"Sige na. Alis na ako," paalam ko.


"You sure you're going to work with your eyes like that?" He asked and I just nodded with an awkward smile.


"Yeah... I'm just going to wear glasses." Wala naman sigurong makakapansin ng mga mata ko kapag nakasuot ako ng salamin. Mawawala din naman kaagad ang pamumula ng mga mata ko.


"I have a suggestion."


My brow arched. "What?"


"What if you skip work for now? Rest first. It's hard to work when you feel heavy," he suggested and I just rolled my eyes because of that. It would be unfair if I will take a leave and I have many things to do.


"No. Not a good suggestion." I narrowed my eyes on him, judging him. "Not a good business partner, I see."


"I'm being concerned here as a friend." He even emphasized his last words by moving his index and middle finger, as if he was quoting.


"Bad influence ka kung gano'n." Nilagpasan ko siya at binuksan ang pinto ng kotse ko pero bago ako tuluyang pumasok sa loob ay bumalik sa kanya ang tingin ko. Ngumiti ako sa kanya. "Thank you again... I'll give your handkerchief back kapag nalabhan ko na and please don't tell anyone about me crying, kahit kay Valerie."


After saying that, I don't know if I'm seeing it right, but he seems stunned or dazed. He was mute for a moment, but he shook his head as if he was gaining his senses.


"O-Okay..." He stuttered. I went inside the car and started the engine to go already. When I left him, the smile I wanted to maintain couldn't stay on my lips. After crying, I feel relieved but at the same time motivated to move to England permanently. If I stay here, I will never get rid of the pain. Before I was just considering living in England permanently, but now, I decided to go for it.


This place is not for me... I should go away from everyone.


"Ma'am, are you done preparing already?" Pumasok si Aliyah sa loob ng kwarto ko at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. Nasa harapan ako ng salamin at tinitingnan kung maayos na ang itsura ko para sa grand party ngayong gabi. Isang negosyante ang nag-imbita sa akin at hindi naman ako makatanggi. Mabuti na lang hindi ako special guest dahil kapag gano'n ang sitwasyon, mahihirapan akong makauwi nang maaga.


"Yes... Ipahanda mo na 'yung kotse. Aalis na tayo," utos ko at kinuha ang bag nang matapos suriin ang sarili.


I was just wearing a bodycon silk dress in white. I tied my hair into a high ponytail and styled my baby hair into edge styling to add a more dramatic twist. And then I wore strappy clear heels.


"By the way, Miss, medyo na-late daw po kayo kanina," sabi ni Aliyah nang makalabas kami ng kwarto. Napalunok naman ako nang maalala kung bakit ako na-late sa trabaho. Dahil du'n... Dahil sa nakita ko, ilang oras akong wala sa sarili ko.


"Pumunta pa kasi ako sa bahay nila Valerie, naghatid ng mga prutas," sagot ko. Wala akong balak banggitin 'yung nangyare kanina. Hindi naman nila malalaman kung hindi sasabihin ni Liam. Siya lang naman ang nakakita sa akin... Siya lang naman ang pinagsabihan ko pero nakakatawang isipin na nasabi ko 'yun sa harapan niya kahit na hindi pa naman masyadong malapit ang loob ko sa kanya. Siguro dahil sa punong-puno na rin ako nung mga oras na 'yun kaya nilabas ko na lang lahat.

It Was Mariella SiennaWhere stories live. Discover now