alıcı oluyordu.
Üstelik şu son on günde uyuyup bir daha uyanmama isteği gitgide cazip gelmeye başlıyordu.
İstanbul'un bizim için tehlikeli olan topraklarında geçirdiğimiz her bir gün, belki de geçen her bir saat yanan bir evin küçük odasında sıkışıp kalmış gibi hissetiriyordu. Üstelik akıp giden zaman, bizi ölümün ellerine bir adım daha itiyor, kurtulmak için çırpınan kanatlarımızı yakıyordu.
Ailemize zarar gelmemesi için her şeyi gizlice halletmeye çalıştıkça en çok zararı yine bize, ailemize verdiğimiz gerçeği ise kaçınılmazdı. Tam on gündür Ankara'dan uzak, tüm herkesten ırak olduğumuz bir şehir de yapayalnız gezinmek artık yokluğumuzu yadırgayan birçok kişinin kulağına gitmiş, dikkatleri çekmiş olmalıydı.
Meraklı çevremizin sorgulayıcı tavırları yüzünden dedem ve amcamın, bizimkilerin üzerine kuracakları baskı tahminimce çoktan başlamıştı. Telefonumdaki her geçen gün ikiye katlanan mesajlar ve aramalar bunu kolayca anlamamı sağlıyordu.
Şüphe çeken yokluğumuz, birçok kişi tarafından tanınan dedemin, ona ve ailesinin adına leke sürecek olma ihtimalimizden dolayı telaşlanmasına ve amcamla ayaklanmalarına neden olacaktı, bilirdim. Yıllardır babamı kışkırtarak ailemizin huzurunu bozmaya çalışmaktan başka bir işe yaramayan dedemin başlayan baskılarının, annemi ne hâle düşürdüğünü tahmin etmek öfkemi kabartıyor, çaresizlik ise yüreğimi çiğneyerek can çekiştiriyordu.
